Ons laatste bericht vanuit Curacao. Vandaag brengen we de modem van onze internetprovider terug. Dus... we zijn even niet meer on-line.
Het begint langzaam tot ons door te dringen dat we echt terug gaan. Gisteren hebben we officieel afscheid genomen. Vrijdagavond op de maandviering ook al.
Vandaag zullen we vooral druk zijn met het regelen van de laatste dingen. Was en huis op orde brengen. Alles klaar leggen voor de koffers. Marjolein helpen met haar verhuizing. Ze blijft voorlopig nog even op Veeris bij de andere vrijwilligers.
De auto brengen we morgen terug. Morgen wordt ook de sleutel van het huis opgehaald. Tegen half vier, uiterlijk kwart voor vier willen we naar het vliegveld. We moeten ruim van te voren aanwezig zijn. Ze verwachten grote drukte.
Vanuit Nederland zullen we jullie verder op de hoogte houden van ons wel en wee.
maandag 29 december 2008
vrijdag 26 december 2008
Kerst in de zon...
Kerst vieren in de zon is een hele ervaring. Omdat je in Nederland gewent bent aan kou met kerst klopt het voor je gevoel niet. We hebben kerstavond dan ook echt moeite moeten doen om te beseffen dat we echt het feest vieren van de geboorte van Jezus.
Omdat we niet naar een dienst zijn geweest hebben we de kerst-CD van opwekking beluisterd. Daarna heeft Peter het kerstverhaal voorgelezen uit Lucas. En... toch was het vreemd. Geen warme chocolademelk. Wel hadden we kerstkransjes in huis, maar die waren we vergeten te eten. Ach... daar gaat het met kerst ook niet om.
In de wijk was het verrassend rustig. Normaal is het hier elke avond erg levendig. Vergelijkbaar met een warme zomeravond in Nederland.
1e Kerstdag vonden we best wel spannend. Raylison en Joey zouden komen. Hoe zou het gaan? 's Nachts had het weer behoorlijk gewaaid en geregend. Na een ontbijtje zonder kerstbrood, want dat wilden we samen met de kinderen opeten, ging Peter de kinderen ophalen.
Tegen 10.15 uur kwamen ze gezellig binnenwaaien. Eerst nog wat onwennig. Logisch. Zo goed kennen ze ons niet en dan ook nog een vreemd huis. Om het ijs wat te breken zijn we eerst met z'n allen wat wezen drinken, met kerstbrood.
Daarna is Willeke verder gegaan met de voorbereidingen van de kerstmaaltijd. Twee quiches, maar wat kun je daar druk mee zijn. Wel erg leuk om te doen. De oven van Thirza is geweldig. Raylison zou eigenlijk helpen maar een spelletje Monopoly is ook erg leuk om te doen. Niets zeggen en gewoon verder gaan.
De kinderen vermaakten zich prima. Wij ook. Het was erg gezellig.
Het eten zelf was ook erg grappig. Wat gaat die tante ons allemaal voor de neus zetten. Het zag er voor Raylison en Joey onbekend uit. En wat de boer niet kent... Nee, dat viel reuze mee. Ze wilden allebei wel een hap proeven. Je had die gezichten moeten zien toen ze als eerste de kip-kerrie-ananas quiche probeerden. Met een vies gezicht en een heel voorzichtig hapje. Maar toen een brede lach en hmmm dushi (lekker).
Daarna de bacon-ui quiche. Deze is wat hartiger en daar houden ze toch niet zo van. Antillianen zijn erg van het zoete. Raylison ontfermde zich dan ook over het laatste stukje van de kip-kerrie-ananas quiche. We hadden ook nog pannenkoeken van de vorige dag en daar hebben ze ook nog heerlijk van gesmuld.
Een toetje hoefden de jongens niet. Maar... het was gezellig.
's Middags was er een filmpje op de laptop te bekijken. De drie mannen gezellig op de bank. Marjolein moest bijslapen. Dat heb je hier af en toe nodig. Willeke was met een quiltwerkje op de porch te vinden. Ondertussen werden de mannen voorzien van een drankje en wat chips. Ook dat is iets internationaals zullen we maar zeggen.
's Avonds met zijn allen brood gegeten. Na afloop hebben we erg om Joey en Raylison moeten lachen. We konden niet alles volgen want ze spraken met elkaar Papiaments. Dat ging gepaard met veel gebaren en gelach. Joey kan schateren en dat werkt erg aanstekelijk. Ook van Raylison hebben we genoten. Hij vond het geweldig om met Marjolein op te trekken.
Veel te vroeg was het tijd om naar Hebron te vertrekken. Maar in de auto was Joey opvallend stil. Bij thuiskomst gaf hij aan meteen naar bed te willen. Rommy en Cees waren present om de kinderen op te vangen.
Toen we vertrokken kwam Eline er net aan. De vrijwilligers hebben ook een geslaagde dag gehad. Eerst een heerlijke brunch met z'n allen. Daarna naar Jan Thiel voor een dagje strand. Dat is de manier om hier op het eiland kerst te vieren. 's Avonds nog even een hapje eten ergens. Dat was wat lastiger want veel tentjes waren dicht of vol. Eline mocht gelukkig wat later komen voor haar dienst zodat ze er toch gezellig bij kon zijn. Leuk om te zien hoe iedereen een geslaagde dag heeft gehad. Het waren allemaal vrolijke gezichten op Hebron.
Nu is het hier nacht. Op dit moment, 04.30 uur antilliaanse tijd, begint er ergens iemand of meerderen te trommelen. Heel gewoon hoor dat er ergens opeens, midden in de nacht iemand muziek maakt of aanzet. En omdat iedereen het doet klaagt niemand. Heel logisch. En het moet gezegd. Het went wel.
Er zijn wel foto's gemaakt maar die hoop ik later bij dit bericht te plaatsen.
Omdat we niet naar een dienst zijn geweest hebben we de kerst-CD van opwekking beluisterd. Daarna heeft Peter het kerstverhaal voorgelezen uit Lucas. En... toch was het vreemd. Geen warme chocolademelk. Wel hadden we kerstkransjes in huis, maar die waren we vergeten te eten. Ach... daar gaat het met kerst ook niet om.
In de wijk was het verrassend rustig. Normaal is het hier elke avond erg levendig. Vergelijkbaar met een warme zomeravond in Nederland.
1e Kerstdag vonden we best wel spannend. Raylison en Joey zouden komen. Hoe zou het gaan? 's Nachts had het weer behoorlijk gewaaid en geregend. Na een ontbijtje zonder kerstbrood, want dat wilden we samen met de kinderen opeten, ging Peter de kinderen ophalen.
Tegen 10.15 uur kwamen ze gezellig binnenwaaien. Eerst nog wat onwennig. Logisch. Zo goed kennen ze ons niet en dan ook nog een vreemd huis. Om het ijs wat te breken zijn we eerst met z'n allen wat wezen drinken, met kerstbrood.
Daarna is Willeke verder gegaan met de voorbereidingen van de kerstmaaltijd. Twee quiches, maar wat kun je daar druk mee zijn. Wel erg leuk om te doen. De oven van Thirza is geweldig. Raylison zou eigenlijk helpen maar een spelletje Monopoly is ook erg leuk om te doen. Niets zeggen en gewoon verder gaan.
De kinderen vermaakten zich prima. Wij ook. Het was erg gezellig.
Het eten zelf was ook erg grappig. Wat gaat die tante ons allemaal voor de neus zetten. Het zag er voor Raylison en Joey onbekend uit. En wat de boer niet kent... Nee, dat viel reuze mee. Ze wilden allebei wel een hap proeven. Je had die gezichten moeten zien toen ze als eerste de kip-kerrie-ananas quiche probeerden. Met een vies gezicht en een heel voorzichtig hapje. Maar toen een brede lach en hmmm dushi (lekker).
Daarna de bacon-ui quiche. Deze is wat hartiger en daar houden ze toch niet zo van. Antillianen zijn erg van het zoete. Raylison ontfermde zich dan ook over het laatste stukje van de kip-kerrie-ananas quiche. We hadden ook nog pannenkoeken van de vorige dag en daar hebben ze ook nog heerlijk van gesmuld.
Een toetje hoefden de jongens niet. Maar... het was gezellig.
's Middags was er een filmpje op de laptop te bekijken. De drie mannen gezellig op de bank. Marjolein moest bijslapen. Dat heb je hier af en toe nodig. Willeke was met een quiltwerkje op de porch te vinden. Ondertussen werden de mannen voorzien van een drankje en wat chips. Ook dat is iets internationaals zullen we maar zeggen.
's Avonds met zijn allen brood gegeten. Na afloop hebben we erg om Joey en Raylison moeten lachen. We konden niet alles volgen want ze spraken met elkaar Papiaments. Dat ging gepaard met veel gebaren en gelach. Joey kan schateren en dat werkt erg aanstekelijk. Ook van Raylison hebben we genoten. Hij vond het geweldig om met Marjolein op te trekken.
Veel te vroeg was het tijd om naar Hebron te vertrekken. Maar in de auto was Joey opvallend stil. Bij thuiskomst gaf hij aan meteen naar bed te willen. Rommy en Cees waren present om de kinderen op te vangen.
Toen we vertrokken kwam Eline er net aan. De vrijwilligers hebben ook een geslaagde dag gehad. Eerst een heerlijke brunch met z'n allen. Daarna naar Jan Thiel voor een dagje strand. Dat is de manier om hier op het eiland kerst te vieren. 's Avonds nog even een hapje eten ergens. Dat was wat lastiger want veel tentjes waren dicht of vol. Eline mocht gelukkig wat later komen voor haar dienst zodat ze er toch gezellig bij kon zijn. Leuk om te zien hoe iedereen een geslaagde dag heeft gehad. Het waren allemaal vrolijke gezichten op Hebron.
Nu is het hier nacht. Op dit moment, 04.30 uur antilliaanse tijd, begint er ergens iemand of meerderen te trommelen. Heel gewoon hoor dat er ergens opeens, midden in de nacht iemand muziek maakt of aanzet. En omdat iedereen het doet klaagt niemand. Heel logisch. En het moet gezegd. Het went wel.
Er zijn wel foto's gemaakt maar die hoop ik later bij dit bericht te plaatsen.
woensdag 24 december 2008
We hebben de tickets...
Vanmorgen zijn we als eerste naar de Promenade geweest. Hier zitten de loketten van KLM en Martinair. Maar voor die tijd proberen het resterende bedrag te pinnen. Het koste wat creatief denkwerk maar het is gelukt. Daarna naar Martinair. Slik, de tickets zijn duurder doordat de goedkopere al weer weg waren. Dan toch maar ook bij KLM informeren. Daar was alles gelukkig bij het oude.
De tickets zijn nu geregeld. We vliegen de 30 ste van deze maand. Dan komen we oudejaarsdag aan. Misschien kunnen we dan zelfs nog naar een verjaardagsfeest want Peter zijn vader wordt dan 72 jaar.
Het is erg onwerkelijk straks weer in ons koude kikkerlandje te zitten. Hier ben je haast elke dag buiten. De laatste twee weken zijn erg mooi. Soms is er wel een buitje maar het is overwegend zonnig en warm. Afgelopen nacht was er wat storm. Het waaide behoorlijk en ook de regen liet zich niet onbetuigd. Maar 's ochtends is het weer één en al zonneschijn.
We moeten nu nog even kijken of we iets van een afscheidsfeestje kunnen houden. Daar zijn we nog niet helemaal uit hoe we dit gaan doen.
Nu de tickets op zak zijn begint voor ons weer het afscheid nemen. Nu van het eiland Curacao en van de mensen die we hier hebben ontmoet.
De tickets zijn nu geregeld. We vliegen de 30 ste van deze maand. Dan komen we oudejaarsdag aan. Misschien kunnen we dan zelfs nog naar een verjaardagsfeest want Peter zijn vader wordt dan 72 jaar.
Het is erg onwerkelijk straks weer in ons koude kikkerlandje te zitten. Hier ben je haast elke dag buiten. De laatste twee weken zijn erg mooi. Soms is er wel een buitje maar het is overwegend zonnig en warm. Afgelopen nacht was er wat storm. Het waaide behoorlijk en ook de regen liet zich niet onbetuigd. Maar 's ochtends is het weer één en al zonneschijn.
We moeten nu nog even kijken of we iets van een afscheidsfeestje kunnen houden. Daar zijn we nog niet helemaal uit hoe we dit gaan doen.
Nu de tickets op zak zijn begint voor ons weer het afscheid nemen. Nu van het eiland Curacao en van de mensen die we hier hebben ontmoet.
Verrassend nieuws...
Er is verrassend nieuws. Wij gaan terug naar Nederland. Insiders wisten dit al wat langer en nu jullie dus ook. Het is te veel om hier allemaal op het weblog te schrijven. Wel hebben we zelf rust bij deze beslissingen. Er zijn de nodige gesprekken en veel gebed aan vooraf gegaan. We weten zelf ook niet waarom het zo gaat maar het zal op Gods tijd wel duidelijk worden. We hebben heel veel geleerd hier op Curacao. Lessen die we in Nederland niet hadden kunnen leren.
De laatste dagen zijn we bezig geweest met het regelen van ons vertrek. Informatie over tickets inwinnen. De periode van vertrek is wat lastig. Het is hier volop vakantieseizoen en de carnaval staat voor de deur. De tickets zijn erg duur en de vluchten zitten vol.
Straks gaan wij weer naar KLM, Martinair en Arke Fly om alles te regelen. Ook het betalen is een heel geregel. We kunnen hier niet onbeperkt pinnen en hebben dus gisteravond al wat gepind en hopelijk kunnen we vandaag het restantbedrag pinnen. Omdat het gisteravond al laat was met pinnen is de kans redelijk dat we voor vandaag geblokkeerd zijn. We hebben geen rekening gehouden met het tijdsverschil. Dus... het wordt nog even spannend zo meteen.
Het kan maar zo zijn dat we al rond de jaarwisseling naar Nederland vliegen. Dan zijn de tickets nog redelijk betaalbaar en is er volop plek. Anders wordt het ergens na 17 januari.
Deze dagen proberen we ook vooral te genieten van het eiland. We zijn een paar keer naar het strand geweest. Dat was heerlijk.
We hebben opgepast bij vrienden. Ook heel bijzonder. Wisten jullie dat Peter zo veehouder kan worden in Nederland? Op beperkte schaal dan wel. De stier, de koe en het kalf waren wat te ver van huis afgedwaald. (Het lijkt wel het verhaal van de goede herder). Een buurman kwam vertellen dat de beesten al bijna bij de grote weg stonden. En wat doe je dan als rasechte stedeling. Je trekt erop uit en drijft de beesten terug. Dat ging hem niet eens zo slecht af. Jammer genoeg hebben wij er geen foto van want Willeke moest natuurlijk op de kinderen passen. Wel een foto van de boosdoeners.
Marjolein heeft haar duikbrevet gehaald. Daar is ze helemaal blij mee. Hier zien jullie haar op de eerste dag.
Gisteren zijn we met Sarah en Deltje naar Daaibooibaai geweest. Het was heel gezellig en heel intensief. Tegen drieen gingen we huiswaarts. Het was wel even spannend want tio Peter liet lang op zich wachten. Tante Willeke, Deltje en Sarah zaten al lang klaar in de auto. Toen tante Willeke voorstelde om dan maar zonder tio te vertrekken vonden de kinderen dat wel een spannende gedachte. De gezichtjes begonnen te glunderen en ze hielden angstvallig het pad in de gaten waarlangs tio Peter zou komen. De auto begon langzaam te rijden en we riepen alledrie "Ayo tio Peter". Zou tio Peter het halen en op tijd terug zijn. Ja hoor... daar kwam hij. En tio Peter had een heel verhaal. De man van de strandtent wist al van ons vertrek en had in de tussentijd een gesprek met oma Halters gehad. Wat blijkt... dit is de strandtent waar Jeffrey, de vriend van onze Annemarie, heeft gewerkt toen hij op Curacao woonde. Wat is de wereld klein. En ja... dan is het logisch dat je wat langer op tio Peter moet wachten, toch?
Onderstaand gedichtje kregen wij van een vriendin toegestuurd.
It only takes a spark …
So, light a thousand candles bright
around the earth today
that all the beams will shine across
the heaven’s grand display.
Yes, over land and sea tonight
the happy message brings
the birth of Him our Lord and Christ
our Savior and our King
It only takes a spark today
to let a fire go
that everyone around the world
can warm up in His glow.
Iedereen gezegende kerstdagen toegewenst.
De laatste dagen zijn we bezig geweest met het regelen van ons vertrek. Informatie over tickets inwinnen. De periode van vertrek is wat lastig. Het is hier volop vakantieseizoen en de carnaval staat voor de deur. De tickets zijn erg duur en de vluchten zitten vol.
Straks gaan wij weer naar KLM, Martinair en Arke Fly om alles te regelen. Ook het betalen is een heel geregel. We kunnen hier niet onbeperkt pinnen en hebben dus gisteravond al wat gepind en hopelijk kunnen we vandaag het restantbedrag pinnen. Omdat het gisteravond al laat was met pinnen is de kans redelijk dat we voor vandaag geblokkeerd zijn. We hebben geen rekening gehouden met het tijdsverschil. Dus... het wordt nog even spannend zo meteen.
Het kan maar zo zijn dat we al rond de jaarwisseling naar Nederland vliegen. Dan zijn de tickets nog redelijk betaalbaar en is er volop plek. Anders wordt het ergens na 17 januari.
Deze dagen proberen we ook vooral te genieten van het eiland. We zijn een paar keer naar het strand geweest. Dat was heerlijk.
We hebben opgepast bij vrienden. Ook heel bijzonder. Wisten jullie dat Peter zo veehouder kan worden in Nederland? Op beperkte schaal dan wel. De stier, de koe en het kalf waren wat te ver van huis afgedwaald. (Het lijkt wel het verhaal van de goede herder). Een buurman kwam vertellen dat de beesten al bijna bij de grote weg stonden. En wat doe je dan als rasechte stedeling. Je trekt erop uit en drijft de beesten terug. Dat ging hem niet eens zo slecht af. Jammer genoeg hebben wij er geen foto van want Willeke moest natuurlijk op de kinderen passen. Wel een foto van de boosdoeners.
Marjolein heeft haar duikbrevet gehaald. Daar is ze helemaal blij mee. Hier zien jullie haar op de eerste dag.
Gisteren zijn we met Sarah en Deltje naar Daaibooibaai geweest. Het was heel gezellig en heel intensief. Tegen drieen gingen we huiswaarts. Het was wel even spannend want tio Peter liet lang op zich wachten. Tante Willeke, Deltje en Sarah zaten al lang klaar in de auto. Toen tante Willeke voorstelde om dan maar zonder tio te vertrekken vonden de kinderen dat wel een spannende gedachte. De gezichtjes begonnen te glunderen en ze hielden angstvallig het pad in de gaten waarlangs tio Peter zou komen. De auto begon langzaam te rijden en we riepen alledrie "Ayo tio Peter". Zou tio Peter het halen en op tijd terug zijn. Ja hoor... daar kwam hij. En tio Peter had een heel verhaal. De man van de strandtent wist al van ons vertrek en had in de tussentijd een gesprek met oma Halters gehad. Wat blijkt... dit is de strandtent waar Jeffrey, de vriend van onze Annemarie, heeft gewerkt toen hij op Curacao woonde. Wat is de wereld klein. En ja... dan is het logisch dat je wat langer op tio Peter moet wachten, toch?
Onderstaand gedichtje kregen wij van een vriendin toegestuurd.
It only takes a spark …
So, light a thousand candles bright
around the earth today
that all the beams will shine across
the heaven’s grand display.
Yes, over land and sea tonight
the happy message brings
the birth of Him our Lord and Christ
our Savior and our King
It only takes a spark today
to let a fire go
that everyone around the world
can warm up in His glow.
Iedereen gezegende kerstdagen toegewenst.
woensdag 17 december 2008
De dagen gaan vlug...
De dagen gaan vlug. Er is nog zoveel te vertellen. Zondag heeft Willeke geholpen bij de kinderkerk. Er was iemand uitgevallen en vervanging zoeken op Curacao valt niet mee. Het was een hele belevenis en erg hectisch. Een uitgebreide siesta 's middags was dan ook het gevolg.
's Avonds weer het vertrouwde etentje op Veeris.
Ook afscheid nemen van Karin en Gerianne hoorde hierbij. Daarna met z'n allen naar Janine en Luuk voor de bijbelstudie. Dat was ook weer een goed samen zijn. We hebben met elkaar gesproken en nagedacht over de tijd dat Jezus terug zal komen naar deze aarde.
Maandag was een nationale feestdag op Curacao. Hierdoor komt de auto ook een dag later. Omdat er wat relletjes konden komen zijn we er maar niet op uit getrokken. Peter is nog wel even op de fiets weg geweest.
's Avonds zijn we naar vrienden geweest. Het was er gezellig en goed. We hebben ook moeilijke dingen met elkaar besproken. Erg verbazingwekkend als je beseft dat je elkaar nog maar zo kort kent.
Dinsdag begon met allerlei noodzakelijke huishoudelijke klusjes. 's Middags kwamen Cefas en Davita bij ons. Dat brengt altijd leven in huis.
