Nieuwe koffers...

Nieuwe koffers. Die hebben we sinds zaterdag. Vrijdag kijken en een aardige verkoper adviseerde ons de koffers achteruit te laten leggen en ze zaterdag op te halen. Dan zou er nog eens 20 % korting worden gegeven. Dat is nog eens klantgericht denken. Of... zou hier Iemand anders achter zitten?

De kolossen staan momenteel in de kamer. Niet praktisch maar waar laat je anders zulke bakbeesten. Volgens Peter kan er erg veel in. Nu nog achterhalen of het klopt dat je 10 kg extra mag meenemen als je gaat emigreren. Omdat we eigenlijk alleen zomerkleding meenemen blijft er waarschijnlijk nog kilootjes over voor andere spullen. En wat nemen we dan mee. Boeken, foto's, handwerkjes, iets wat aan thuis doet denken? Gelukkig hebben we nog even om alles klaar te leggen.

De laatste weken zijn best heftig. Soms word je maar zo overvallen door twijfel. En wat een energie kost het als je daar eenmaal aan toe gaat geven. Wat zit je dan toch nog vast aan aardse zekerheden. Meer dan ik had gedacht. Een belangrijke les die ik heb geleerd, na een halve nacht liggen piekeren, dat ik het ook niet kan in eigen kracht. Dat houd mij met beide voeten op de grond. Niet ik, maar Jezus in mij. Pas toen ik mijn zorgen en twijfels aan Hem had verteld kwam de rust en vrede terug. En het vertrouwen... tijdelijk.

Peter gaat zijn baan opzeggen. Het is geen geheim dus ik kan het hier rustig vertellen. Op zijn werk is een aantal weken terug al een nieuwe collega in dienst genomen en zij wordt ingewerkt. Maar officieel heeft Peter nog niet bekend gemaakt dat hij weg gaat. Weer lichte paniek. Een vast inkomen is best wel prettig. Zeker nu.

De wereld staat momenteel op zijn kop door malversaties bij banken. Het kon niet op. Zelfs de sky bleek niet meer de limit. Men ging verder dan verantwoord was. Met als enige doel... winstbejag. Er was paniek. Beurzen kelderden met een noodvaart naar beneden. Overheden gaven de ene garantie naar de andere. Waar al dat geld ineens vandaan komt? Geen idee, maar het geeft de mensen zekerheid. Gisteren waren de berichten op RTL Z-nieuws positief.

Wat brengt de toekomst? Krijgt Peter straks weer een vaste baan? Komen er straks voldoende giften binnen om het op langere termijn te bolwerken?

Onderstaand lied is vandaag mijn favoriet. Ik werd er vanmorgen vroeg mee wakker.

Ik hef mijn ogen
op naar de bergen
waar