Peter ging tegen half vier met de bus de auto ophalen. Veel te vroeg kwam hij daar aan. Zul je altijd zien dat dan alles net mee zit. Maar... hij kon de auto gelukkig meekrijgen. 's Avonds hebben we dit gevierd met een bioscoop bezoek. Vreemd hoor dat je in dezelfde zaal zit waar we op zondagmorgen de dienst hebben.
Het was heerlijk om er even uit te zijn. Wel een hele belevenis een bioscoopbezoek hier. Wat een eten en drinken wordt er de zaal in gebracht. Dat zal de amerikaanse invloed wel zijn. Nog meer verbazingwekkend de grote ravage in de zaal als iedereen weg gaat. Arme schoonmakers.
Vannacht heeft het behoorlijk geregend. Het is vanochtend zelfs fris.
We gaan zo eens heerlijk boodschappen doen bij AH. Fijn om al die vertrouwde producten te zien. Wel goed uitkijken met wat je koopt. Hoe hebben de mensen dat vroeger gedaan als ze in een ander land kwamen. Dat moet heel heftig zijn geweest. Geen bekende producten. Geen telefoon, internet, e-mail.
We hopen dat het vanmiddag wat zonniger wordt zodat we naar het strand kunnen gaan. Ons laatste bezoek is al weer wat weken geleden.
's Avonds weer het vertrouwde etentje op Veeris.
Ook afscheid nemen van Karin en Gerianne hoorde hierbij. Daarna met z'n allen naar Janine en Luuk voor de bijbelstudie. Dat was ook weer een goed samen zijn. We hebben met elkaar gesproken en nagedacht over de tijd dat Jezus terug zal komen naar deze aarde.
Maandag was een nationale feestdag op Curacao. Hierdoor komt de auto ook een dag later. Omdat er wat relletjes konden komen zijn we er maar niet op uit getrokken. Peter is nog wel even op de fiets weg geweest.
's Avonds zijn we naar vrienden geweest. Het was er gezellig en goed. We hebben ook moeilijke dingen met elkaar besproken. Erg verbazingwekkend als je beseft dat je elkaar nog maar zo kort kent.
Dinsdag begon met allerlei noodzakelijke huishoudelijke klusjes. 's Middags kwamen Cefas en Davita bij ons. Dat brengt altijd leven in huis.
Peter ging tegen half vier met de bus de auto ophalen. Veel te vroeg kwam hij daar aan. Zul je altijd zien dat dan alles net mee zit. Maar... hij kon de auto gelukkig meekrijgen. 's Avonds hebben we dit gevierd met een bioscoop bezoek. Vreemd hoor dat je in dezelfde zaal zit waar we op zondagmorgen de dienst hebben.
Het was heerlijk om er even uit te zijn. Wel een hele belevenis een bioscoopbezoek hier. Wat een eten en drinken wordt er de zaal in gebracht. Dat zal de amerikaanse invloed wel zijn. Nog meer verbazingwekkend de grote ravage in de zaal als iedereen weg gaat. Arme schoonmakers.
Vannacht heeft het behoorlijk geregend. Het is vanochtend zelfs fris.
We gaan zo eens heerlijk boodschappen doen bij AH. Fijn om al die vertrouwde producten te zien. Wel goed uitkijken met wat je koopt. Hoe hebben de mensen dat vroeger gedaan als ze in een ander land kwamen. Dat moet heel heftig zijn geweest. Geen bekende producten. Geen telefoon, internet, e-mail.
We hopen dat het vanmiddag wat zonniger wordt zodat we naar het strand kunnen gaan. Ons laatste bezoek is al weer wat weken geleden.
maandag 15 december 2008
Een hele ervaring...
Wij vonden het een hele ervaring, de opening van de trekker. Er was een podium en een tent opgezet. De tent was heerlijk om onder te zitten. De zon scheen volop en zo was er in ieder geval wat schaduw. De nodige mensen deden een woordje. Veelal in het papiaments. Hier verstaan we weinig tot niets van. Wel begrepen we dat de stichting erg blij is met de trekker en dat ze hopen het landgoed zijn oude luister terug te geven. Dat gaat al een aardig eindje de goede kant op. Er zijn veel beesten, er is een bananenplantage en nu dus ook een trekker.
Lambert geeft een korte demonstratie, waarna iedereen naar een omgeploegd stuk land loopt. Willeke had zich netjes gemaakt en schoenen met hakken aan. Niet echt handig om een landelijk weggetje af te lopen die ook nog eens erg stijl naar beneden loopt.
Daar mochten de kinderen zaad inzaaien waaruit een gewas voor veevoer groeit. Peter helpt ook een handje en een antilliaanse broeder maakt de foto's.
Daarna moeten we al weer weg. Onze chauffeur heeft andere verplichtingen. Toch leuk om het meegemaakt te hebben. Een hele belevenis. De televisie... die hebben we niet gezien. Wel een fotograaf. Ach dat soort verwarring heb je hier wel vaker. Een kwestie van goed doorvragen én de juiste vragen stellen.
Lambert geeft een korte demonstratie, waarna iedereen naar een omgeploegd stuk land loopt. Willeke had zich netjes gemaakt en schoenen met hakken aan. Niet echt handig om een landelijk weggetje af te lopen die ook nog eens erg stijl naar beneden loopt.
Daar mochten de kinderen zaad inzaaien waaruit een gewas voor veevoer groeit. Peter helpt ook een handje en een antilliaanse broeder maakt de foto's.
Daarna moeten we al weer weg. Onze chauffeur heeft andere verplichtingen. Toch leuk om het meegemaakt te hebben. Een hele belevenis. De televisie... die hebben we niet gezien. Wel een fotograaf. Ach dat soort verwarring heb je hier wel vaker. Een kwestie van goed doorvragen én de juiste vragen stellen.
zaterdag 13 december 2008
Daarna een hele dag...
Ook gisteren stond weer in het teken van werken op Mount Pleasant. De voorbereidingen voor vandaag waren nog lang niet klaar. Maar in de warme zon gaat alles poko, poko. Oftewel langzaam, langzaam.
Als je goed kijkt kun je aan Peter zien dat het warm is. 's Middags zijn Corien en ik samen met de kinderen wezen wandelen. Zelfs daar was het toen eigenlijk te warm voor. Bewondering hoor, voor de harde werkers.
Mount Pleasant ligt midden in de natuur en het is er heerlijk stil. De omgeving is prachtig. We hebben geprobeerd het op foto vast te leggen maar dit is bijna niet te doen. De foto's die we hebben gemaakt zijn gemaakt vanaf de porch.
Dat zijn de mooie kanten van het eiland. De schitterende natuur. Vanaf maandag hebben we een auto als alles goed gaat. Dan hopen we nog veel meer foto's hier te kunnen plaatsen zodat je een goede indruk krijgt van het eiland.
Als je goed kijkt kun je aan Peter zien dat het warm is. 's Middags zijn Corien en ik samen met de kinderen wezen wandelen. Zelfs daar was het toen eigenlijk te warm voor. Bewondering hoor, voor de harde werkers.
Mount Pleasant ligt midden in de natuur en het is er heerlijk stil. De omgeving is prachtig. We hebben geprobeerd het op foto vast te leggen maar dit is bijna niet te doen. De foto's die we hebben gemaakt zijn gemaakt vanaf de porch.
Dat zijn de mooie kanten van het eiland. De schitterende natuur. Vanaf maandag hebben we een auto als alles goed gaat. Dan hopen we nog veel meer foto's hier te kunnen plaatsen zodat je een goede indruk krijgt van het eiland.
vrijdag 12 december 2008
Een middagje werken...
Gistermiddag was een middagje werken. Lambert en Corien hadden ons uitgenodigd. Gezellig. Lambert is erg druk met de voorbereidingen voor de "opening van de trekker". Zelfs de televisie komt langs. Omdat er nog zoveel moet gebeuren is Peter gaan helpen. De hele middag zijn ze druk geweest.
Het was erg leuk om ze zo bezig te zien. 's Avonds zijn we met z'n allen wezen eten. Ook erg gezellig. Zij hebben de gewoonte om na het eten met de kinderen wat liedjes te zingen. Daar hebben we erg van genoten. Leuk om zo van anderen nieuwe dingen te leren.
's Avonds werd het nog even spannend want de koe is ziek. Zij heeft een behoorlijke uierontsteking verwachten we. Vandaag komt de veearts. Benieuwd hoe het gaat.
Het was erg leuk om ze zo bezig te zien. 's Avonds zijn we met z'n allen wezen eten. Ook erg gezellig. Zij hebben de gewoonte om na het eten met de kinderen wat liedjes te zingen. Daar hebben we erg van genoten. Leuk om zo van anderen nieuwe dingen te leren.
's Avonds werd het nog even spannend want de koe is ziek. Zij heeft een behoorlijke uierontsteking verwachten we. Vandaag komt de veearts. Benieuwd hoe het gaat.
donderdag 11 december 2008
Eventjes mobiel...
Van dinsdag op woensdagnacht heeft Willeke slecht geslapen door de jeuk. Om 4 uur was ze er al uit. Wel handig internet. Heerlijk even alles bijlezen en noodzakelijke mailtjes verzorgen. Als de vermoeidheid toeslaat wil ze nog even een half uurtje naar bed. Het worden er uiteindelijk 3. Met elkaar toch een redelijke nachtrust.
Vervolgens is het tijd voor een ontbijt en daarna de was. Na afloop een douche want van al dat harde werken ga je zelf niet echt fris ruiken.
Tegen de middag komt Gerianne langs. De meiden kwekken heel wat af. Leuk om op een afstand van mee te genieten. Omdat ze nog wel even bezig zijn met van alles en nog wat mogen wij de auto even gebruiken. Dus... boodschappen doen. Zelfs daar kun je hier van genieten. Even wat anders dan in en rond het huis. We moeten veel te vroeg terug. Vanmiddag staat ook een bezoekje aan Hebron in de planning.
We eten met z'n allen een warme maaltijd die Peter heeft bereid. Al met al wordt het nog haasten om op tijd richting Hebron te vertrekken.
Maar er is een oplossing. Wij brengen de dames naar Mambo Beach en rijden zelf door naar Hebron.
Bij Hebron is het opnieuw rustig. Jason is alleen thuis. Tante Iris doet zijn haar. Hij wil het ontkruld hebben. Ja het is wat. Willeke doet soms moeite om krullen te krijgen en hij doet moeite om ze niet te hebben. Maar het resultaat is erg mooi. Jammer genoeg hebben we geen fototoestel bij ons. De rest van de dag zien we hem niet meer. Hij zal wel ergens met een brede grijns op zijn gezicht genieten van zijn nieuwe look.
Kort daarna komt Raylison thuis met Laura. Zij zijn goed geslaagd voor nieuwe kleren. Het ziet er allemaal mooi uit. Raylison heeft smaak en weet precies wat hij wil.
Na met zijn allen wat te hebben gedronken is er niet echt veel meer te doen. Peter heeft in de tussentijd wat kleine klusjes gedaan of proberen te doen.
Iets over vijfen gaan we weg. We willen nog even langs de Bruna, maar het is zo druk op de weg dat we maar besluiten door te rijden naar het strand. Kwart voor zes komen wij aan. De meiden zouden om zes uur worden opgehaald. We genieten van een begin van een zonsondergang. Als we buiten bij het hek het strand wat verkennen krijgt Willeke het zelfs koud. Hoe is het mogelijk.
Tegen zessen komen de dames aanwandelen. Zo te zien en te horen was het erg gezellig. We gaan richting Steenkoolweg om een boterham te eten. Gerianne knipt nog even de ponny van Marjolein. Erg leuk geworden.
Ze vertrekt tegen koffietijd en wij brengen de avond door met Yatzee.
Vannacht was het al weer vroeg dag. Weer gebruik gemaakt van internet. Vandaag zouden we eigenlijk een gesprek hebben met Cees en Rommy maar dat kan niet doorgaan. Het bestuur heeft het vergaderschema omgegooid. Jammer. Vanmiddag gaan we naar Corien en Lambert. Daar hebben we echt zin in. Even weg.
Vanochtend hebben wij ons verblijf hier en de toekomst eens goed met elkaar doorgesproken. Meer daarover horen jullie binnenkort.
De laatste week is het weer volop zon. De regenbuien zijn wat over lijkt het. Gelukkig maar want het kan hier aardig gieten en dan begin je bijna niets zonder auto. Peter heeft één keer geprobeert om de regen te trotseren. Dat was geen daverend sukses. Nog voor hij bij het einde van de weg was kwam hij al terug. Nat tot op de huid. Het kan echt met bakken tegelijk uit de lucht vallen.
Maar nu dus al weer wat dagen zon. Marjolein doet erg haar best om bruin te worden. Wat dat betreft lukt het al aardig. Peter wordt ook al wat bruin door het vele fietsen. Verder zijn we echt nog bleekscheten hoor. Als de zon schijnt is het vaak te warm om er in te gaan liggen.
Vervolgens is het tijd voor een ontbijt en daarna de was. Na afloop een douche want van al dat harde werken ga je zelf niet echt fris ruiken.
Tegen de middag komt Gerianne langs. De meiden kwekken heel wat af. Leuk om op een afstand van mee te genieten. Omdat ze nog wel even bezig zijn met van alles en nog wat mogen wij de auto even gebruiken. Dus... boodschappen doen. Zelfs daar kun je hier van genieten. Even wat anders dan in en rond het huis. We moeten veel te vroeg terug. Vanmiddag staat ook een bezoekje aan Hebron in de planning.
We eten met z'n allen een warme maaltijd die Peter heeft bereid. Al met al wordt het nog haasten om op tijd richting Hebron te vertrekken.
Maar er is een oplossing. Wij brengen de dames naar Mambo Beach en rijden zelf door naar Hebron.
Bij Hebron is het opnieuw rustig. Jason is alleen thuis. Tante Iris doet zijn haar. Hij wil het ontkruld hebben. Ja het is wat. Willeke doet soms moeite om krullen te krijgen en hij doet moeite om ze niet te hebben. Maar het resultaat is erg mooi. Jammer genoeg hebben we geen fototoestel bij ons. De rest van de dag zien we hem niet meer. Hij zal wel ergens met een brede grijns op zijn gezicht genieten van zijn nieuwe look.
Kort daarna komt Raylison thuis met Laura. Zij zijn goed geslaagd voor nieuwe kleren. Het ziet er allemaal mooi uit. Raylison heeft smaak en weet precies wat hij wil.
Na met zijn allen wat te hebben gedronken is er niet echt veel meer te doen. Peter heeft in de tussentijd wat kleine klusjes gedaan of proberen te doen.
Iets over vijfen gaan we weg. We willen nog even langs de Bruna, maar het is zo druk op de weg dat we maar besluiten door te rijden naar het strand. Kwart voor zes komen wij aan. De meiden zouden om zes uur worden opgehaald. We genieten van een begin van een zonsondergang. Als we buiten bij het hek het strand wat verkennen krijgt Willeke het zelfs koud. Hoe is het mogelijk.
Tegen zessen komen de dames aanwandelen. Zo te zien en te horen was het erg gezellig. We gaan richting Steenkoolweg om een boterham te eten. Gerianne knipt nog even de ponny van Marjolein. Erg leuk geworden.
Ze vertrekt tegen koffietijd en wij brengen de avond door met Yatzee.
Vannacht was het al weer vroeg dag. Weer gebruik gemaakt van internet. Vandaag zouden we eigenlijk een gesprek hebben met Cees en Rommy maar dat kan niet doorgaan. Het bestuur heeft het vergaderschema omgegooid. Jammer. Vanmiddag gaan we naar Corien en Lambert. Daar hebben we echt zin in. Even weg.
Vanochtend hebben wij ons verblijf hier en de toekomst eens goed met elkaar doorgesproken. Meer daarover horen jullie binnenkort.
De laatste week is het weer volop zon. De regenbuien zijn wat over lijkt het. Gelukkig maar want het kan hier aardig gieten en dan begin je bijna niets zonder auto. Peter heeft één keer geprobeert om de regen te trotseren. Dat was geen daverend sukses. Nog voor hij bij het einde van de weg was kwam hij al terug. Nat tot op de huid. Het kan echt met bakken tegelijk uit de lucht vallen.
Maar nu dus al weer wat dagen zon. Marjolein doet erg haar best om bruin te worden. Wat dat betreft lukt het al aardig. Peter wordt ook al wat bruin door het vele fietsen. Verder zijn we echt nog bleekscheten hoor. Als de zon schijnt is het vaak te warm om er in te gaan liggen.
dinsdag 9 december 2008
Nog meer nieuws...
Sinds vandaag hebben we internet. Heerlijk. Het wordt hopelijk wat makkelijker om dit weblog regelmatig bij te houden. De lange lappen tekst zijn ook niet alles. Maar... omdat we jullie graag willen laten delen in wat wij zoal meemaken hier nog een heel verhaal...
Vrijdag, 5 december 2008
Vandaag is het sinterklaas. Wij vieren het niet echt. Wel hebben we een paar weken terug yathzee gekocht als een vervroegd sinterklaaskado. Daar hebben we al veel plezier aan beleefd. Voor Marjolein was er natuurlijk een echte chocoladeletter van Verkade.
’s Middags gaan wij weer naar Hebron. Geertje had niet goed in de agenda gekeken en de meeste kinderen naar Veeris gebracht. Toen wij dan ook aankwamen leek het huis wel uitgestorven. Na even zoeken vonden we Ruchama met Daniel en Sara in de kamer van de kleintjes. Het is nog een beetje elkaar aftasten. Willeke heeft samen met Sara wat puzzles gemaakt. Dat kan Sara al heel goed. Peter had Raylison gematst. Raylison moest voor straf de vaat doen. Peter, onwetend van die straf, ziet Raylison bezig en biedt aan om te helpen. Even later komt Ruchama en ziet wat er is gebeurt. Raylison heeft een brede grijns op zijn gezicht als ze er een gevatte opmerking over maakt.
Kort daarna komt Geertje terug en gaan we naar Veeris. Eva en Jeanet worden naar Hato gebracht. Het is een gezellige drukte op Veeris. Veeris is echt een plek voor kinderen. Grote tuinen, ruimte, niet direkt een weg voor de deur. De trampoline die daar staat is voor de kinderen. Op Hebron was er geen veilige plek. De trampoline heeft enorm veel aantrekkingskracht en het is leuk om te zien hoe de kinderen er van genieten.
Met wat passen en meten gaat iedereen even later in de auto’s richting Hato. Nooit geweten dat er zoveel mensen in een auto passen. Het is een uitgelaten stoet die met Eva en Jeanet naar de incheckbalie van Martinair lopen. Iedereen helpt dragen. Er is geen wachtrij maar toch duurt het allemaal erg lang. De computers lopen een paar keer vast en Eva heeft te veel bagage. Dat is snel opgelost. Jeanet kan met veel creativiteit ruimte maken bij haar handbagage.
Na afloop gaan we met z’n allen een heerlijk ijsje eten. Nou ijsje, Peter en ik doen er samen mee. Het is een ongedwongen samen zijn. Raylison probeert van Eva haar nieuwe trui te krijgen. Maar dat gaat echt niet lukken. Die heeft ze speciaal gekocht om op Schiphol een beetje warmte te hebben tegen de kou. Ook heeft hij heel sneakie haar laptop op zijn rug gedaan. Misschien vergeet ze het wel. Maar ook dat gaat niet lukken. Pech Raylison.
Peter is Deltje nog even aan het plagen. Hij gaat bij Eva en Jeanet in de rij staan. Nee tio, roept Deltje. Ik ga ook mee, zegt Peter. Nee tio, roept Deltje en hij begint aan Peter zijn arm te trekken. Deltje krijgt door dat hij zelf niet sterk genoeg is. Dus roept hij de hulp in van tante Minja. Hij is helemaal blij als Peter uit de rij stapt.
Veel namen van kinderen die jullie hier lezen zeggen jullie misschien nog niet zo veel. Wil je meer weten kijk dan ook eens op http://www.hebron.an/. Daar worden de kinderen allemaal voorgesteld. Ook kun je dan op een foto zien wie wie is.
Na afloop worden we thuis afgezet. We zijn dan ook best moe. Maar het was uiteindelijk een geslaagde middag.
Bij thuiskomst wacht ons een verrassing. Thirza en Peter hebben een zelf gebakken gevulde speculaas koek gebracht. Een hij smaakt heerlijk. Knap hoor. De speculaaskruiden zijn door Thirza zelf samengesteld. Het lukt niet om ze te pakken te krijgen om te bedanken. Logisch want ze vieren het feest bij Lambert en Corien.
’s Avonds proberen we het gezellig te maken maar dat lukt niet helemaal. Alles wat we hier meemaken vraagt zijn tol. Ook dat hoort erbij. Vandaar dat we dat hier ook willen melden. Het is soms moeilijk om hier te zijn. Een ander land, cultuur. Een andere manier van leven.
Zaterdag, 6 december 2008
Vandaag is onze trouwdag. We willen het een feestelijke dag maken. ’s Morgens halen we herinneringen op aan deze voor ons zo bijzondere dag. De stemming slaat echter al snel om. Er is irritatie over en weer. Heel vervelend allemaal. De sfeer van gisteravond is weer aanwezig. We merken heel sterk geestelijke strijd. Het is soms moeilijk, ook om je dan vast te houden aan roeping. We spreken maar weer uit dat wij ons leven in Gods hand hebben gelegd. Als Hij wil dat wij hier zijn zal Hij ook voorzien. Allereerst in een huis.
Marjolein snapt niet goed wat er aan de hand is. We praten er met haar over. Dat de strategie van satan is om de huwelijken stuk te maken zodat de echtparen niet Gods wil kunnen doen. Daar waar strijd is is geen eenheid. En waar geen eenheid is kunnen we Gods liefde niet laten zien. Het is lastig te ervaren hoe reëel dit is. In Nederland werden we hier in de voorbereiding ook al mee geconfronteerd, maar hier gaat het weer op een andere manier.
Hierna wordt het toch nog gezellig. ’s Avonds gaat Peter naar de Pizzahut om twee heerlijke pizza’s te halen. De film Anna and the king hebben we bij ons en kunnen we op de laptop bekijken. Het wordt dus drie-dubbel genieten. Van een mooie film, lekker eten en het samen zijn.
Zondag, 7 december 2008
Willeke heeft vannacht slecht geslapen. ’s Morgens regent het pijpenstelen. Marjolein en Peter gaan met de bus naar de kerk. Bij terugkomst heeft Peter goed nieuws. Martijn Koole heeft een leuke woning voor ons gezien en er is een afspraak gemaakt voor een bezichtiging vanmiddag.
Om half drie worden we opgehaald door een gemeentelid die de overbuurman is van de woning. Het huis is van binnen klein maar erg gezellig. De badkamers zien er goed uit. De keuken is functioneel. Voordat we het weten hebben we een huurcontract van een half jaar. Bij het huis hoort een appartement maar dat is verhuurd. Wel jammer. Daar zouden we prima gasten kunnen onderbrengen. We hebben even kennis gemaakt met de spaans sprekende buurvrouw. Zij lijkt heel aardig. Nu kunnen we eindelijk internet regelen omdat we daar ook bereik hebben. Dus… binnenkort zullen we nog veel meer online zijn. Hoeven we niet meer van zulke lange lappen tekst in één keer te plaatsen.
We willen het nieuws delen met Cees en Rommy en Martijn, maar ze zijn geen van allen bereikbaar.
Zo meteen gaan we weer naar Veeris voor de wekelijkse maaltijd en bijbelstudie. Op Veeris genieten we van een heerlijke maaltijd. Dan komen de anderen al weer binnen voor de bijbelstudie. Eerst nog lekker ongedwongen kletsen met elkaar. Dan moeten we er toch echt aan geloven. Het onderwerp is hoe ga je met boosheid om. Interessant om te horen hier iedereen op zijn/haar manier mee omgaat.
Maandag, 8 december 2008
Vandaag wordt een drukke dag. Peter is erg veel op pad om alles te regelen voor een internet aansluiting. Voordat het zover is willen we eerst wel de verschillende mogelijkheden weten en de daarbij behorende kosten. Omdat we geen auto hebben dus veel op de fiets. Wat goed dat hij die heeft meegenomen.
's Middags komt Davita gezellig. Tegen het avondeten wordt ze weer opgehaald. Na de maaltijd zijn we allemaal erg moe. Alleen Marjolein heeft energie om nog naar de bijbelstudie te gaan. We besluiten af te bellen. Peter heeft nog niet gebeld of de zware vermoeidheid is weg. Erg vreemd om mee te maken en we beluiten om dus wel te gaan. Het wordt een fijne leerzame avond waarin Cees verder gaat met de verschillende onderdelen van gebed. Vanavond dus aanbidding.
Cees heeft nog goed nieuws. Er is toestemming binnengekomen om op Veeris te starten met gezinsvervangende huizen. De planning is nu dat hiermee ergens in augustus volgend jaar wordt gestart. Een antilliaanse architekt zal de huizen gaan ontwerpen. Er wordt multifunctioneel gebouwd zodat er ook kan worden overgestapt naar wonen in groepen. De bouwtekeningen die al klaar waren zijn blijkbaar niet geschikt. Erg benieuwd hoe dit verder gaat uitpakken.
Op dit moment is het voltallige bestuur van De Hoop op Curacao. Er zullen deze week veel gesprekken plaats vinden. Het liefst zouden wij hier bij willen zijn, maar dat gaat niet. We zijn erg benieuwd welke kant het opgaat met Hebron.
Bij thuiskomst vraagt Rommy of tijdens de kerstvakantie af en toe een kind een dag in huis willen nemen om zo het team wat te ontlasten. Erg benieuwd hoe dit gaat uitpakken en hoe praktisch dit is tijdens de verhuizing. We hopen binnenkort ook meer informatie te ontvangen over de verschillende kinderen en hun specifieke zorg.
Dindag, 9 december 2008
Vandaag zijn we al vroeg op pad. Marjolein wil zich hier graag in laten schrijven. De eerste stap in de procedure valt mee. We moeten een inschrijfformulier ophalen. Het is eerst even schrikken. Er staan zelfs mensen buiten te wachten. Toch zijn we vrij snel aan de beurt. Samen vullen we buiten het formulier in. Omdat er nog wat informatie ontbreekt besluiten we deze een andere keer in te leveren.
Een meisje komt huilend naar buiten. Geen idee wat er is gebeurd maar het zal wel tegen zitten. Haar vriend is gelukkig bij haar.
Peter heeft in de tussentijd bij Scarlett een internetaansluiting geregeld. Na nog even gewinkeld te hebben gaan we naar huis. De rest van de dag zitten we om de beurt achter internet om achterstallig werk in te halen.
Vanaf vandaag dus hopelijk vaker een berichtje...
Vrijdag, 5 december 2008
Vandaag is het sinterklaas. Wij vieren het niet echt. Wel hebben we een paar weken terug yathzee gekocht als een vervroegd sinterklaaskado. Daar hebben we al veel plezier aan beleefd. Voor Marjolein was er natuurlijk een echte chocoladeletter van Verkade.
’s Middags gaan wij weer naar Hebron. Geertje had niet goed in de agenda gekeken en de meeste kinderen naar Veeris gebracht. Toen wij dan ook aankwamen leek het huis wel uitgestorven. Na even zoeken vonden we Ruchama met Daniel en Sara in de kamer van de kleintjes. Het is nog een beetje elkaar aftasten. Willeke heeft samen met Sara wat puzzles gemaakt. Dat kan Sara al heel goed. Peter had Raylison gematst. Raylison moest voor straf de vaat doen. Peter, onwetend van die straf, ziet Raylison bezig en biedt aan om te helpen. Even later komt Ruchama en ziet wat er is gebeurt. Raylison heeft een brede grijns op zijn gezicht als ze er een gevatte opmerking over maakt.
Kort daarna komt Geertje terug en gaan we naar Veeris. Eva en Jeanet worden naar Hato gebracht. Het is een gezellige drukte op Veeris. Veeris is echt een plek voor kinderen. Grote tuinen, ruimte, niet direkt een weg voor de deur. De trampoline die daar staat is voor de kinderen. Op Hebron was er geen veilige plek. De trampoline heeft enorm veel aantrekkingskracht en het is leuk om te zien hoe de kinderen er van genieten.
Met wat passen en meten gaat iedereen even later in de auto’s richting Hato. Nooit geweten dat er zoveel mensen in een auto passen. Het is een uitgelaten stoet die met Eva en Jeanet naar de incheckbalie van Martinair lopen. Iedereen helpt dragen. Er is geen wachtrij maar toch duurt het allemaal erg lang. De computers lopen een paar keer vast en Eva heeft te veel bagage. Dat is snel opgelost. Jeanet kan met veel creativiteit ruimte maken bij haar handbagage.
Na afloop gaan we met z’n allen een heerlijk ijsje eten. Nou ijsje, Peter en ik doen er samen mee. Het is een ongedwongen samen zijn. Raylison probeert van Eva haar nieuwe trui te krijgen. Maar dat gaat echt niet lukken. Die heeft ze speciaal gekocht om op Schiphol een beetje warmte te hebben tegen de kou. Ook heeft hij heel sneakie haar laptop op zijn rug gedaan. Misschien vergeet ze het wel. Maar ook dat gaat niet lukken. Pech Raylison.
Peter is Deltje nog even aan het plagen. Hij gaat bij Eva en Jeanet in de rij staan. Nee tio, roept Deltje. Ik ga ook mee, zegt Peter. Nee tio, roept Deltje en hij begint aan Peter zijn arm te trekken. Deltje krijgt door dat hij zelf niet sterk genoeg is. Dus roept hij de hulp in van tante Minja. Hij is helemaal blij als Peter uit de rij stapt.
Veel namen van kinderen die jullie hier lezen zeggen jullie misschien nog niet zo veel. Wil je meer weten kijk dan ook eens op http://www.hebron.an/. Daar worden de kinderen allemaal voorgesteld. Ook kun je dan op een foto zien wie wie is.
Na afloop worden we thuis afgezet. We zijn dan ook best moe. Maar het was uiteindelijk een geslaagde middag.
Bij thuiskomst wacht ons een verrassing. Thirza en Peter hebben een zelf gebakken gevulde speculaas koek gebracht. Een hij smaakt heerlijk. Knap hoor. De speculaaskruiden zijn door Thirza zelf samengesteld. Het lukt niet om ze te pakken te krijgen om te bedanken. Logisch want ze vieren het feest bij Lambert en Corien.
’s Avonds proberen we het gezellig te maken maar dat lukt niet helemaal. Alles wat we hier meemaken vraagt zijn tol. Ook dat hoort erbij. Vandaar dat we dat hier ook willen melden. Het is soms moeilijk om hier te zijn. Een ander land, cultuur. Een andere manier van leven.
Zaterdag, 6 december 2008
Vandaag is onze trouwdag. We willen het een feestelijke dag maken. ’s Morgens halen we herinneringen op aan deze voor ons zo bijzondere dag. De stemming slaat echter al snel om. Er is irritatie over en weer. Heel vervelend allemaal. De sfeer van gisteravond is weer aanwezig. We merken heel sterk geestelijke strijd. Het is soms moeilijk, ook om je dan vast te houden aan roeping. We spreken maar weer uit dat wij ons leven in Gods hand hebben gelegd. Als Hij wil dat wij hier zijn zal Hij ook voorzien. Allereerst in een huis.
Marjolein snapt niet goed wat er aan de hand is. We praten er met haar over. Dat de strategie van satan is om de huwelijken stuk te maken zodat de echtparen niet Gods wil kunnen doen. Daar waar strijd is is geen eenheid. En waar geen eenheid is kunnen we Gods liefde niet laten zien. Het is lastig te ervaren hoe reëel dit is. In Nederland werden we hier in de voorbereiding ook al mee geconfronteerd, maar hier gaat het weer op een andere manier.
Hierna wordt het toch nog gezellig. ’s Avonds gaat Peter naar de Pizzahut om twee heerlijke pizza’s te halen. De film Anna and the king hebben we bij ons en kunnen we op de laptop bekijken. Het wordt dus drie-dubbel genieten. Van een mooie film, lekker eten en het samen zijn.
Zondag, 7 december 2008
Willeke heeft vannacht slecht geslapen. ’s Morgens regent het pijpenstelen. Marjolein en Peter gaan met de bus naar de kerk. Bij terugkomst heeft Peter goed nieuws. Martijn Koole heeft een leuke woning voor ons gezien en er is een afspraak gemaakt voor een bezichtiging vanmiddag.
Om half drie worden we opgehaald door een gemeentelid die de overbuurman is van de woning. Het huis is van binnen klein maar erg gezellig. De badkamers zien er goed uit. De keuken is functioneel. Voordat we het weten hebben we een huurcontract van een half jaar. Bij het huis hoort een appartement maar dat is verhuurd. Wel jammer. Daar zouden we prima gasten kunnen onderbrengen. We hebben even kennis gemaakt met de spaans sprekende buurvrouw. Zij lijkt heel aardig. Nu kunnen we eindelijk internet regelen omdat we daar ook bereik hebben. Dus… binnenkort zullen we nog veel meer online zijn. Hoeven we niet meer van zulke lange lappen tekst in één keer te plaatsen.
We willen het nieuws delen met Cees en Rommy en Martijn, maar ze zijn geen van allen bereikbaar.
Zo meteen gaan we weer naar Veeris voor de wekelijkse maaltijd en bijbelstudie. Op Veeris genieten we van een heerlijke maaltijd. Dan komen de anderen al weer binnen voor de bijbelstudie. Eerst nog lekker ongedwongen kletsen met elkaar. Dan moeten we er toch echt aan geloven. Het onderwerp is hoe ga je met boosheid om. Interessant om te horen hier iedereen op zijn/haar manier mee omgaat.
Maandag, 8 december 2008
Vandaag wordt een drukke dag. Peter is erg veel op pad om alles te regelen voor een internet aansluiting. Voordat het zover is willen we eerst wel de verschillende mogelijkheden weten en de daarbij behorende kosten. Omdat we geen auto hebben dus veel op de fiets. Wat goed dat hij die heeft meegenomen.
's Middags komt Davita gezellig. Tegen het avondeten wordt ze weer opgehaald. Na de maaltijd zijn we allemaal erg moe. Alleen Marjolein heeft energie om nog naar de bijbelstudie te gaan. We besluiten af te bellen. Peter heeft nog niet gebeld of de zware vermoeidheid is weg. Erg vreemd om mee te maken en we beluiten om dus wel te gaan. Het wordt een fijne leerzame avond waarin Cees verder gaat met de verschillende onderdelen van gebed. Vanavond dus aanbidding.
Cees heeft nog goed nieuws. Er is toestemming binnengekomen om op Veeris te starten met gezinsvervangende huizen. De planning is nu dat hiermee ergens in augustus volgend jaar wordt gestart. Een antilliaanse architekt zal de huizen gaan ontwerpen. Er wordt multifunctioneel gebouwd zodat er ook kan worden overgestapt naar wonen in groepen. De bouwtekeningen die al klaar waren zijn blijkbaar niet geschikt. Erg benieuwd hoe dit verder gaat uitpakken.
Op dit moment is het voltallige bestuur van De Hoop op Curacao. Er zullen deze week veel gesprekken plaats vinden. Het liefst zouden wij hier bij willen zijn, maar dat gaat niet. We zijn erg benieuwd welke kant het opgaat met Hebron.
Bij thuiskomst vraagt Rommy of tijdens de kerstvakantie af en toe een kind een dag in huis willen nemen om zo het team wat te ontlasten. Erg benieuwd hoe dit gaat uitpakken en hoe praktisch dit is tijdens de verhuizing. We hopen binnenkort ook meer informatie te ontvangen over de verschillende kinderen en hun specifieke zorg.
Dindag, 9 december 2008
Vandaag zijn we al vroeg op pad. Marjolein wil zich hier graag in laten schrijven. De eerste stap in de procedure valt mee. We moeten een inschrijfformulier ophalen. Het is eerst even schrikken. Er staan zelfs mensen buiten te wachten. Toch zijn we vrij snel aan de beurt. Samen vullen we buiten het formulier in. Omdat er nog wat informatie ontbreekt besluiten we deze een andere keer in te leveren.
Een meisje komt huilend naar buiten. Geen idee wat er is gebeurd maar het zal wel tegen zitten. Haar vriend is gelukkig bij haar.
Peter heeft in de tussentijd bij Scarlett een internetaansluiting geregeld. Na nog even gewinkeld te hebben gaan we naar huis. De rest van de dag zitten we om de beurt achter internet om achterstallig werk in te halen.
Vanaf vandaag dus hopelijk vaker een berichtje...
Alweer veel om te vertellen...
Vrijdag, 28 november 2008
Vrijdagmiddag zijn we naar Peter en Thirza geweest. Aansluitend naar Veeris voor onze eerste maandviering. We waren erg benieuwd hoe dit zou gaan. Toen we aankwamen was het al een gezellige drukte. Veeris is echt een locatie om met veel mensen te zijn. Het eten rook al heerlijk. Twee mannen zaten al te smullen van de kip. Alles moest vlug, vlug want ze moesten naar Hato om het vliegtuig te halen. Zij hebben gezorgd dat de trekker voor het project van Lambert en Corien het doet. Lambert heeft een bananenplantage opgezet. Corien en Lambert krijgen steeds meer agrarische voorzieningen op Mount Pleasant. Er staat bij hen een echte stier, een koe en een kalf in de wei. Wij hebben er ook al plezier aan beleefd. Onze eerste echte melk op Curaçao en dat vers van de koe. Heerlijke pannenkoeken van gebakken.
Maar nu weer terug naar de maandviering. Cees moest het dit keer zonder Rommy stellen. Zij heeft een ernstig griepvirus te pakken. Alle kinderen van Hebron zijn hier al zowat door geveld. Het leek erop dat de vrijwilligers de dans ontsprongen, maar nu hebben wij dus ook onze eerste zieke. Cees deed het prima. De nieuwen, waaronder wij, werden voorgesteld. Marjolein, als zusje Marjolein. Dat schijnt toch aantrekkingskracht op de kinderen te hebben. De eersten hebben al aangegeven naar ons te willen voor een weekendje als zij aan de beurt zijn in het beloningssysteem van Hebron.
Fijn dat Cees bij alle nieuwkomers een zegen uitsprak. Jezus Christus is toch de bron waar wij uit moeten putten. Daarna heerlijk genieten van een dans die werd gedaan door wat vrijwilligers en de oudere jongens. Tante Iris, een wastante, droeg twee geweldige gedichten voor. Daarna heerlijk gesmuld van een Surinaamse maaltijd. Echt lekker, en natuurlijk veel te veel. Wij kregen ook nog mee naar huis voor de volgende dag.
Zaterdag, 29 november 2008
Zaterdag is een mooie dag. ’s Middags zijn we de stad in geweest. Erg warm. Aansluitend genoten van een heerlijke fruitsorbet. Gemaakt van echt vers fruit.
Zondag, 30 november 2008
Peter en Marjolein zijn ‘s middags op ontdekkingstocht geweest met de huurauto. Tegen zessen gingen we richting Veeris om met elkaar te eten. Dat wordt zo’n beetje traditie. Aansluitend zijn we met een heel stel naar Gerianne gereden. Daar zou de bijbelstudie geweest. Ze woont in een erg leuk appartementje achter het huis van Cees en Rommy. Als een echte gastvrouw voorzag ze ons van drinken. De bijbelstudie zelf was erg confronterend. In hoeverre vertrouw je echt op God. Gerianne had het heel goed uitgewerkt en kwam met pakkende voorbeelden. Vaak zeggen we op God te vertrouwen maar hebben we vaak een plan B en soms zelfs een plan C achter de hand. De avond was weer veel te snel afgelopen.
Maandag, 1 december 2008
Vandaag is onze oudste neef jarig. Frank, gefeliciteerd. En toen was het al weer maandag en moest de auto terug. Snik. Een andere huurauto laat iets langer op zich wachten. We dachten eerst dat we er een vanaf dinsdag konden krijgen maar nu is het de 15e geworden. Maandag was weer een echte regendag. De dag begon met zon. Dus snel de was gedaan. Maar… toen weer regen, regen, regen. Marjolein is ’s middags met een vrijwilligster de stad in gegaan. Alleen met de bus. En daar afgesproken. Best wel wat eng, vonden wij en zij zelf ook. Het is allemaal goed gegaan. Ze belde om te vertellen dat ze op Veeris bleef eten. Wij werden later door Karin opgehaald. Elke maandag is er om en om een bijbelstudie of een bidstond. Deze avond was er een bidstond.
Dinsdag, 2 december 2008
Weer een stralende dag. Gelukkig, want Marjolein zou ’s middags met Gerianne en een broer van haar met een vriend wat sightseeing doen. Dat was erg geslaagd. Moe en rood als een kreeft kwam ze terug. Ze waren met z’n allen van een 15 meter hoge rots in zee gesprongen. Verder waren ze heerlijk wezen banjeren door een natuurgebied. Wij hebben ons ook vermaakt. Willeke met een handwerkje. Wil je meer hierover weten kijk dan een op http://anneleindesign.com. Peter heeft een nieuwe hobby gevonden. Het spotten van grote passsagierschepen ;).
Woensdag, 3 december 2008
Vandaag begon een beetje rustig. Hoe ziet de dagindeling er een beetje uit. Peter doet als gewoonlijk zoveel mogelijk boodschappen op de fiets. Het huishouden is zo klaar. Daarna met elkaar koffie drinken. Voor je het weet is het al weer etenstijd. Daarna, voor zover mogelijk of behoefte, een siësta. Deze middag zouden we naar Hebron. We gingen iets later weg omdat Willeke erg moe was. Iets voor tweeën stonden we bij de bushalte. Na enige tijd kwam er een busje langs. We konden mee naar het centrum. De chauffeur is koud op weg of draait het terrein op van KFC (Kentucky Fried Chicken). Oké, we verbazen ons hier niet zo snel ergens over. Misschien een plaspauze? Maar nee hoor, na een poosje komt ze terug met een maaltijd. Tijdens het rijden zit ze heerlijk te genieten van haar kippetje. Wat ze niet op kan eten wordt hups, uit het autoraampje gegooid. Daar zullen de zwerfhonden dan wel weer plezier aan beleven. In de binnenstad is het even zoeken naar een bushalte die ons verder brengt. Na even zoeken hebben we het gevonden. We mogen meerijden met een bus. Jammer genoeg brengt deze chauffeur de mensen niet tot de deur. Tot overmaat van ramp worden we ook een straat te ver afgezet. Nou ja, ramp, we moeten alleen wat verder lopen. Gelukkig hadden we de plattegrond meegenomen. Na bijna anderhalf uur zijn we op de plek van bestemming.
De kleine kinderen rijden dan net weg met de vrijwilligers. Wel is tante Iris, de wastante, er en een Antilliaanse begeleidster voor de oudere jongens. Omdat tante Iris met de was bezig is gaat Willeke haar maar helpen. Peter is wat met de jongens aan het praten. Erg leuk om te zien dat het inderdaad waar is. Een tio, is toch wel heel bijzonder op Hebron.
Tante Iris is een gezellige praatster. Maar het moet gezegd, onze handen blijven wel in beweging. Willeke krijgt zowaar een complimentje over het keurige opvouwen.
Tegen 17.15 uur gaan we weer weg. We kunnen dan een lift van Arjan krijgen. We worden afgezet bij Peter en Thirza. Marjolein past daar op de kinderen. We eten met z’n allen een avondboterham. Het was een vermoeiende, maar geslaagde dag.
Donderdag, 4 december 2008
Weer een stralende dag. De gebruikelijke bezigheden. Tegen de avond gaan we pannenkoeken bakken. Eva, een vrijwilligster, neemt vanavond afscheid. Het wordt een amerikaanse fuif. Iedereen neemt wat te eten mee. Wij dus pannenkoeken, met stroop en poedersuiker. Erg benieuwd hoe het wordt ontvangen. De eerste vrijwilliger die wij zien vertrekken.
Vandaag zijn we hier nu precies een maand. Het lijkt al veel langer.
Het is ’s avonds een gezellige bedoening.
Vrijdagmiddag zijn we naar Peter en Thirza geweest. Aansluitend naar Veeris voor onze eerste maandviering. We waren erg benieuwd hoe dit zou gaan. Toen we aankwamen was het al een gezellige drukte. Veeris is echt een locatie om met veel mensen te zijn. Het eten rook al heerlijk. Twee mannen zaten al te smullen van de kip. Alles moest vlug, vlug want ze moesten naar Hato om het vliegtuig te halen. Zij hebben gezorgd dat de trekker voor het project van Lambert en Corien het doet. Lambert heeft een bananenplantage opgezet. Corien en Lambert krijgen steeds meer agrarische voorzieningen op Mount Pleasant. Er staat bij hen een echte stier, een koe en een kalf in de wei. Wij hebben er ook al plezier aan beleefd. Onze eerste echte melk op Curaçao en dat vers van de koe. Heerlijke pannenkoeken van gebakken.
Maar nu weer terug naar de maandviering. Cees moest het dit keer zonder Rommy stellen. Zij heeft een ernstig griepvirus te pakken. Alle kinderen van Hebron zijn hier al zowat door geveld. Het leek erop dat de vrijwilligers de dans ontsprongen, maar nu hebben wij dus ook onze eerste zieke. Cees deed het prima. De nieuwen, waaronder wij, werden voorgesteld. Marjolein, als zusje Marjolein. Dat schijnt toch aantrekkingskracht op de kinderen te hebben. De eersten hebben al aangegeven naar ons te willen voor een weekendje als zij aan de beurt zijn in het beloningssysteem van Hebron.
Fijn dat Cees bij alle nieuwkomers een zegen uitsprak. Jezus Christus is toch de bron waar wij uit moeten putten. Daarna heerlijk genieten van een dans die werd gedaan door wat vrijwilligers en de oudere jongens. Tante Iris, een wastante, droeg twee geweldige gedichten voor. Daarna heerlijk gesmuld van een Surinaamse maaltijd. Echt lekker, en natuurlijk veel te veel. Wij kregen ook nog mee naar huis voor de volgende dag.
Zaterdag, 29 november 2008
Zaterdag is een mooie dag. ’s Middags zijn we de stad in geweest. Erg warm. Aansluitend genoten van een heerlijke fruitsorbet. Gemaakt van echt vers fruit.
Zondag, 30 november 2008
Peter en Marjolein zijn ‘s middags op ontdekkingstocht geweest met de huurauto. Tegen zessen gingen we richting Veeris om met elkaar te eten. Dat wordt zo’n beetje traditie. Aansluitend zijn we met een heel stel naar Gerianne gereden. Daar zou de bijbelstudie geweest. Ze woont in een erg leuk appartementje achter het huis van Cees en Rommy. Als een echte gastvrouw voorzag ze ons van drinken. De bijbelstudie zelf was erg confronterend. In hoeverre vertrouw je echt op God. Gerianne had het heel goed uitgewerkt en kwam met pakkende voorbeelden. Vaak zeggen we op God te vertrouwen maar hebben we vaak een plan B en soms zelfs een plan C achter de hand. De avond was weer veel te snel afgelopen.
Maandag, 1 december 2008
Vandaag is onze oudste neef jarig. Frank, gefeliciteerd. En toen was het al weer maandag en moest de auto terug. Snik. Een andere huurauto laat iets langer op zich wachten. We dachten eerst dat we er een vanaf dinsdag konden krijgen maar nu is het de 15e geworden. Maandag was weer een echte regendag. De dag begon met zon. Dus snel de was gedaan. Maar… toen weer regen, regen, regen. Marjolein is ’s middags met een vrijwilligster de stad in gegaan. Alleen met de bus. En daar afgesproken. Best wel wat eng, vonden wij en zij zelf ook. Het is allemaal goed gegaan. Ze belde om te vertellen dat ze op Veeris bleef eten. Wij werden later door Karin opgehaald. Elke maandag is er om en om een bijbelstudie of een bidstond. Deze avond was er een bidstond.
Dinsdag, 2 december 2008
Weer een stralende dag. Gelukkig, want Marjolein zou ’s middags met Gerianne en een broer van haar met een vriend wat sightseeing doen. Dat was erg geslaagd. Moe en rood als een kreeft kwam ze terug. Ze waren met z’n allen van een 15 meter hoge rots in zee gesprongen. Verder waren ze heerlijk wezen banjeren door een natuurgebied. Wij hebben ons ook vermaakt. Willeke met een handwerkje. Wil je meer hierover weten kijk dan een op http://anneleindesign.com. Peter heeft een nieuwe hobby gevonden. Het spotten van grote passsagierschepen ;).
Woensdag, 3 december 2008
Vandaag begon een beetje rustig. Hoe ziet de dagindeling er een beetje uit. Peter doet als gewoonlijk zoveel mogelijk boodschappen op de fiets. Het huishouden is zo klaar. Daarna met elkaar koffie drinken. Voor je het weet is het al weer etenstijd. Daarna, voor zover mogelijk of behoefte, een siësta. Deze middag zouden we naar Hebron. We gingen iets later weg omdat Willeke erg moe was. Iets voor tweeën stonden we bij de bushalte. Na enige tijd kwam er een busje langs. We konden mee naar het centrum. De chauffeur is koud op weg of draait het terrein op van KFC (Kentucky Fried Chicken). Oké, we verbazen ons hier niet zo snel ergens over. Misschien een plaspauze? Maar nee hoor, na een poosje komt ze terug met een maaltijd. Tijdens het rijden zit ze heerlijk te genieten van haar kippetje. Wat ze niet op kan eten wordt hups, uit het autoraampje gegooid. Daar zullen de zwerfhonden dan wel weer plezier aan beleven. In de binnenstad is het even zoeken naar een bushalte die ons verder brengt. Na even zoeken hebben we het gevonden. We mogen meerijden met een bus. Jammer genoeg brengt deze chauffeur de mensen niet tot de deur. Tot overmaat van ramp worden we ook een straat te ver afgezet. Nou ja, ramp, we moeten alleen wat verder lopen. Gelukkig hadden we de plattegrond meegenomen. Na bijna anderhalf uur zijn we op de plek van bestemming.
De kleine kinderen rijden dan net weg met de vrijwilligers. Wel is tante Iris, de wastante, er en een Antilliaanse begeleidster voor de oudere jongens. Omdat tante Iris met de was bezig is gaat Willeke haar maar helpen. Peter is wat met de jongens aan het praten. Erg leuk om te zien dat het inderdaad waar is. Een tio, is toch wel heel bijzonder op Hebron.
Tante Iris is een gezellige praatster. Maar het moet gezegd, onze handen blijven wel in beweging. Willeke krijgt zowaar een complimentje over het keurige opvouwen.
Tegen 17.15 uur gaan we weer weg. We kunnen dan een lift van Arjan krijgen. We worden afgezet bij Peter en Thirza. Marjolein past daar op de kinderen. We eten met z’n allen een avondboterham. Het was een vermoeiende, maar geslaagde dag.
Donderdag, 4 december 2008
Weer een stralende dag. De gebruikelijke bezigheden. Tegen de avond gaan we pannenkoeken bakken. Eva, een vrijwilligster, neemt vanavond afscheid. Het wordt een amerikaanse fuif. Iedereen neemt wat te eten mee. Wij dus pannenkoeken, met stroop en poedersuiker. Erg benieuwd hoe het wordt ontvangen. De eerste vrijwilliger die wij zien vertrekken.
Vandaag zijn we hier nu precies een maand. Het lijkt al veel langer.
Het is ’s avonds een gezellige bedoening.
donderdag 4 december 2008
Er is weer veel te vertellen...
Zondag, 23 november 2008
Het eten op Veeris, afgelopen zondag, was gezellig. Karin had weer voor een heerlijke maaltijd gezorgd. Een soort chinese rijsttafel. Vooral het “pindaprutje”, zoals zij het noemde, werd door iedereen eer aan gedaan. Er was nog even lichte consternatie toen een servet vlam vatte. We weten nu allemaal dat je dan vooral niet moet gaan blazen.
’s Avonds werd de groep groter. Minja had de centrale bijbelstudie voorbereid. Op een heel persoonlijke wijze vertelde zij over het gebed en hoe dit in haar persoonlijk leven een rol speelt. Daarna mochten we het meteen in praktijk brengen en gingen we in kleine groepjes uiteen om met en voor elkaar te bidden. De avond was veel te snel voorbij.
Maandag, 24 november 2008
Jippie, we hebben een huurauto. Onverantwoord duur maar zo nodig. Een weekje, langer is niet te betalen. Heerlijk, wat een luxe. Boodschappen doen. ’s Middags met Marjolein naar Daaibooibaai. Het water was heerlijk. Peter en Marjolein kregen niet genoeg van het onder water kijken naar vissen. Dat het af en toe wat sputterde mocht de pret niet drukken. Moe maar voldaan togen we huiswaarts.
Dinsdag, 25 november 2008
Ja, de auto staat er nog steeds. Wel zo handig, want Marjolein was nog niet in Punda, de binnenstad van Willemstad, geweest. Onderweg begon het al wat te regenen en tegen de tijd dat we een parkeerplek hadden gevonden goot het echt. Wat te doen. We zouden ook op verjaardagsvisite bij Cees en Rommy. Dat dan maar eerst doen. Het was even zoeken. Ze hebben een leuk en gezellig huis. Echt een thuis. We werden gastvrij onthaald met koffie en koek. Dit laatste was tevens lunch. Jongens wat een grote koffiekoeken. Peter heeft een handje (lees mondje) moeten helpen. Het was echt te veel. We waren nog niet de wijk bij hen uit of… de motor vond het welletjes. Het verhuurbedrijf gebeld en na even wachten stond de monteur met een andere wagen voor onze neus. Oké het kost wel wat maar… dan heb je ook wat. ’s Middags zou Corinne met de kinderen nog langs komen. Maar dat is verschoven naar donderdagmiddag.
Woensdag, 26 november 2008
De verjaardag van Willeke. Omdat we zaterdag iedereen hebben ontvangen wordt het een rustige dag. ’s Morgens om 9.00 uur werden we bij Hebron verwacht. Klokslag 9.00 uur stonden we voor de poort. We kregen een rondleiding en aansluitend hadden we een uitgebreid gesprek met elkaar. Er waren twee vrijwilligers in eigen tijd een kamer aan het verven. Ook was er nog iemand met de tl-lamp aan het prutsen. Hopelijk komt het af voor het vertrek van hem en zijn gezin aanstaande donderdag.
Tegen 12.00 uur gingen we weer verder. Even bij winkelcentrum Suikertuintje wezen kijken. Niet voor ons budget weggelegd, maar wel leuk om even rond te lopen. Er is daar bijvoorbeeld een Bruna. Zo heerlijk om een stukje Nederland mee te maken. Het is een totaal andere wereld. Echt de wereld van de mensen die goed verdienen op het eiland. Het geeft geen realistisch beeld van hoe het hier werkelijk is. Daarna na de AH. De Allerhande gaat standaard mee naar huis. Het is gewoon heerlijk om langs de schappen te lopen en al die vertrouwde spullen te zien liggen. Vooral kijken en weinig kopen. Duur, duur, duur. Om de verjaardag van Willeke te vieren hebben we een heerlijke fruitsap gekocht. Daarnaast nog wat noodzakelijke boodschappen. Geen taart, veel te prijzig. Marjolein vond dit niet kunnen en dacht een zelf te maken kwarktaart mee te nemen. Toen ze de prijzen van alle noodzakelijke ingredienten bij elkaar had opgeteld kwam zij toch ook tot de conclusie dat het te duur was. We hebben thuis nog heerlijke, door Thirza gemaakte, kaneelamandelkoekjes en de chocolaatjes die we gekregen hebben voor onze verjaardag. Die bewaren we voor speciale gelegenheden. Vandaag is dus zo’n dag. Dus ‘smiddags hebben wij genoten van een high tea met kaneelamandelkoekjes en chocola. Dat een mens hier zo blij van kan worden.
’s Middags zijn Peter en Marjolein naar het strand gegaan. Willeke bleef thuis. Zij had de afgelopen nacht erg weinig geslapen en wilde graag siesta houden. ’s Avonds hebben we met z’n allen een spel gedaan. Erg gezellig en leuk. Er waren nog wat telefoontjes uit Nederland. Heerlijk om die lieve stemmen te horen. En bij het ontbijt was er zelfs nog een kaart. Dank je wel zus.
Bij het controleren van de brievenbus bleek dat wij hier onze eerste blauwe envelop hebben ontvangen. Hij ging over de motorrijtuigenbelasting. Omdat wij de auto hebben verkocht en wel een factuur moesten betalen hebben we nu bericht dat het bedrag minus 1 euro wordt terug gestort. Heerlijk dat de belastingsdienst zo nauwkeurig is.
Donderdag, 27 november 2008
Vanmorgen waren we redelijk laat. Het was iets voor achten. Vlug de was in de emmers gezet en water gekookt. We wassen hier op de hand. De wasmachine heeft wat kuren en is erg duur in gebruik. Het is een amerikaanse bovenlader. Eerst gaat er heel veel water in, dan draait hij ongeveer 10 keer. Vervolgens wordt al het water, we schatten en litertje of 50, afgevoerd. Er gaat weer 50 liter in. Er wordt gespoeld en binnen een kwartier is de hele was klaar. Dan moet je vooral niet verwachten dat de was helderwit is. Het water dat in de wasmachine komt geeft namelijk bruine vlekken in de kleding. Niet erg fraai om mee rond te lopen. Voorlopig dus op de hand. Meteen een goede conditietraining. Waarom naar een sportschool als het zo ook kan?
Peter is vanmorgen naar een autoverhuurbedrijf geweest. Als het goed is hebben we vanaf dinsdag een huurauto, voorlopig voor een maand. Even wat prijsjes. De huidige huurauto kost 66 naf per dag. Voor een week is dit…462 naf. De auto die we volgende week krijgen kost 650 naf per maand. Dat scheelt toch. Het is de auto van Gerianne. We hebben er dus al in gereden. Oké als je de brug op moet bij Willemstad loopt de snelheid wel steeds verder terug, maar… hij rijdt en dat vinden wij het belangrijkste. Het is nog even spannend of 1 december echt gaat lukken. Volgens ons gaat Gerianne namelijk later weg. In ieder geval weten we dat we een goedkopere auto in het verschiet hebben.
De was die er nog lag is gestreken. Het was wel even schrikken toen Willeke de strijkkamer binnenkwam. Er was een hele plafond plaat neergestort. Het huisje lijkt zo lek als een zeef. Overal zijn lekkages. Bij ons in de slaapkamer, maar dat gaat redelijk goed. In de douche. Onder de porch, daar zijn gisteren twee plafondplaten neer gekomen. Misschien moeten we van die bouwhelmen aanschaffen. Hmm… maar eens over na denken.
We hopen vandaag de mensen die het huis beheren te bereiken. Ze waren een weekje met vakantie naar Columbia.
Peter heeft tussen de middag een heerlijke nasi met ei gekookt. Nu is het siesta tijd. Iedereen doet wat voor zichzelf.
Met een uurtje verwachten we Corien met de kinderen. Binnenkort horen jullie meer.
Wel kunnen we alvast vertellen dat de huurauto later komt. Gerianne heeft hem tot 15 december gehuurd. Was de eigenaar blijkbaar vergeten...
Het eten op Veeris, afgelopen zondag, was gezellig. Karin had weer voor een heerlijke maaltijd gezorgd. Een soort chinese rijsttafel. Vooral het “pindaprutje”, zoals zij het noemde, werd door iedereen eer aan gedaan. Er was nog even lichte consternatie toen een servet vlam vatte. We weten nu allemaal dat je dan vooral niet moet gaan blazen.
’s Avonds werd de groep groter. Minja had de centrale bijbelstudie voorbereid. Op een heel persoonlijke wijze vertelde zij over het gebed en hoe dit in haar persoonlijk leven een rol speelt. Daarna mochten we het meteen in praktijk brengen en gingen we in kleine groepjes uiteen om met en voor elkaar te bidden. De avond was veel te snel voorbij.
Maandag, 24 november 2008
Jippie, we hebben een huurauto. Onverantwoord duur maar zo nodig. Een weekje, langer is niet te betalen. Heerlijk, wat een luxe. Boodschappen doen. ’s Middags met Marjolein naar Daaibooibaai. Het water was heerlijk. Peter en Marjolein kregen niet genoeg van het onder water kijken naar vissen. Dat het af en toe wat sputterde mocht de pret niet drukken. Moe maar voldaan togen we huiswaarts.
Dinsdag, 25 november 2008
Ja, de auto staat er nog steeds. Wel zo handig, want Marjolein was nog niet in Punda, de binnenstad van Willemstad, geweest. Onderweg begon het al wat te regenen en tegen de tijd dat we een parkeerplek hadden gevonden goot het echt. Wat te doen. We zouden ook op verjaardagsvisite bij Cees en Rommy. Dat dan maar eerst doen. Het was even zoeken. Ze hebben een leuk en gezellig huis. Echt een thuis. We werden gastvrij onthaald met koffie en koek. Dit laatste was tevens lunch. Jongens wat een grote koffiekoeken. Peter heeft een handje (lees mondje) moeten helpen. Het was echt te veel. We waren nog niet de wijk bij hen uit of… de motor vond het welletjes. Het verhuurbedrijf gebeld en na even wachten stond de monteur met een andere wagen voor onze neus. Oké het kost wel wat maar… dan heb je ook wat. ’s Middags zou Corinne met de kinderen nog langs komen. Maar dat is verschoven naar donderdagmiddag.
Woensdag, 26 november 2008
De verjaardag van Willeke. Omdat we zaterdag iedereen hebben ontvangen wordt het een rustige dag. ’s Morgens om 9.00 uur werden we bij Hebron verwacht. Klokslag 9.00 uur stonden we voor de poort. We kregen een rondleiding en aansluitend hadden we een uitgebreid gesprek met elkaar. Er waren twee vrijwilligers in eigen tijd een kamer aan het verven. Ook was er nog iemand met de tl-lamp aan het prutsen. Hopelijk komt het af voor het vertrek van hem en zijn gezin aanstaande donderdag.
Tegen 12.00 uur gingen we weer verder. Even bij winkelcentrum Suikertuintje wezen kijken. Niet voor ons budget weggelegd, maar wel leuk om even rond te lopen. Er is daar bijvoorbeeld een Bruna. Zo heerlijk om een stukje Nederland mee te maken. Het is een totaal andere wereld. Echt de wereld van de mensen die goed verdienen op het eiland. Het geeft geen realistisch beeld van hoe het hier werkelijk is. Daarna na de AH. De Allerhande gaat standaard mee naar huis. Het is gewoon heerlijk om langs de schappen te lopen en al die vertrouwde spullen te zien liggen. Vooral kijken en weinig kopen. Duur, duur, duur. Om de verjaardag van Willeke te vieren hebben we een heerlijke fruitsap gekocht. Daarnaast nog wat noodzakelijke boodschappen. Geen taart, veel te prijzig. Marjolein vond dit niet kunnen en dacht een zelf te maken kwarktaart mee te nemen. Toen ze de prijzen van alle noodzakelijke ingredienten bij elkaar had opgeteld kwam zij toch ook tot de conclusie dat het te duur was. We hebben thuis nog heerlijke, door Thirza gemaakte, kaneelamandelkoekjes en de chocolaatjes die we gekregen hebben voor onze verjaardag. Die bewaren we voor speciale gelegenheden. Vandaag is dus zo’n dag. Dus ‘smiddags hebben wij genoten van een high tea met kaneelamandelkoekjes en chocola. Dat een mens hier zo blij van kan worden.
’s Middags zijn Peter en Marjolein naar het strand gegaan. Willeke bleef thuis. Zij had de afgelopen nacht erg weinig geslapen en wilde graag siesta houden. ’s Avonds hebben we met z’n allen een spel gedaan. Erg gezellig en leuk. Er waren nog wat telefoontjes uit Nederland. Heerlijk om die lieve stemmen te horen. En bij het ontbijt was er zelfs nog een kaart. Dank je wel zus.
Bij het controleren van de brievenbus bleek dat wij hier onze eerste blauwe envelop hebben ontvangen. Hij ging over de motorrijtuigenbelasting. Omdat wij de auto hebben verkocht en wel een factuur moesten betalen hebben we nu bericht dat het bedrag minus 1 euro wordt terug gestort. Heerlijk dat de belastingsdienst zo nauwkeurig is.
Donderdag, 27 november 2008
Vanmorgen waren we redelijk laat. Het was iets voor achten. Vlug de was in de emmers gezet en water gekookt. We wassen hier op de hand. De wasmachine heeft wat kuren en is erg duur in gebruik. Het is een amerikaanse bovenlader. Eerst gaat er heel veel water in, dan draait hij ongeveer 10 keer. Vervolgens wordt al het water, we schatten en litertje of 50, afgevoerd. Er gaat weer 50 liter in. Er wordt gespoeld en binnen een kwartier is de hele was klaar. Dan moet je vooral niet verwachten dat de was helderwit is. Het water dat in de wasmachine komt geeft namelijk bruine vlekken in de kleding. Niet erg fraai om mee rond te lopen. Voorlopig dus op de hand. Meteen een goede conditietraining. Waarom naar een sportschool als het zo ook kan?
Peter is vanmorgen naar een autoverhuurbedrijf geweest. Als het goed is hebben we vanaf dinsdag een huurauto, voorlopig voor een maand. Even wat prijsjes. De huidige huurauto kost 66 naf per dag. Voor een week is dit…462 naf. De auto die we volgende week krijgen kost 650 naf per maand. Dat scheelt toch. Het is de auto van Gerianne. We hebben er dus al in gereden. Oké als je de brug op moet bij Willemstad loopt de snelheid wel steeds verder terug, maar… hij rijdt en dat vinden wij het belangrijkste. Het is nog even spannend of 1 december echt gaat lukken. Volgens ons gaat Gerianne namelijk later weg. In ieder geval weten we dat we een goedkopere auto in het verschiet hebben.
De was die er nog lag is gestreken. Het was wel even schrikken toen Willeke de strijkkamer binnenkwam. Er was een hele plafond plaat neergestort. Het huisje lijkt zo lek als een zeef. Overal zijn lekkages. Bij ons in de slaapkamer, maar dat gaat redelijk goed. In de douche. Onder de porch, daar zijn gisteren twee plafondplaten neer gekomen. Misschien moeten we van die bouwhelmen aanschaffen. Hmm… maar eens over na denken.
We hopen vandaag de mensen die het huis beheren te bereiken. Ze waren een weekje met vakantie naar Columbia.
Peter heeft tussen de middag een heerlijke nasi met ei gekookt. Nu is het siesta tijd. Iedereen doet wat voor zichzelf.
Met een uurtje verwachten we Corien met de kinderen. Binnenkort horen jullie meer.
Wel kunnen we alvast vertellen dat de huurauto later komt. Gerianne heeft hem tot 15 december gehuurd. Was de eigenaar blijkbaar vergeten...
dinsdag 25 november 2008
Weer heel wat beleefd...
Vorig weekend hebben we de auto mogen lenen van Gerianne, iemand die veel met de vrijwilligers van Hebron optrekt. Heerlijk was dat. Zaterdag samen boodschappen gedaan en ’s middags met familie Geerts, een echtpaar dat we de eerste week hier hebben ontmoet, naar het strand geweest voor het eerst. De weg er naar toe was prachtig. Het strand zelf ook. Daaibooibaai is één van de weinige stranden waar je geen entreegeld hoeft te betalen. De middag ging veel te snel voorbij. ’s Avonds hebben wij bij datzelfde echtpaar opgepast.
Zondag was een heel regenachtige dag. Na de kerk zijn we ’s middags toch een eindje wezen rijden. Het was heerlijk om de auto te mogen gebruiken. We hebben er erg van genoten. ’s Avonds was er een bijbelstudie op landgoed Veeris, waar de vrijwilligers verblijven. Het was erg goed zo samen te zijn.
Maandag was natuurlijk een heel belangrijke dag. De aankomst van Marjolein op Hato. Peter Geerts is met ons Marjolein gaan ophalen van Hato. Super! We bleven gespannen de schuifdeuren in de gaten houden. Eindelijk, daar kwam ze. Helemaal moe en warm. Heerlijk om elkaar even weer vast te houden na al die tijd. Er was genoeg te vertellen.
Dinsdag een feestelijke dag want Peter vierde zijn verjaardag. ’s Middags hadden wij de familie Geerts te eten. We hebben wat telefoontjes uit Nederland gehad. Heerlijk om al die vertrouwde stemmen even te horen.We hebben heerlijk genoten van elkaar en natuurlijk van het feit dat Peter al weer een jaar ouder, en natuurlijk wijzer, mocht worden. Er was zelfs een kaart. Bedankt lieve zus.
Woensdag en donderdag waren redelijk normale dagen. Het was deze week aanmerkelijk koeler doordat er veel bewolking en regen was. Wij vonden het heerlijk. Mijn dikke enkels zijn verdwenen.
Vrijdag hebben we een gesprek gehad met het projectleidersechtpaar. We zijn erg benieuwd wat er de komende tijd allemaal gaat gebeuren. Veel is afhankelijk van ons slagen in de zoektocht naar een auto. Het leek deze week te zijn gelukt, maar bij de keuring van de bewuste auto kwamen er toch nog nieuwe gebreken aan het licht. De reparatiekosten waren zodanig dat we besloten hebben niet verder te gaan. Peter heeft bij wat verhuurbedrijven een verzoek liggen. We bidden en hopen dat dit gaat lukken.
Ook zullen we verder moeten met het zoeken naar geschikte woonruimte. Daarvoor hebben we de auto nodig. We leggen het elke dag opnieuw aan God voor. We weten dat we zonder Zijn zegen, hierin niet zullen slagen. We hebben God gevraagd ons te bevestigen in onze roeping.
Vrijdag was voor het eerst deze week weer een echt zonnige dag. Vrijdagavond zijn we weer bij de familie Geerts geweest en hebben we een heerlijke joodse appelcake gebakken en overheerlijke amandelkaneelkoekjes. Als ik het recept van Tirza krijg zal ik dit in Nederland zeker gaan bakken en mogen jullie allemaal meegenieten. Het was wel wat laat geworden. Peter heeft de mail wat kunnen lezen. Er zaten natuurlijk ook de nodige felicitaties bij voor zijn verjaardag. Fijn dat mensen zo meeleven. Daar genieten wij dubbel van hier. Berichtjes vanuit Nederland.
Zaterdag waren we er al vroeg uit. Gelukkig was het niet al te warm. ’s Middags hebben we onze verjaardagen gevierd. In Nederland dachten we dat we dit met z’n drieën zouden doen. Maar de hele porch zat vol. Er waren kleine kinderen. Heerlijk. Eigenlijk net als thuis. Natuurlijk hadden we alle vrienden en familie er ook graag bij gehad. Maar het was fijn om te zien hoeveel kontakten we al hebben gekregen. God voorziet ook in ons sociale leven. Marjolein is ’s avonds door twee meiden op sleeptouw genomen en ze zijn samen naar de bioscoop geweest. Een erg indrukwekkende film over twee jongetjes die vriendschap sluiten. The boy in the striped pyjama (of zoiets). Als deze film in Nederland draait een echte aanrader.
Zondagmorgen er ook weer vroeg uit. Hier begint de dienst om 9 uur. Dat wil zeggen, de voorzang. Tegen half 10 is iedereen er zo’n beetje. We zijn met een busje naar Otrobanda gereden en hebben de rest te voet afgelegd. Dat was prima te doen. Lichtelijk bezweet kwamen we aan. Dan is de airco in de bios wel erg fijn. Na de dienst zijn we door pastor Kenneth en zijn vrouw thuis gebracht. Vanmiddag hebben we siesta gehouden. Nu even dit bericht voorbereiden. Tegen 5 uur worden we opgehaald om op Veeris te komen eten. Dat hoort nog een beetje bij ons verjaardagskado. Tegen 8 uur hebben we dan met z’n allen een bijbelstudie. Dat was erg goed om daar bij te zijn. Marjolein draait ook lekker mee. Leuk om te zien.
Vandaag, maandag, heeft Peter vanochtend een huurauto geregeld. Wel duur, maar zo noodzakelijk. Vanmiddag zijn we maar eens naar het strand gegaan. Dat was heerlijk om even te doen. Nu zitten we al weer op Veeris voor een teambespreking.
Zondag was een heel regenachtige dag. Na de kerk zijn we ’s middags toch een eindje wezen rijden. Het was heerlijk om de auto te mogen gebruiken. We hebben er erg van genoten. ’s Avonds was er een bijbelstudie op landgoed Veeris, waar de vrijwilligers verblijven. Het was erg goed zo samen te zijn.
Maandag was natuurlijk een heel belangrijke dag. De aankomst van Marjolein op Hato. Peter Geerts is met ons Marjolein gaan ophalen van Hato. Super! We bleven gespannen de schuifdeuren in de gaten houden. Eindelijk, daar kwam ze. Helemaal moe en warm. Heerlijk om elkaar even weer vast te houden na al die tijd. Er was genoeg te vertellen.
Dinsdag een feestelijke dag want Peter vierde zijn verjaardag. ’s Middags hadden wij de familie Geerts te eten. We hebben wat telefoontjes uit Nederland gehad. Heerlijk om al die vertrouwde stemmen even te horen.We hebben heerlijk genoten van elkaar en natuurlijk van het feit dat Peter al weer een jaar ouder, en natuurlijk wijzer, mocht worden. Er was zelfs een kaart. Bedankt lieve zus.
Woensdag en donderdag waren redelijk normale dagen. Het was deze week aanmerkelijk koeler doordat er veel bewolking en regen was. Wij vonden het heerlijk. Mijn dikke enkels zijn verdwenen.
Vrijdag hebben we een gesprek gehad met het projectleidersechtpaar. We zijn erg benieuwd wat er de komende tijd allemaal gaat gebeuren. Veel is afhankelijk van ons slagen in de zoektocht naar een auto. Het leek deze week te zijn gelukt, maar bij de keuring van de bewuste auto kwamen er toch nog nieuwe gebreken aan het licht. De reparatiekosten waren zodanig dat we besloten hebben niet verder te gaan. Peter heeft bij wat verhuurbedrijven een verzoek liggen. We bidden en hopen dat dit gaat lukken.
Ook zullen we verder moeten met het zoeken naar geschikte woonruimte. Daarvoor hebben we de auto nodig. We leggen het elke dag opnieuw aan God voor. We weten dat we zonder Zijn zegen, hierin niet zullen slagen. We hebben God gevraagd ons te bevestigen in onze roeping.
Vrijdag was voor het eerst deze week weer een echt zonnige dag. Vrijdagavond zijn we weer bij de familie Geerts geweest en hebben we een heerlijke joodse appelcake gebakken en overheerlijke amandelkaneelkoekjes. Als ik het recept van Tirza krijg zal ik dit in Nederland zeker gaan bakken en mogen jullie allemaal meegenieten. Het was wel wat laat geworden. Peter heeft de mail wat kunnen lezen. Er zaten natuurlijk ook de nodige felicitaties bij voor zijn verjaardag. Fijn dat mensen zo meeleven. Daar genieten wij dubbel van hier. Berichtjes vanuit Nederland.
Zaterdag waren we er al vroeg uit. Gelukkig was het niet al te warm. ’s Middags hebben we onze verjaardagen gevierd. In Nederland dachten we dat we dit met z’n drieën zouden doen. Maar de hele porch zat vol. Er waren kleine kinderen. Heerlijk. Eigenlijk net als thuis. Natuurlijk hadden we alle vrienden en familie er ook graag bij gehad. Maar het was fijn om te zien hoeveel kontakten we al hebben gekregen. God voorziet ook in ons sociale leven. Marjolein is ’s avonds door twee meiden op sleeptouw genomen en ze zijn samen naar de bioscoop geweest. Een erg indrukwekkende film over twee jongetjes die vriendschap sluiten. The boy in the striped pyjama (of zoiets). Als deze film in Nederland draait een echte aanrader.
Zondagmorgen er ook weer vroeg uit. Hier begint de dienst om 9 uur. Dat wil zeggen, de voorzang. Tegen half 10 is iedereen er zo’n beetje. We zijn met een busje naar Otrobanda gereden en hebben de rest te voet afgelegd. Dat was prima te doen. Lichtelijk bezweet kwamen we aan. Dan is de airco in de bios wel erg fijn. Na de dienst zijn we door pastor Kenneth en zijn vrouw thuis gebracht. Vanmiddag hebben we siesta gehouden. Nu even dit bericht voorbereiden. Tegen 5 uur worden we opgehaald om op Veeris te komen eten. Dat hoort nog een beetje bij ons verjaardagskado. Tegen 8 uur hebben we dan met z’n allen een bijbelstudie. Dat was erg goed om daar bij te zijn. Marjolein draait ook lekker mee. Leuk om te zien.
Vandaag, maandag, heeft Peter vanochtend een huurauto geregeld. Wel duur, maar zo noodzakelijk. Vanmiddag zijn we maar eens naar het strand gegaan. Dat was heerlijk om even te doen. Nu zitten we al weer op Veeris voor een teambespreking.
zaterdag 15 november 2008
Weer heel wat beleefd...
Woensdagmiddag hebben we even op Veeris de mail verzorgd. Daarna zijn wij samen met Karin, een vrijwilligster, even naar de Promenade geweest. Zij moest een ticket kopen voor Nederland. Hier zijn dat wat luxere winkels. Ook qua prijs. In de stad betaalden wij voor een schrijfblok 5 naf en hier kost een schrijfblok 15 naf. Voor de dames vast leuk om te weten dat hier dus ook een Hunkermoller zit. Wij moesten zelf even bij de drogisterij (Botica) zijn voor een antimuggenmiddel. Dit werkt trouwens erg goed. Om te zien wat een weekje Curacao met je benen doet een foto.
Aan deze kant van Curacao oogt het allemaal wat anders. De huizenbouw is luxueuzer. Het groen ziet er anders uit. Er staan grote kantoren. Even een ander stukje zien van Curacao. Dat doet ons goed.
Daarna zijn we even bij de AH wezen winkelen. De Allerhande. Wat ben ik daar blij mee. Een stukje van thuis. Daarna wat boodschappen gehaald. Goed gekeken want veel artikelen zijn erg duur. Ik had na ruim een week wel zin in een toetje, maar jongens, daar ga ik toch echt geen 5 euro voor betalen. Snik. Wel heerlijk om even in een bekende omgeving te zijn. Bij de kassa hielp een jongen met de dozen inpakken. Toen we wegliepen keek hij een beetje sneu. Dom, dom, dom. Later hoorden we dat we hem 1 naf hadden moeten geven. Volgende keer beter en als we hem dan nog eens tegenkomen krijgt hij alsnog zijn fooi.
Daarna naar huis. Peter heeft gekookt en ik heb mijn dagboek bijgewerkt. Toen kwam er een telefoontje van Annemarie.
We merken heel persoonlijk hoe ver Nederland van Curacao ligt. Annemarie had op de snelweg een éénzijdig ongeluk gehad. Er was voor haar ineens een file en dus moest zij volop in de remmen. We zien het als een Godswonder dat er niets is gebeurd dan alleen wat blikschade. Met de achterkant heeft ze de vangrail geschampt maar gelukkig is ze een uitstekende chauffeur en door tegensturen en adequaat handelen wist ze erger te voorkomen. Zelf is ze erg dankbaar dat ze er zo is afgekomen en er verder niemand gewond is geraakt. Een auto achter haar is gelukkig gestopt en het echtpaar dat daarin zat heeft zich om haar ontfermt. De vrouw hield de andere auto’s tegen zodat Annemarie met haar auto naar de vluchtstrook kon. De reactie bleef natuurlijk niet uit. Flink trillen en een hevige huilbui. Het echtpaar kwam toevallig (???) uit Deventer en bood aan achter Annemarie aan naar huis te rijden.
Sinds we in Curacao zijn bidden we nog nadrukkelijker om bescherming voor onze kinderen maar dat het zo’n concrete uitwerking heeft! Door de telefoon knuffelen gaat wat moeilijk en haar stem klonk ook nog niet helemaal zoals we haar kennen maar het ging goed zei ze. Ja, wat zou ik nu even bij haar op de bank willen zitten.
Donderdag had weer zijn eigen avontuur. ’s Morgens zat er een hele grote duizendpoot tussen mijn kleren. Ik gilde nog net niet maar het kwam wel in de buurt. Peter wilde hem vangen maar dat ging niet goed. Nergens meer te bekennen. De volgende ochtend heel vroeg vond Peter hem alsnog. Ieeeeeee, hij zat in zijn kussensloop. Brrrrrrr….
Gisteren zijn wij weer de hele dag bij Peter en Thirza geweest. Het doet ons goed in hun gezin te zijn. Het is een pleizer om daar te zijn. Gelukkig kon Peter ook wat e-mailtjes verzorgen. Verder werd er gesproken over van alles en nog wat. Informatie uitwisselen is ook heel praktisch. Hoe doe je hier dingen en waar haal je je spulletjes vandaan. Thirza heeft daarna een heerlijke macaroni schotel bereid. Ik heb wel helpen snijden met de groenten maar de complimenten zijn toch echt voor haar. Vooral Peter en Peter lieten zich niet onbetuigd. Ze zitten nog in de groei zullen we maar zeggen. Cefas en Davita zijn schatten. Heerlijk om hun te zien spelen. Er prijken nu twee tekening bij ons op de koelkast want Cefas heeft voor ons een tekening gemaakt van de storm. De vorige keer heeft Davita al een tekening gemaakt met een draak.
Daarna zijn we naar Mount Pleasant gereden. Daar was voorheen het kinderdorp. Het is nu erg troosteloos. De speelattributen in de tuin zien er erg goed uit maar er is verder niemand. Ook staat de tuin vol met onkruid. Op Mount Pleasant hebben we ook even naar het huis gekeken waar Peter en Thirza gewoond hebben. Daarna wezen buurten bij Corinne en Lambert. Zij hebben daar een bananenplantage opgezet. Hun beide dochtertjes stonden eerst wat onwennig maar ze hadden ons al eerder gezien en kletsten ons daarna de oren van het hoofd. Elnathan lag heerlijk in zijn wipstoeltje op de wind. Wat een lieve baby. Even het huisje bekeken, wat gedronken en toen gingen we alweer huiswaarts.
We kunnen ons zelf bijna niet voorstellen dat we deze twee jonge gezinnen nog maar net kennen. Het doet ons goed dat we zo in hun sociale leven worden opgenomen. Daar leren we heel veel van. We dachten in Nederland gastvrijheid te kennen maar hier op Curacao is het nog heel anders. Ik zal proberen nog wat linkjes toe te voegen van hun site of weblog.
Toen we thuiskwamen hebben we wat gegeten en we lagen er al weer vroeg in. Slapen is erg lastig hier. De hele nacht hoor je handen blaffen. Soms heel dicht bij en dan weer ver weg. Niet één maar meteen een stuk of tien. Daar is wel een oplossing voor, herriestoppers, maar die wil je niet de hele nacht in hebben.
Vandaag, vrijdag, ging Peter al vroeg op pad om reparatiespullen voor zijn lekke band te halen. Helemaal bezweet kwam hij thuis. Gaat de winkel pas om 14.00 uur open. Ik heb de was gedaan, ouderwets met de hand. De wasmachine geeft allemaal roestvlekken en dat ziet er niet uit.
Vanmiddag heeft Peter alsnog zijn bandenplakspullen gehaald. Zijn fiets staat weer helemaal startklaar in de schuur.
Zometeen gaan we naar landgoed Veeris en zijn we te gast aan de maaltijd . We hebben met Karin afgesproken net als de anderen bij te dragen in de pot. En dan is er al weer bijna een dag voorbij. De dagen gaan hier erg snel.
Aan deze kant van Curacao oogt het allemaal wat anders. De huizenbouw is luxueuzer. Het groen ziet er anders uit. Er staan grote kantoren. Even een ander stukje zien van Curacao. Dat doet ons goed.
Daarna zijn we even bij de AH wezen winkelen. De Allerhande. Wat ben ik daar blij mee. Een stukje van thuis. Daarna wat boodschappen gehaald. Goed gekeken want veel artikelen zijn erg duur. Ik had na ruim een week wel zin in een toetje, maar jongens, daar ga ik toch echt geen 5 euro voor betalen. Snik. Wel heerlijk om even in een bekende omgeving te zijn. Bij de kassa hielp een jongen met de dozen inpakken. Toen we wegliepen keek hij een beetje sneu. Dom, dom, dom. Later hoorden we dat we hem 1 naf hadden moeten geven. Volgende keer beter en als we hem dan nog eens tegenkomen krijgt hij alsnog zijn fooi.
Daarna naar huis. Peter heeft gekookt en ik heb mijn dagboek bijgewerkt. Toen kwam er een telefoontje van Annemarie.
We merken heel persoonlijk hoe ver Nederland van Curacao ligt. Annemarie had op de snelweg een éénzijdig ongeluk gehad. Er was voor haar ineens een file en dus moest zij volop in de remmen. We zien het als een Godswonder dat er niets is gebeurd dan alleen wat blikschade. Met de achterkant heeft ze de vangrail geschampt maar gelukkig is ze een uitstekende chauffeur en door tegensturen en adequaat handelen wist ze erger te voorkomen. Zelf is ze erg dankbaar dat ze er zo is afgekomen en er verder niemand gewond is geraakt. Een auto achter haar is gelukkig gestopt en het echtpaar dat daarin zat heeft zich om haar ontfermt. De vrouw hield de andere auto’s tegen zodat Annemarie met haar auto naar de vluchtstrook kon. De reactie bleef natuurlijk niet uit. Flink trillen en een hevige huilbui. Het echtpaar kwam toevallig (???) uit Deventer en bood aan achter Annemarie aan naar huis te rijden.
Sinds we in Curacao zijn bidden we nog nadrukkelijker om bescherming voor onze kinderen maar dat het zo’n concrete uitwerking heeft! Door de telefoon knuffelen gaat wat moeilijk en haar stem klonk ook nog niet helemaal zoals we haar kennen maar het ging goed zei ze. Ja, wat zou ik nu even bij haar op de bank willen zitten.
Donderdag had weer zijn eigen avontuur. ’s Morgens zat er een hele grote duizendpoot tussen mijn kleren. Ik gilde nog net niet maar het kwam wel in de buurt. Peter wilde hem vangen maar dat ging niet goed. Nergens meer te bekennen. De volgende ochtend heel vroeg vond Peter hem alsnog. Ieeeeeee, hij zat in zijn kussensloop. Brrrrrrr….
Gisteren zijn wij weer de hele dag bij Peter en Thirza geweest. Het doet ons goed in hun gezin te zijn. Het is een pleizer om daar te zijn. Gelukkig kon Peter ook wat e-mailtjes verzorgen. Verder werd er gesproken over van alles en nog wat. Informatie uitwisselen is ook heel praktisch. Hoe doe je hier dingen en waar haal je je spulletjes vandaan. Thirza heeft daarna een heerlijke macaroni schotel bereid. Ik heb wel helpen snijden met de groenten maar de complimenten zijn toch echt voor haar. Vooral Peter en Peter lieten zich niet onbetuigd. Ze zitten nog in de groei zullen we maar zeggen. Cefas en Davita zijn schatten. Heerlijk om hun te zien spelen. Er prijken nu twee tekening bij ons op de koelkast want Cefas heeft voor ons een tekening gemaakt van de storm. De vorige keer heeft Davita al een tekening gemaakt met een draak.
Daarna zijn we naar Mount Pleasant gereden. Daar was voorheen het kinderdorp. Het is nu erg troosteloos. De speelattributen in de tuin zien er erg goed uit maar er is verder niemand. Ook staat de tuin vol met onkruid. Op Mount Pleasant hebben we ook even naar het huis gekeken waar Peter en Thirza gewoond hebben. Daarna wezen buurten bij Corinne en Lambert. Zij hebben daar een bananenplantage opgezet. Hun beide dochtertjes stonden eerst wat onwennig maar ze hadden ons al eerder gezien en kletsten ons daarna de oren van het hoofd. Elnathan lag heerlijk in zijn wipstoeltje op de wind. Wat een lieve baby. Even het huisje bekeken, wat gedronken en toen gingen we alweer huiswaarts.
We kunnen ons zelf bijna niet voorstellen dat we deze twee jonge gezinnen nog maar net kennen. Het doet ons goed dat we zo in hun sociale leven worden opgenomen. Daar leren we heel veel van. We dachten in Nederland gastvrijheid te kennen maar hier op Curacao is het nog heel anders. Ik zal proberen nog wat linkjes toe te voegen van hun site of weblog.
Toen we thuiskwamen hebben we wat gegeten en we lagen er al weer vroeg in. Slapen is erg lastig hier. De hele nacht hoor je handen blaffen. Soms heel dicht bij en dan weer ver weg. Niet één maar meteen een stuk of tien. Daar is wel een oplossing voor, herriestoppers, maar die wil je niet de hele nacht in hebben.
Vandaag, vrijdag, ging Peter al vroeg op pad om reparatiespullen voor zijn lekke band te halen. Helemaal bezweet kwam hij thuis. Gaat de winkel pas om 14.00 uur open. Ik heb de was gedaan, ouderwets met de hand. De wasmachine geeft allemaal roestvlekken en dat ziet er niet uit.
Vanmiddag heeft Peter alsnog zijn bandenplakspullen gehaald. Zijn fiets staat weer helemaal startklaar in de schuur.
Zometeen gaan we naar landgoed Veeris en zijn we te gast aan de maaltijd . We hebben met Karin afgesproken net als de anderen bij te dragen in de pot. En dan is er al weer bijna een dag voorbij. De dagen gaan hier erg snel.
woensdag 12 november 2008
Hier even weer een berichtje van ons. Het is wat moeilijk communiceren momenteel. Bellen naar Nederland is erg duur en dat beperken we dan ook tot de kinderen. Een internet-aansluiting zit er momenteel niet in. In het huurhuis is er geen. Een oplossing is draadloos internet maar dat is erg duur en moet je voor minimaal 3 maanden afnemen. Per maand kost het ons dan 75 euro. Een beetje te veel vinden wij. Ze garanderen geen dekking op het hele eiland. Aangezien we over een paar weken verhuizen is dit geen optie. Peter is gisteren twee keer bij de aanbieder geweest en de tweede keer was het bedrag al weer heel wat hoger als de eerste keer.
Vanmorgen zijn we de binnenstad voor de tweede keer in geweest. Twee heel grote passagierschepen liggen daar. Wat een torenflats. De toeristen kom je dan ook volop tegen. Veelal amerikanen. Ik was op zoek naar slippers maar dat valt niet mee. Nog niet geslaagd dus. Wel een heerlijke vruchtenshake gehad. Terwijl we hiervan zaten te genieten aan de waterkant zag Peter ineens achter ons een man met een giga grote slang om zijn nek. Jammer genoeg hebben we hier geen foto van. Of ik hem ook even om mijn nek wou. Echt niet...
Wat heerlijk is op Curacao zijn de taxibusjes. Voor 2,25 naf (= 1 euro) brengen ze je naar de stad. Je stapt aan een hoofdweg op. Vervolgens brengen ze je voor nog eens dat bedrag helemaal tot aan de deur. Omdat we nog geen auto hebben zijn we op dit vervoer aangewezen.
Peter heeft hier ook een fiets maar die staat met een lekke voorband in de schuur. Eigenlijk een douche- en washok maar daar wordt hij dus niet voor gebruikt. Lekke banden zijn op Curacao ook heel gewoon. Nu dus zo snel mogelijk spul zien te vinden om het weer te repareren.
De warmte verschilt per dag. Gisteren was best een koele dag maar vannacht en vandaag voelt het al weer veel warmer. Wel is het wat meer bewolkt. De muggen zijn erg lastig. Je ontkomt niet aan muggebulten en vooral de jeuk is erg vervelend.
Vanmiddag gaan we naar landgoed Veeris om te internetten. Thuis ben ik dit berichtje al aan het voorbereiden. Karin, één van de vrijwilligers, haalt ons op. Gisteravond hebben we even wat noodzakelijke mailtjes kunnen versturen. Wat een verschil met Nederland. Het is erg wennen.
Vorige week stond vooral de conferentie centraal. Daarnaast hadden we alle energie nodig voor de noodzakelijke dingen. Boodschappen doen. Eten klaarmaken. Hoewel het huisje wel een schoonmaakbeurt nodig had kon ik me er niet toe zetten.
Zaterdag was een indrukwekkende dag. ’s Ochtends tijdens de conferentie is gevraagd aan alle aanwezige mannen te breken met de vloek van slavernij. Heel indrukwekkend om te zien dat iedere man naar voren kwam. Dat ze uitspraken hun plaats weer in te nemen als man en vader in het gezin. Ook de vrouwen kwamen daarna naar voren en spraken uit niet meer alleen een man in hun leven toe te laten om zo een kind te kunnen krijgen maar de man weer als echtgenoot te gaan zien. Het ontroerde ons heel erg. ’s Middags was eigenlijk een vervolg hierop. In de slaventijd mocht een donkere man niet naar een blanke kijken. Dat zie je tot vandaag nog terug. Mannen die blanke mannen niet in de ogen durven kijken. Jezus leert zo anders. Hij kwam juist naar de wereld om aan ons gelijk te worden. Om dit te oefenen mochten vrouwen met vrouwen en mannen met mannen dit bij elkaar oefenen. Een minuut in de ogen van de ander kijken en dan zeggen wat er mooi aan hem/haar is. Daarna mocht de ander dat bij jou doen. Geweldig. Ik heb dit met twee lieve antilliaanse vrouwen mogen delen Peter bij twee antilliaanse mannen. Op basis van gelijkwaardigheid. Niet op basis van meerdere of mindere. Dat wonden zo diep kunnen zijn. Na afloop een heerlijke embrassa (hug).
’s Avonds hadden we het feestje van Thirza. Dat was erg gezellig. Ze had heerlijke taart gebakken. Lekker genieten om zo bij elkaar te zijn. De kinderen waren ook op en die vonden het helemaal het einde. Veel te snel was het voorbij.
De volgende dag zijn wij naar de Movies geweest voor een dienst. Pastor Kenneth Thijm is hier voorganger van. Peter en ik werden door hem even kort voorgesteld. Gelukkig mochten we blijven zitten. Wilkin van de Kamp had een woord. Hij legde uit wat het verschil is tussen verzoeking en beproeving. Beproeving is van God en daar moeten we altijd ja op zeggen. Verzoeking komt van satan en daar moeten we altijd nee tegen zeggen. Onze menselijke natuur wil vaak net andersom. Ja zeggen tegen de verzoeking, omdat het zo mooi of fijn lijkt en nee tegen de beproeving omdat het lastig is. Dat merken wij ook op dit eiland. Het zijn hier valt niet mee en je bent geneigd te zeggen. Ik pak mijn koffer en ga weer terug. Maar… we weten dat we hier zijn niet voor ons zelf maar om Gods plan uit te voeren. We vonden het echt een preek voor ons. Heerlijk trouwens een dienst in de bioscoop. Goede airco en prima stoelen. Na afloop net als bij ons koffie of thee met een koekje.
Maandag en dinsdag ben ik het huis wezen poetsen en Peter heeft allerlei andere zaken gedaan. Maandagavond was voor ons de eerst een teamavond mee gemaakt op Veeris. Goed om daar bij te zijn.
Gister dus op Veeris wezen internetten en straks weer. Als het lukt laten we nog wat foto’s zien.
We willen jullie vragen om in Nederland mee te zoeken naar een geschikte woonruimte. Via marktplaats buitenland is soms wat te vinden en ook via “viavia” een site op Curacao. Zelf zullen we ook veel kijken maar doordat we weinig gebruik kunnen maken van internet zal dit lastig zijn. Voor degenen die dit willen vragen wij ook jullie gebed voor een huis maar ook dat wij hier mogen aarden.
Nog even wat foto's om te laten zien.
Dit is fruit uit onze eigen tuin. Maandag kwam er iemand langs die de sleutel van ons huis beheerd. Zij liet zien wat er allemaal groeit. Vooraan zie je lemoen. Rechts daarachter liggen kleine granaatappelen. We hebben er al één geproefd. Hmmmm..... heerlijk. Je krijgt alleen wel vlekken van de schil in je kleren dus de volgende keer letten we beter op. Daarnaast ligt een voor ons onbekende vrucht. Hij moet nog rijpen maar dan kun je de schubben afbreken en uitzuigen. We hebben ook nog een hele grote mangoboom achter in de tuin maar die gaat pas vanaf januari vrucht dragen.
Deze rupsen zitten voor bij ons in de boom. Ze zijn ongeveer 12 tot 15 cm lang en zeker 1,5 cm dik. Rechts zit de kop en links heeft hij een soort van spriet. Eigenlijk klimt hij hier naar beneden maar zo kunnen jullie het beestje beter bewonderen. Erg benieuwd hoe hij er als vlinder uit ziet.
Dit is een foto van de zijkant van ons huis. De voorkant was zo troosteloos. Het lijkt wel een gevangenis. Binnenkort laten we jullie nog meer foto's zien.
Vanmorgen zijn we de binnenstad voor de tweede keer in geweest. Twee heel grote passagierschepen liggen daar. Wat een torenflats. De toeristen kom je dan ook volop tegen. Veelal amerikanen. Ik was op zoek naar slippers maar dat valt niet mee. Nog niet geslaagd dus. Wel een heerlijke vruchtenshake gehad. Terwijl we hiervan zaten te genieten aan de waterkant zag Peter ineens achter ons een man met een giga grote slang om zijn nek. Jammer genoeg hebben we hier geen foto van. Of ik hem ook even om mijn nek wou. Echt niet...
Wat heerlijk is op Curacao zijn de taxibusjes. Voor 2,25 naf (= 1 euro) brengen ze je naar de stad. Je stapt aan een hoofdweg op. Vervolgens brengen ze je voor nog eens dat bedrag helemaal tot aan de deur. Omdat we nog geen auto hebben zijn we op dit vervoer aangewezen.Peter heeft hier ook een fiets maar die staat met een lekke voorband in de schuur. Eigenlijk een douche- en washok maar daar wordt hij dus niet voor gebruikt. Lekke banden zijn op Curacao ook heel gewoon. Nu dus zo snel mogelijk spul zien te vinden om het weer te repareren.
De warmte verschilt per dag. Gisteren was best een koele dag maar vannacht en vandaag voelt het al weer veel warmer. Wel is het wat meer bewolkt. De muggen zijn erg lastig. Je ontkomt niet aan muggebulten en vooral de jeuk is erg vervelend.
Vanmiddag gaan we naar landgoed Veeris om te internetten. Thuis ben ik dit berichtje al aan het voorbereiden. Karin, één van de vrijwilligers, haalt ons op. Gisteravond hebben we even wat noodzakelijke mailtjes kunnen versturen. Wat een verschil met Nederland. Het is erg wennen.
Vorige week stond vooral de conferentie centraal. Daarnaast hadden we alle energie nodig voor de noodzakelijke dingen. Boodschappen doen. Eten klaarmaken. Hoewel het huisje wel een schoonmaakbeurt nodig had kon ik me er niet toe zetten.
Zaterdag was een indrukwekkende dag. ’s Ochtends tijdens de conferentie is gevraagd aan alle aanwezige mannen te breken met de vloek van slavernij. Heel indrukwekkend om te zien dat iedere man naar voren kwam. Dat ze uitspraken hun plaats weer in te nemen als man en vader in het gezin. Ook de vrouwen kwamen daarna naar voren en spraken uit niet meer alleen een man in hun leven toe te laten om zo een kind te kunnen krijgen maar de man weer als echtgenoot te gaan zien. Het ontroerde ons heel erg. ’s Middags was eigenlijk een vervolg hierop. In de slaventijd mocht een donkere man niet naar een blanke kijken. Dat zie je tot vandaag nog terug. Mannen die blanke mannen niet in de ogen durven kijken. Jezus leert zo anders. Hij kwam juist naar de wereld om aan ons gelijk te worden. Om dit te oefenen mochten vrouwen met vrouwen en mannen met mannen dit bij elkaar oefenen. Een minuut in de ogen van de ander kijken en dan zeggen wat er mooi aan hem/haar is. Daarna mocht de ander dat bij jou doen. Geweldig. Ik heb dit met twee lieve antilliaanse vrouwen mogen delen Peter bij twee antilliaanse mannen. Op basis van gelijkwaardigheid. Niet op basis van meerdere of mindere. Dat wonden zo diep kunnen zijn. Na afloop een heerlijke embrassa (hug).
’s Avonds hadden we het feestje van Thirza. Dat was erg gezellig. Ze had heerlijke taart gebakken. Lekker genieten om zo bij elkaar te zijn. De kinderen waren ook op en die vonden het helemaal het einde. Veel te snel was het voorbij.
De volgende dag zijn wij naar de Movies geweest voor een dienst. Pastor Kenneth Thijm is hier voorganger van. Peter en ik werden door hem even kort voorgesteld. Gelukkig mochten we blijven zitten. Wilkin van de Kamp had een woord. Hij legde uit wat het verschil is tussen verzoeking en beproeving. Beproeving is van God en daar moeten we altijd ja op zeggen. Verzoeking komt van satan en daar moeten we altijd nee tegen zeggen. Onze menselijke natuur wil vaak net andersom. Ja zeggen tegen de verzoeking, omdat het zo mooi of fijn lijkt en nee tegen de beproeving omdat het lastig is. Dat merken wij ook op dit eiland. Het zijn hier valt niet mee en je bent geneigd te zeggen. Ik pak mijn koffer en ga weer terug. Maar… we weten dat we hier zijn niet voor ons zelf maar om Gods plan uit te voeren. We vonden het echt een preek voor ons. Heerlijk trouwens een dienst in de bioscoop. Goede airco en prima stoelen. Na afloop net als bij ons koffie of thee met een koekje.
Maandag en dinsdag ben ik het huis wezen poetsen en Peter heeft allerlei andere zaken gedaan. Maandagavond was voor ons de eerst een teamavond mee gemaakt op Veeris. Goed om daar bij te zijn.
Gister dus op Veeris wezen internetten en straks weer. Als het lukt laten we nog wat foto’s zien.
We willen jullie vragen om in Nederland mee te zoeken naar een geschikte woonruimte. Via marktplaats buitenland is soms wat te vinden en ook via “viavia” een site op Curacao. Zelf zullen we ook veel kijken maar doordat we weinig gebruik kunnen maken van internet zal dit lastig zijn. Voor degenen die dit willen vragen wij ook jullie gebed voor een huis maar ook dat wij hier mogen aarden.
Nog even wat foto's om te laten zien.
Dit is fruit uit onze eigen tuin. Maandag kwam er iemand langs die de sleutel van ons huis beheerd. Zij liet zien wat er allemaal groeit. Vooraan zie je lemoen. Rechts daarachter liggen kleine granaatappelen. We hebben er al één geproefd. Hmmmm..... heerlijk. Je krijgt alleen wel vlekken van de schil in je kleren dus de volgende keer letten we beter op. Daarnaast ligt een voor ons onbekende vrucht. Hij moet nog rijpen maar dan kun je de schubben afbreken en uitzuigen. We hebben ook nog een hele grote mangoboom achter in de tuin maar die gaat pas vanaf januari vrucht dragen.
Deze rupsen zitten voor bij ons in de boom. Ze zijn ongeveer 12 tot 15 cm lang en zeker 1,5 cm dik. Rechts zit de kop en links heeft hij een soort van spriet. Eigenlijk klimt hij hier naar beneden maar zo kunnen jullie het beestje beter bewonderen. Erg benieuwd hoe hij er als vlinder uit ziet.
Dit is een foto van de zijkant van ons huis. De voorkant was zo troosteloos. Het lijkt wel een gevangenis. Binnenkort laten we jullie nog meer foto's zien.Tot gauw!!!
vrijdag 7 november 2008
Een heel kort berichtje...
Een heel kort berichtje. Op het nippertje dinsdag het vliegtuig gehaald. We gingen om 7 uur op weg maar om 10.20 uur waren we nog steeds niet op Schiphol. Lichte paniek. Marcel, onze zwager, is erg handig met de moderne communicatiemiddelen. Via, via had hij in de auto achterhaald dat wij konden inchecken via internet. Snel het reisburo gebeld die voor ons de tickets had besteld. Na een minuut of 10 kregen wij bericht dat het inchecken was gelukt. Om 11.05 zou het boarden stoppen. Alle vliegtuigen hadden vertraging. Maar dat zul je net zien, de onze dus niet. Om 10.45 uur stopte de auto voor de vertrekhal. Lieve familieleden stonden ons op te wachten met karretjes etc. Toen ging alles snel. Nog even afscheid nemen van al die lieve gezichten. Dat was toch even moeilijker dan gedacht. Vooral van Annemarie.
Het vliegen ging voorspoedig. Een hele ervaring. Dan de aankomst op Curacao. Gek dat dit voor de komende twee jaar ons thuis gaat worden. Daarna de warmte. Oef... wel wennen hoor. Het was even schrikken bij de koffers. Peter zijn fiets was ook mee gekomen en die zagen we niet. Gelukkig kwam was hij er wel.
Cees en Rommy stonden ons buiten op te wachten. Peter is op de fiets naar ons huis gegaan en wij met de auto. Gelukkig hadden ze wat te eten en drinken voor ons gehaald. Daarna nog even de dag doorgenomen en vooral erg rustig gedaan.
Op dit moment moeten we vooral wennen aan de hitte en de muggen. Het gaat goed met ons. Al blijft het nog wat onwerkelijk. Vanaf woensdag avond hebben we elke avond een conferentie gehad. Leuk om allemaal nieuwe mensen te ontmoeten, of mensen die we kennen van weblogs te ontmoeten.
Dat wij dit bericht nu kunnen plaatsen komt daar Peter Geerts. We hebben hem gister ontmoet. Peter stond naast afloop van de conferentie naast Peter en ze kwamen met elkaar in gesprek. We volgen hen al een poosje via internet omdat zij ook vrijwilligers werk doen op Curacao. Omdat wij nog geen internet hebben en dit even lastig regelen is bood hij aan om bij hem thuis te komen internetten. Samen zijn ze nu even de kinderen aan het ophalen en we gaan zo met z'n allen pannenkoeken eten. Echt gezellig.
De komende dagen hopen wij een huurauto te kunnen regelen en zelf een internet aansluiting te hebben. Communiceren wordt dan wat makkelijker.
Dios te bendika (Gods zegen). Geen idee of het zo goed geschreven is maar zo wens je elkaar in het spaans Gods zegen toe. Dat heb ik gister geleerd van een hele lieve spaanssprekende zus Elsie.
Voor al onze vrienden en familie, een hele dikke knuffel. Tot gauw.
Het vliegen ging voorspoedig. Een hele ervaring. Dan de aankomst op Curacao. Gek dat dit voor de komende twee jaar ons thuis gaat worden. Daarna de warmte. Oef... wel wennen hoor. Het was even schrikken bij de koffers. Peter zijn fiets was ook mee gekomen en die zagen we niet. Gelukkig kwam was hij er wel.
Cees en Rommy stonden ons buiten op te wachten. Peter is op de fiets naar ons huis gegaan en wij met de auto. Gelukkig hadden ze wat te eten en drinken voor ons gehaald. Daarna nog even de dag doorgenomen en vooral erg rustig gedaan.
Op dit moment moeten we vooral wennen aan de hitte en de muggen. Het gaat goed met ons. Al blijft het nog wat onwerkelijk. Vanaf woensdag avond hebben we elke avond een conferentie gehad. Leuk om allemaal nieuwe mensen te ontmoeten, of mensen die we kennen van weblogs te ontmoeten.
Dat wij dit bericht nu kunnen plaatsen komt daar Peter Geerts. We hebben hem gister ontmoet. Peter stond naast afloop van de conferentie naast Peter en ze kwamen met elkaar in gesprek. We volgen hen al een poosje via internet omdat zij ook vrijwilligers werk doen op Curacao. Omdat wij nog geen internet hebben en dit even lastig regelen is bood hij aan om bij hem thuis te komen internetten. Samen zijn ze nu even de kinderen aan het ophalen en we gaan zo met z'n allen pannenkoeken eten. Echt gezellig.
De komende dagen hopen wij een huurauto te kunnen regelen en zelf een internet aansluiting te hebben. Communiceren wordt dan wat makkelijker.
Dios te bendika (Gods zegen). Geen idee of het zo goed geschreven is maar zo wens je elkaar in het spaans Gods zegen toe. Dat heb ik gister geleerd van een hele lieve spaanssprekende zus Elsie.
Voor al onze vrienden en familie, een hele dikke knuffel. Tot gauw.
dinsdag 4 november 2008
Voorlopig het laatste berichtje uit Nederland
Voorlopig is dit ons laatste bericht uit Nederland. Het wordt een latertje vanavond. Een drukke dag gehad. Van alles en nog wat geregeld, gepakt, gechekt, gezocht, gemaakt, gezucht... Het vooruitzicht van 10 uur vliegen is bijna een verademing. Heerlijk niets doen.
De laatste dagen veel mensen gezien. Hier hebben wij erg van genoten. Al die lieve mensen te moeten missen dat zal nog niet meevallen. Als we daar zijn zullen we het pas echt gaan beseffen denken wij.
Peter en de meiden zijn bezig met pakken en wegen, pakken en wegen. Elk onsje wat er nog bij kan proberen wij natuurlijk mee te nemen. Ik sluit af en ga nog even de laatste zaken afronden. Dus... het volgende berichtje komt vanuit Willemstad.
De laatste dagen veel mensen gezien. Hier hebben wij erg van genoten. Al die lieve mensen te moeten missen dat zal nog niet meevallen. Als we daar zijn zullen we het pas echt gaan beseffen denken wij.
Peter en de meiden zijn bezig met pakken en wegen, pakken en wegen. Elk onsje wat er nog bij kan proberen wij natuurlijk mee te nemen. Ik sluit af en ga nog even de laatste zaken afronden. Dus... het volgende berichtje komt vanuit Willemstad.
vrijdag 31 oktober 2008
Een beetje onwerkelijk...
Het is allemaal een beetje onwerkelijk. Volgende week om deze tijd zitten wij al wat dagen op Curacao. Ik kan me er nog niet zo veel bij voorstellen. Wel hebben wij er ontzettend veel zin in.
De keerzijde is het afscheid nemen van veel vrienden en familie. Het dringt nog niet echt tot mij door. Dat komt volgens mij pas als we daar een paar weken zitten.
We zijn erg druk deze laatste twee weken. De laatste dingen voorbereiden. Maandag hebben we bij de gemeente doorgegeven dat wij per 4 november naar Curacao vertrekken. Voor onze verblijfsvergunning op Curacao hebben wij allerlei uittreksels nodig van geboorteregister en huwelijksregister. Erg leuk om te zien dat ze dat bij ons nog in die oude gebonden boeken hebben zitten.
Woensdag moesten we nog even naar de tandarts voor en tandheelkundig rapport voor de zorgverzekering. Deze week ontdekten we pas dat we voor ons huis en onze inboedel ook naar een andere verzekering over moeten stappen.
Daarnaast nog wat klusjes in huis, afscheid nemen van veel lieve mensen.
Gisteravond kwam Annemarie ook onverwachts thuis om nog even van ons te genieten. En wij natuurlijk van haar. Dat was een erg leuke verrassing.
Vandaag is het de laatste werkdag van Peter. Na bijna 25 jaar gaat hij weg. Dat zal voor hem best nog wel vreemd zijn.
Afgelopen zondag hebben wij afscheid genomen van de gemeente. Heel bijzonder om van de gemeente de zegen mee te krijgen. Wij hebben die verbondenheid ook echt nodig om ons werk daar te kunnen doen. Er was ook nog een leuke verrassing voor ons. Met een actie en een collecte was veel geld opgehaald en dat kregen wij overhandigd. Wij zijn hier erg blij mee.
De zolder... deze is nog steeds niet af. Gisteren is er weer veel weggebracht en vandaag zal er nog weer het een en ander weggaan. Wat een spullen verzameld een mens. Ongelofelijk.
Voor vandaag wil ik eigenlijk naar de kapper maar... de telefoon is eerder afgesloten dan gepland. En natuurlijk geen beltegoed meer op de mobiele telefoon. Misschien morgen en anders maar eens kijken hoe er op Curacao gestyled wordt.
Vanavond komt de TFC bij elkaar. Een laatste samenzijn. Puntjes op de I en dan ook afscheid nemen.
Morgen de laatste spulletjes kopen voor ons vertrek. Zondag afscheid van familie en vrienden. Maandag een dag om nog even als gezin samen te zijn, uit te rusten, ons voor te bereiden op de reis en dan dinsdag... vertrekdag.
De keerzijde is het afscheid nemen van veel vrienden en familie. Het dringt nog niet echt tot mij door. Dat komt volgens mij pas als we daar een paar weken zitten.
We zijn erg druk deze laatste twee weken. De laatste dingen voorbereiden. Maandag hebben we bij de gemeente doorgegeven dat wij per 4 november naar Curacao vertrekken. Voor onze verblijfsvergunning op Curacao hebben wij allerlei uittreksels nodig van geboorteregister en huwelijksregister. Erg leuk om te zien dat ze dat bij ons nog in die oude gebonden boeken hebben zitten.
Woensdag moesten we nog even naar de tandarts voor en tandheelkundig rapport voor de zorgverzekering. Deze week ontdekten we pas dat we voor ons huis en onze inboedel ook naar een andere verzekering over moeten stappen.
Daarnaast nog wat klusjes in huis, afscheid nemen van veel lieve mensen.
Gisteravond kwam Annemarie ook onverwachts thuis om nog even van ons te genieten. En wij natuurlijk van haar. Dat was een erg leuke verrassing.
Vandaag is het de laatste werkdag van Peter. Na bijna 25 jaar gaat hij weg. Dat zal voor hem best nog wel vreemd zijn.
Afgelopen zondag hebben wij afscheid genomen van de gemeente. Heel bijzonder om van de gemeente de zegen mee te krijgen. Wij hebben die verbondenheid ook echt nodig om ons werk daar te kunnen doen. Er was ook nog een leuke verrassing voor ons. Met een actie en een collecte was veel geld opgehaald en dat kregen wij overhandigd. Wij zijn hier erg blij mee.
De zolder... deze is nog steeds niet af. Gisteren is er weer veel weggebracht en vandaag zal er nog weer het een en ander weggaan. Wat een spullen verzameld een mens. Ongelofelijk.
Voor vandaag wil ik eigenlijk naar de kapper maar... de telefoon is eerder afgesloten dan gepland. En natuurlijk geen beltegoed meer op de mobiele telefoon. Misschien morgen en anders maar eens kijken hoe er op Curacao gestyled wordt.
Vanavond komt de TFC bij elkaar. Een laatste samenzijn. Puntjes op de I en dan ook afscheid nemen.
Morgen de laatste spulletjes kopen voor ons vertrek. Zondag afscheid van familie en vrienden. Maandag een dag om nog even als gezin samen te zijn, uit te rusten, ons voor te bereiden op de reis en dan dinsdag... vertrekdag.
dinsdag 28 oktober 2008
Dom, dom, dom...
Dom, dom, dom... Onderstaand bericht had ik in mijn andere blog aangemaakt. Toch wil ik het jullie niet onthouden.
Peter heeft de vliegtickets besteld. Dinsdag 4 november zullen we vertrekken richting Curacao. Nu gaat alles ineens heel vlug. Wanneer nemen we afscheid van familie, vrienden, onze gemeente?
Van familie en vrienden nemen we zondag 2 november afscheid.
Morgen zullen we in de gemeente afscheid nemen. De dienst is om 10.00 uur in de Baptistengemeente aan de Binnensingel in Deventer. Als je dit weblog leest dan ben je van harte uitgenodigd om erbij te zijn.
Het zal morgen best bijzonder zijn. Aan de ene kant fijn om nu ook daadwerkelijk te gaan daar waar God ons hebben wil. Aan de andere kant hebben wij ook grote verwachtingen voor de gemeente. God is wat aan het doen in onze gemeente. Dat proces hadden wij ook best van nabij willen meemaken. En dan al die lieve vertrouwde gezichten die we moeten gaan missen...
We hebben hier een dubbel gevoel bij. Het is heerlijk om na anderhalf jaar van voorbereiding te kunnen vertrekken. Maar... we laten ook veel achter.
Onze eerste nieuwsbrief zal volgende week verschijnen. Er is geen tijd meer dit vooraf te verzorgen. Gister en vandaag zijn wij in Zelhem op de Betteld voor een conferentie. Heerlijk om twee dagen apart te zetten om in Gods nabijheid te zijn. Ook daar zullen we afscheid moeten nemen van mensen.
Peter heeft de vliegtickets besteld. Dinsdag 4 november zullen we vertrekken richting Curacao. Nu gaat alles ineens heel vlug. Wanneer nemen we afscheid van familie, vrienden, onze gemeente?
Van familie en vrienden nemen we zondag 2 november afscheid.
Morgen zullen we in de gemeente afscheid nemen. De dienst is om 10.00 uur in de Baptistengemeente aan de Binnensingel in Deventer. Als je dit weblog leest dan ben je van harte uitgenodigd om erbij te zijn.
Het zal morgen best bijzonder zijn. Aan de ene kant fijn om nu ook daadwerkelijk te gaan daar waar God ons hebben wil. Aan de andere kant hebben wij ook grote verwachtingen voor de gemeente. God is wat aan het doen in onze gemeente. Dat proces hadden wij ook best van nabij willen meemaken. En dan al die lieve vertrouwde gezichten die we moeten gaan missen...
We hebben hier een dubbel gevoel bij. Het is heerlijk om na anderhalf jaar van voorbereiding te kunnen vertrekken. Maar... we laten ook veel achter.
Onze eerste nieuwsbrief zal volgende week verschijnen. Er is geen tijd meer dit vooraf te verzorgen. Gister en vandaag zijn wij in Zelhem op de Betteld voor een conferentie. Heerlijk om twee dagen apart te zetten om in Gods nabijheid te zijn. Ook daar zullen we afscheid moeten nemen van mensen.
zondag 19 oktober 2008
Een wonder...
Een wonder. We hebben een tijdelijk huurhuis op Curacao. Het is nog even de vraag wanneer we er precies in kunnen maar dat mag de pret niet drukken. Het zal in ieder geval begin november zijn.
Vanmorgen in de dienst nog gehoord dat als je wonderen wilt zien je mag uitstappen buiten je vertrouwde grenzen. Nou, dat heeft Peter echt wel gedaan. Zijn baan opgezegd terwijl wij nog geen zicht hadden op een huis. Daarbij vertrouwde hij helemaal op onze roeping om in Curacao een gezinsvervangend huis te bieden aan kinderen die dat nodig hebben. Hij had daarin meer vertrouwen dan ik dat had.
En... nu is het dus zo ver. Nog geen week later ook een huis. Geweldig. Wij worden hier stil van en genieten volop. Wat een zegen en bemoediging. De Heer voorziet. Het huis kunnen we tot ongeveer zes januari tijdelijk huren. Dat geeft ons tijd om op Curacao zelf verder te zoeken. Maar... als de Heer nu voorziet dan zal Hij dat straks ook zeker weer doen. Erg benieuwd wat Hij nog meer voor ons in petto heeft.
Waar ik zelf ook stil van ben is dat ik totaal geen vliegangst meer heb. Eigenlijk vanaf het moment dat wij ons geroepen weten om naar Curacao te vertrekken is die angst verdwenen. Alweer een wonder, toch? Daarvoor kreeg je mij nergers naar toe met een vliegtuig. Nog niet al kreeg ik geld toe.
Morgen krijgen we de definitieve datum voor het betrekken van het huurhuis door. Dan nog tickets boeken en de laatste voorbereidingen treffen. We moeten ons nog laten uitschrijven bij de gemeente Deventer. Dit is nodig voor een tijdelijke verblijfsvergunning van maximaal vijf jaar op Curacao. Maar dat betekent dat per datum van uitschrijving ook onze zorgverzekering met internationale dekking in moet gaan. Gelukkig regelt Peter dat allemaal. En dat doet hij heel goed.
Morgen nog even snel proberen een nieuwe bril uit te zoeken bij mijn huidige verzekering. Dat had ik natuurlijk al weken terug moeten doen, maar ik zie maar geen leuk model. De huidige bril is echt aan vervanging toe. Al vanaf het begin zit hij niet goed en heb ik er een soort van haat-liefde verhouding mee. Nu heb ik dus een stok achter de deur.
De afgelopen week heb ik ook last van nestdrang. Nee... ik ben echt niet zwanger. Waar komt die nestdrang toch vandaan? Zouden ouders die een kindje gaan adopteren dat dan ook hebben? Wij gaan tijdelijk voor twee kinderen zorgen. Zit nestdrang dan in elke vrouw ingebakken, los van het feit of het je biologische kinderen zijn of niet? Rare term trouwens, biologische kinderen.
Of geldt hier het principe een opgeruimd huis geeft een opgeruimd hoofd? Is hier trouwens een bijbelvers over, in spreuken of zo? Misschien dat ik hier nog even voor ga googlelen. Mocht iemand het trouwens weten, dan hoor ik het graag.
Hoe het ook is, we laten het huis in ieder geval netjes achter. Dus Annemarie en Marjolein... ;).
De zolder staat al een paar weken op de lijst om onder handen genomen te worden. Maar het komt maar niet uit mijn vingers. Vanaf vrijdag helpt het hele gezin nu mee om aan mijn nestdrang gehoor te geven.
Alles wat nog op zolder stond wordt naar beneden gebracht. We wisten niet eens meer hoe mooi de zolderruimte is. Alleen spullen die we nodig hebben en netjes opgeruimd kunnen worden mogen terug. De overige spulletjes gaan weg. Zoveel mogelijk natuurlijk naar Stichting Gichon of naar de Leprastichting. De rest gaat bij het grof vuil.
Iedereen draagt zijn steentje bij en we genieten volop. Zaterdag wordt er heel wat afgelachen met elkaar. Heerlijk om met elkaar te lachen om ogenschijnlijk niets. Fijn om als gezin zo samen bezig te zijn. De kamer is nog even een rommeltje maar het eind is in zicht. Nog één, hooguit twee dagen en dan is de kamer ook weer in ere hersteld. Vandaag had ik nog wel wat papierwerk willen doen, maar er waren andere zaken belangrijker.
Genoten van een heerlijke dienst waarin Jezus Christus centraal stond. Samen lunchen. Een goed gesprek aan de deur, binnen ging niet zo goed door de rommel. Daarna met z'n tweeen genoten van het bericht dat we een huurhuis hebben. Daarna nog een familiebezoek afgelegd. Daar hebben we met z'n drieen God gedankt voor zijn voorzieningheid. De meiden zijn samen met wat jongelui van de gemeente gaan wandelen op de Holterberg. Dat was zo gezellig dat ze ook nog samen wat willen gaan eten bij één van hen.
Peter is nu beneden aan het koken en ik ben jullie dus aan het bijpraten. Zo meteen heerlijk genieten van een hollandse lasagna en vanavond genieten van elkaars aanwezigheid en de plannen verder doorspreken met de meiden. Het begint hier heerlijk te ruiken dus ik laat het hier voorlopig maar weer bij.
Vanmorgen in de dienst nog gehoord dat als je wonderen wilt zien je mag uitstappen buiten je vertrouwde grenzen. Nou, dat heeft Peter echt wel gedaan. Zijn baan opgezegd terwijl wij nog geen zicht hadden op een huis. Daarbij vertrouwde hij helemaal op onze roeping om in Curacao een gezinsvervangend huis te bieden aan kinderen die dat nodig hebben. Hij had daarin meer vertrouwen dan ik dat had.
En... nu is het dus zo ver. Nog geen week later ook een huis. Geweldig. Wij worden hier stil van en genieten volop. Wat een zegen en bemoediging. De Heer voorziet. Het huis kunnen we tot ongeveer zes januari tijdelijk huren. Dat geeft ons tijd om op Curacao zelf verder te zoeken. Maar... als de Heer nu voorziet dan zal Hij dat straks ook zeker weer doen. Erg benieuwd wat Hij nog meer voor ons in petto heeft.
Waar ik zelf ook stil van ben is dat ik totaal geen vliegangst meer heb. Eigenlijk vanaf het moment dat wij ons geroepen weten om naar Curacao te vertrekken is die angst verdwenen. Alweer een wonder, toch? Daarvoor kreeg je mij nergers naar toe met een vliegtuig. Nog niet al kreeg ik geld toe.
Morgen krijgen we de definitieve datum voor het betrekken van het huurhuis door. Dan nog tickets boeken en de laatste voorbereidingen treffen. We moeten ons nog laten uitschrijven bij de gemeente Deventer. Dit is nodig voor een tijdelijke verblijfsvergunning van maximaal vijf jaar op Curacao. Maar dat betekent dat per datum van uitschrijving ook onze zorgverzekering met internationale dekking in moet gaan. Gelukkig regelt Peter dat allemaal. En dat doet hij heel goed.
Morgen nog even snel proberen een nieuwe bril uit te zoeken bij mijn huidige verzekering. Dat had ik natuurlijk al weken terug moeten doen, maar ik zie maar geen leuk model. De huidige bril is echt aan vervanging toe. Al vanaf het begin zit hij niet goed en heb ik er een soort van haat-liefde verhouding mee. Nu heb ik dus een stok achter de deur.
De afgelopen week heb ik ook last van nestdrang. Nee... ik ben echt niet zwanger. Waar komt die nestdrang toch vandaan? Zouden ouders die een kindje gaan adopteren dat dan ook hebben? Wij gaan tijdelijk voor twee kinderen zorgen. Zit nestdrang dan in elke vrouw ingebakken, los van het feit of het je biologische kinderen zijn of niet? Rare term trouwens, biologische kinderen.
Of geldt hier het principe een opgeruimd huis geeft een opgeruimd hoofd? Is hier trouwens een bijbelvers over, in spreuken of zo? Misschien dat ik hier nog even voor ga googlelen. Mocht iemand het trouwens weten, dan hoor ik het graag.
Hoe het ook is, we laten het huis in ieder geval netjes achter. Dus Annemarie en Marjolein... ;).
De zolder staat al een paar weken op de lijst om onder handen genomen te worden. Maar het komt maar niet uit mijn vingers. Vanaf vrijdag helpt het hele gezin nu mee om aan mijn nestdrang gehoor te geven.
Alles wat nog op zolder stond wordt naar beneden gebracht. We wisten niet eens meer hoe mooi de zolderruimte is. Alleen spullen die we nodig hebben en netjes opgeruimd kunnen worden mogen terug. De overige spulletjes gaan weg. Zoveel mogelijk natuurlijk naar Stichting Gichon of naar de Leprastichting. De rest gaat bij het grof vuil.
Iedereen draagt zijn steentje bij en we genieten volop. Zaterdag wordt er heel wat afgelachen met elkaar. Heerlijk om met elkaar te lachen om ogenschijnlijk niets. Fijn om als gezin zo samen bezig te zijn. De kamer is nog even een rommeltje maar het eind is in zicht. Nog één, hooguit twee dagen en dan is de kamer ook weer in ere hersteld. Vandaag had ik nog wel wat papierwerk willen doen, maar er waren andere zaken belangrijker.
Genoten van een heerlijke dienst waarin Jezus Christus centraal stond. Samen lunchen. Een goed gesprek aan de deur, binnen ging niet zo goed door de rommel. Daarna met z'n tweeen genoten van het bericht dat we een huurhuis hebben. Daarna nog een familiebezoek afgelegd. Daar hebben we met z'n drieen God gedankt voor zijn voorzieningheid. De meiden zijn samen met wat jongelui van de gemeente gaan wandelen op de Holterberg. Dat was zo gezellig dat ze ook nog samen wat willen gaan eten bij één van hen.
Peter is nu beneden aan het koken en ik ben jullie dus aan het bijpraten. Zo meteen heerlijk genieten van een hollandse lasagna en vanavond genieten van elkaars aanwezigheid en de plannen verder doorspreken met de meiden. Het begint hier heerlijk te ruiken dus ik laat het hier voorlopig maar weer bij.
dinsdag 14 oktober 2008
Nieuwe koffers...
Nieuwe koffers. Die hebben we sinds zaterdag. Vrijdag kijken en een aardige verkoper adviseerde ons de koffers achteruit te laten leggen en ze zaterdag op te halen. Dan zou er nog eens 20 % korting worden gegeven. Dat is nog eens klantgericht denken. Of... zou hier Iemand anders achter zitten?
De kolossen staan momenteel in de kamer. Niet praktisch maar waar laat je anders zulke bakbeesten. Volgens Peter kan er erg veel in. Nu nog achterhalen of het klopt dat je 10 kg extra mag meenemen als je gaat emigreren. Omdat we eigenlijk alleen zomerkleding meenemen blijft er waarschijnlijk nog kilootjes over voor andere spullen. En wat nemen we dan mee. Boeken, foto's, handwerkjes, iets wat aan thuis doet denken? Gelukkig hebben we nog even om alles klaar te leggen.
De laatste weken zijn best heftig. Soms word je maar zo overvallen door twijfel. En wat een energie kost het als je daar eenmaal aan toe gaat geven. Wat zit je dan toch nog vast aan aardse zekerheden. Meer dan ik had gedacht. Een belangrijke les die ik heb geleerd, na een halve nacht liggen piekeren, dat ik het ook niet kan in eigen kracht. Dat houd mij met beide voeten op de grond. Niet ik, maar Jezus in mij. Pas toen ik mijn zorgen en twijfels aan Hem had verteld kwam de rust en vrede terug. En het vertrouwen... tijdelijk.
Peter gaat zijn baan opzeggen. Het is geen geheim dus ik kan het hier rustig vertellen. Op zijn werk is een aantal weken terug al een nieuwe collega in dienst genomen en zij wordt ingewerkt. Maar officieel heeft Peter nog niet bekend gemaakt dat hij weg gaat. Weer lichte paniek. Een vast inkomen is best wel prettig. Zeker nu.
De wereld staat momenteel op zijn kop door malversaties bij banken. Het kon niet op. Zelfs de sky bleek niet meer de limit. Men ging verder dan verantwoord was. Met als enige doel... winstbejag. Er was paniek. Beurzen kelderden met een noodvaart naar beneden. Overheden gaven de ene garantie naar de andere. Waar al dat geld ineens vandaan komt? Geen idee, maar het geeft de mensen zekerheid. Gisteren waren de berichten op RTL Z-nieuws positief.
Wat brengt de toekomst? Krijgt Peter straks weer een vaste baan? Komen er straks voldoende giften binnen om het op langere termijn te bolwerken?
Onderstaand lied is vandaag mijn favoriet. Ik werd er vanmorgen vroeg mee wakker.
Ik hef mijn ogen
op naar de bergen
waar komt mijn hulp vandaan?
Ik hef mijn ogen
op naar U Heer,
die mij bij zal staan!
Mijn hulp is van U Heer,
die alles heeft gemaakt.
U zult voorkomen dat ik wankel of val
U bent mijn beschermer die over mij waakt.
Die niet sluimeren of slapen zal.
Wat kan mij gebeuren,
door zon of door maan?
U bent mijn schaduw,
U bent er altijd.
Bewaart heel mijn leven,
mijn komen en gaan.
U beschermt mij tot in eeuwigheid!
Mijn hulp is van U Heer.
Hier een link om te luisteren http://media.putfile.com/Ik-hef-mijn-ogen-opw640
Heerlijk toch. Jezus is er bij. Hij waakt over ons. Niet alleen nu maar tot in eeuwigheid. Dat is een zekerheid die geen overheid in de wereld mij kan garanderen. Een zekerheid die voor mij nooit verdwijnt.
En als ik soms wat heen en weer geschud word. Omvallen zal ik niet. Ik ben immers geworteld en gegrond in Jezus Christus, mijn Heer. Dat geeft moed om te vertrekken en verder te gaan met de stappen die we mogen nemen.
Wat ik nu niet zo goed van mijzelf snap is dat ik dat schudden, af en toe, wel nodig heb om te ontdekken dat ik goed verankerd zit aan Jezus. Ik mag dan altijd weer ontdekken dat het in eigen kracht niet gaat. Dat maakt het tegelijkertijd weer zo heerlijk relativerend. Ik kan het niet alleen, maar hoef het ook niet alleen. Wel in beweging komen maar ik mag de koers overlaten aan Jezus. Hij is erbij, altijd en overal!
De kolossen staan momenteel in de kamer. Niet praktisch maar waar laat je anders zulke bakbeesten. Volgens Peter kan er erg veel in. Nu nog achterhalen of het klopt dat je 10 kg extra mag meenemen als je gaat emigreren. Omdat we eigenlijk alleen zomerkleding meenemen blijft er waarschijnlijk nog kilootjes over voor andere spullen. En wat nemen we dan mee. Boeken, foto's, handwerkjes, iets wat aan thuis doet denken? Gelukkig hebben we nog even om alles klaar te leggen.
De laatste weken zijn best heftig. Soms word je maar zo overvallen door twijfel. En wat een energie kost het als je daar eenmaal aan toe gaat geven. Wat zit je dan toch nog vast aan aardse zekerheden. Meer dan ik had gedacht. Een belangrijke les die ik heb geleerd, na een halve nacht liggen piekeren, dat ik het ook niet kan in eigen kracht. Dat houd mij met beide voeten op de grond. Niet ik, maar Jezus in mij. Pas toen ik mijn zorgen en twijfels aan Hem had verteld kwam de rust en vrede terug. En het vertrouwen... tijdelijk.
Peter gaat zijn baan opzeggen. Het is geen geheim dus ik kan het hier rustig vertellen. Op zijn werk is een aantal weken terug al een nieuwe collega in dienst genomen en zij wordt ingewerkt. Maar officieel heeft Peter nog niet bekend gemaakt dat hij weg gaat. Weer lichte paniek. Een vast inkomen is best wel prettig. Zeker nu.
De wereld staat momenteel op zijn kop door malversaties bij banken. Het kon niet op. Zelfs de sky bleek niet meer de limit. Men ging verder dan verantwoord was. Met als enige doel... winstbejag. Er was paniek. Beurzen kelderden met een noodvaart naar beneden. Overheden gaven de ene garantie naar de andere. Waar al dat geld ineens vandaan komt? Geen idee, maar het geeft de mensen zekerheid. Gisteren waren de berichten op RTL Z-nieuws positief.
Wat brengt de toekomst? Krijgt Peter straks weer een vaste baan? Komen er straks voldoende giften binnen om het op langere termijn te bolwerken?
Onderstaand lied is vandaag mijn favoriet. Ik werd er vanmorgen vroeg mee wakker.
Ik hef mijn ogen
op naar de bergen
waar komt mijn hulp vandaan?
Ik hef mijn ogen
op naar U Heer,
die mij bij zal staan!
Mijn hulp is van U Heer,
die alles heeft gemaakt.
U zult voorkomen dat ik wankel of val
U bent mijn beschermer die over mij waakt.
Die niet sluimeren of slapen zal.
Wat kan mij gebeuren,
door zon of door maan?
U bent mijn schaduw,
U bent er altijd.
Bewaart heel mijn leven,
mijn komen en gaan.
U beschermt mij tot in eeuwigheid!
Mijn hulp is van U Heer.
Hier een link om te luisteren http://media.putfile.com/Ik-hef-mijn-ogen-opw640
Heerlijk toch. Jezus is er bij. Hij waakt over ons. Niet alleen nu maar tot in eeuwigheid. Dat is een zekerheid die geen overheid in de wereld mij kan garanderen. Een zekerheid die voor mij nooit verdwijnt.
En als ik soms wat heen en weer geschud word. Omvallen zal ik niet. Ik ben immers geworteld en gegrond in Jezus Christus, mijn Heer. Dat geeft moed om te vertrekken en verder te gaan met de stappen die we mogen nemen.
Wat ik nu niet zo goed van mijzelf snap is dat ik dat schudden, af en toe, wel nodig heb om te ontdekken dat ik goed verankerd zit aan Jezus. Ik mag dan altijd weer ontdekken dat het in eigen kracht niet gaat. Dat maakt het tegelijkertijd weer zo heerlijk relativerend. Ik kan het niet alleen, maar hoef het ook niet alleen. Wel in beweging komen maar ik mag de koers overlaten aan Jezus. Hij is erbij, altijd en overal!
maandag 6 oktober 2008
Toch geen huis...
Toch geen huis. In twee weken tijd zou het huis ons al 6000 euro meer gaan kosten door de onrust in de financiele wereld. De onzekerheid op korte termijn over wat de euro verder gaat doen heeft ons doen besluiten te stoppen met verdere stappen. Een goede keus denken wij.
Maar wat nu?
Deze week willen we gericht kijken naar huurhuizen. Een koopwoning vinden wij op dit moment niet meer verantwoord. Daarnaast gaan wij kijken naar een betaalbaar hotel. We overwegen om in eerste instantie voor een maand tijdelijk onderdak te zoeken. Van daaruit kunnen we zelf gaan kijken naar huizen die mogelijk voor ons in aanmerking komen.
Begin november is nog steeds ons uitgangspunt om te vertrekken. Annemarie heeft dan ook verlof. We willen graag tijdens haar verlof vertrekken. Dan heeft ze even de tijd om alles een plekje te geven.
Maar wat nu?
Deze week willen we gericht kijken naar huurhuizen. Een koopwoning vinden wij op dit moment niet meer verantwoord. Daarnaast gaan wij kijken naar een betaalbaar hotel. We overwegen om in eerste instantie voor een maand tijdelijk onderdak te zoeken. Van daaruit kunnen we zelf gaan kijken naar huizen die mogelijk voor ons in aanmerking komen.
Begin november is nog steeds ons uitgangspunt om te vertrekken. Annemarie heeft dan ook verlof. We willen graag tijdens haar verlof vertrekken. Dan heeft ze even de tijd om alles een plekje te geven.
dinsdag 30 september 2008
Hebronavond en beursperikelen...
Gisteravond zijn we in Doetinchem geweest voor een Hebronavond. Hadden we echt even nodig. Door alle rompslomp rond het huis is het goed om weer even wat te horen over Hebron. Hoe het met de kinderen gaat. Wat de plannen zijn. Goed om Cees even te zien. Vandaag gaat hij met het vliegtuig weer terug naar Curacao.
Op de avond stond vooral de tegenstand die je mee gaat maken tijdens je verblijf op Curacao centraal. Teleurstelling en rebellie... zaken waar we allemaal mee te maken gaan krijgen. En hoe ga je hier dan mee om. Voor ons dus een herhaling maar zo goed om daar bij te zijn geweest.
Ja, en dan de beursperikelen. Daar hebben we normaal gesproken helemaal niets mee, maar nu merken we de direkte gevolgen. De euro is aan het zakken ten opzichte van de dollar. En... dat heeft weer invloed op de koop van het huis. Voor elke euro kunnen we minder antilliaanse guldens krijgen. Dit is op 10 euro nog te overzien, maar bij een bedrag boven de 100.000 euro heeft dit grote gevolgen. We zijn erg benieuwd hoe dit afloopt.
Op de avond stond vooral de tegenstand die je mee gaat maken tijdens je verblijf op Curacao centraal. Teleurstelling en rebellie... zaken waar we allemaal mee te maken gaan krijgen. En hoe ga je hier dan mee om. Voor ons dus een herhaling maar zo goed om daar bij te zijn geweest.
Ja, en dan de beursperikelen. Daar hebben we normaal gesproken helemaal niets mee, maar nu merken we de direkte gevolgen. De euro is aan het zakken ten opzichte van de dollar. En... dat heeft weer invloed op de koop van het huis. Voor elke euro kunnen we minder antilliaanse guldens krijgen. Dit is op 10 euro nog te overzien, maar bij een bedrag boven de 100.000 euro heeft dit grote gevolgen. We zijn erg benieuwd hoe dit afloopt.
zaterdag 27 september 2008
Een geluk bij een ogeluk...
Soms zit het mee en soms zit het tegen. Afgelopen zondag dachten we voor lange tijd afscheid te moeten nemen van onze oudste dochter. Maar ze is de komende weken heel veel thuis.
Het schip ligt momenteel voor reparatie in een droogdok en het zit behoorlijk tegen. De oefening van vier weken gaat voor haar en de overige bemanning voorlopig niet door. Er moeten onderdelen uit Amerika komen. Af en toe is ze even weg voor het lopen van de wacht bij het schip. Jammer voor de Marine, super voor ons.
Wat nog mooier is, is dat ze nu ook aanwezig kan zijn bij de doop van Marjolein. Geweldig toch.
Met de voortgang van het huis gaat het redelijk. De afgelopen week is contact met Curacao wat lastiger lijkt het wel. Wat de koopakte betreft moeten we er wel uit komen. Veel dingen gaan daar zo anders als bij ons. Daar moeten we gewoon wat aan wennen.
Hier in Nederland worden mensen bij het woord asbest al wat zenuwachtig. Zo verging het ons ook met het doornemen van de akte. Volgens de notaris bestaat 90% van de daken op Curacao uit asbest. Kwestie van gewoonte. We maken ons er dus maar niet druk om. Verder hebben ze daar nog iets als witte mieren. Net zo vervelend als de ons bekende boktor.
De makelaar daar is super hoor. Heeft erg veel geduld met ons. We hopen zelf natuurlijk alles zo snel mogelijk geregeld te hebben. Wat ons betreft kan het niet snel genoeg gaan. Maar... we moeten hier natuurlijk alles wel goed met de hypotheekverstrekker regelen.
Volgens de hypotheekverstrekker is het verstandiger om een latere datum van levering af te spreken in de koopakte. Dit om te voorkomen dat door vertraging op wat voor manier dan ook, de koop wel door kan gaan. Dat laatste willen wij ook graag.
Maandagavond gaan we weer naar Doetinchem voor een Hebron avond. Cees is wegens omstandigheden momenteel in Nederland en zal daar ook aanwezig zijn. We kijken erg uit naar deze onverwachtse ontmoetingsavond. Zullen er weer andere vrijwilligers zijn? Is er nieuws?
Dit is een groepsfoto van de kinderen van Hebron. Hebben we even van de site geplukt.
Het schip ligt momenteel voor reparatie in een droogdok en het zit behoorlijk tegen. De oefening van vier weken gaat voor haar en de overige bemanning voorlopig niet door. Er moeten onderdelen uit Amerika komen. Af en toe is ze even weg voor het lopen van de wacht bij het schip. Jammer voor de Marine, super voor ons.
Wat nog mooier is, is dat ze nu ook aanwezig kan zijn bij de doop van Marjolein. Geweldig toch.
Met de voortgang van het huis gaat het redelijk. De afgelopen week is contact met Curacao wat lastiger lijkt het wel. Wat de koopakte betreft moeten we er wel uit komen. Veel dingen gaan daar zo anders als bij ons. Daar moeten we gewoon wat aan wennen.
Hier in Nederland worden mensen bij het woord asbest al wat zenuwachtig. Zo verging het ons ook met het doornemen van de akte. Volgens de notaris bestaat 90% van de daken op Curacao uit asbest. Kwestie van gewoonte. We maken ons er dus maar niet druk om. Verder hebben ze daar nog iets als witte mieren. Net zo vervelend als de ons bekende boktor.
De makelaar daar is super hoor. Heeft erg veel geduld met ons. We hopen zelf natuurlijk alles zo snel mogelijk geregeld te hebben. Wat ons betreft kan het niet snel genoeg gaan. Maar... we moeten hier natuurlijk alles wel goed met de hypotheekverstrekker regelen.
Volgens de hypotheekverstrekker is het verstandiger om een latere datum van levering af te spreken in de koopakte. Dit om te voorkomen dat door vertraging op wat voor manier dan ook, de koop wel door kan gaan. Dat laatste willen wij ook graag.
Maandagavond gaan we weer naar Doetinchem voor een Hebron avond. Cees is wegens omstandigheden momenteel in Nederland en zal daar ook aanwezig zijn. We kijken erg uit naar deze onverwachtse ontmoetingsavond. Zullen er weer andere vrijwilligers zijn? Is er nieuws?
Dit is een groepsfoto van de kinderen van Hebron. Hebben we even van de site geplukt.
dinsdag 23 september 2008
Waarom blijft het zo stil...
Waarom blijft het zo stil op dit weblog. Valt er niets te vertellen? Meer dan genoeg eigenlijk.
Op het bod voor het huis hebben wij een positief antwoord gekregen. Vrijdag hebben wij van de makelaar de voorlopige koopakte ontvangen. Gisteren is Peter bij een hypotheekadviseur geweest om alvast wat administratieve zaken in gang te zetten.
Met de koopakte zijn we er nog niet helemaal uit. Verder wachten we op stukken van de verkoper om aan de notaris te kunnen sturen.
Gisteravond was de TFC weer bij elkaar. We hebben wat taken verdeeld en zaken doorgesproken.
Vanavond hebben we groeigroepavond. Er zijn twee "verse" echtparen bijgekomen. We beginnen deze startavond met gezamenlijk eten. Een goede manier om elkaar te leren kennen.
Op het bod voor het huis hebben wij een positief antwoord gekregen. Vrijdag hebben wij van de makelaar de voorlopige koopakte ontvangen. Gisteren is Peter bij een hypotheekadviseur geweest om alvast wat administratieve zaken in gang te zetten.
Met de koopakte zijn we er nog niet helemaal uit. Verder wachten we op stukken van de verkoper om aan de notaris te kunnen sturen.
Gisteravond was de TFC weer bij elkaar. We hebben wat taken verdeeld en zaken doorgesproken.
Vanavond hebben we groeigroepavond. Er zijn twee "verse" echtparen bijgekomen. We beginnen deze startavond met gezamenlijk eten. Een goede manier om elkaar te leren kennen.
woensdag 17 september 2008
Lekker even bijkomen...
Twee berichten op één dag. Dat zie je niet vaak.
Gisteren was een dag met een gouden rand. Marjolein is 18 jaar geworden. Een hele bijzondere leeftijd.
Gisteren was een dag met een gouden rand. Marjolein is 18 jaar geworden. Een hele bijzondere leeftijd.
's Morgens eventjes met z'n allen aan de ontbijttafel gezeten en natuurlijk gezongen.
Daarna werd het rustig in huize Van Amersvoort. Peter en Marjolein gingen naar hun werk en ik... ik ben mijn bed weer ingedoken. Even bijslapen. En dat was blijkbaar nodig. Om 10.30 uur werd ik pas weer wakker.
Even met een vriendin bijgekletst en gedeeld wat er maandagavond allemaal was gebeurd. Heerlijk zo'n vriendschap. Ik geniet hier erg van en ga het straks ook zeker missen.
's Middags even met Annemarie gesproken. Zij kon er niet bij zijn. Het schip Hr. Ms. Amsterdam ligt momenteel in de haven van Rotterdam voor reparatie. Van zondag op maandagnacht heeft Annemarie een paar uur wacht gelopen. We missen haar allemaal erg vandaag.
Met de post kwamen er ook nog wat kaartjes die ik gezellig voor Marjolein heb neergelegd. Natuurlijk ging de telefoon deze dag ook wat vaker over. Het grote feest viert Marjolein a.s. zondag met familie, vrienden en kennissen.
Tegen zessen heeft Peter bij het station Joanne, een vriendin van Marjolein, opgehaald. Met zijn vieren hebben we heerlijke Boritos gegeten met sla. En toe het lievelingstoetje van de jarige Jet. Stracciatella yoghurt. We worden niet door hen gesponsord maar die van de Aldi vinden wij toch echt het lekkerst.
We waren net klaar met eten toen Bjorn binnen kwam vallen. Hij is gezellig aangeschoven aan tafel. En daar zijn we ook de hele avond blijven zitten. Een geslaagde dag waar we met zijn allen met veel plezier op terug kunnen kijken.
Abonneren op:
Reacties (Atom)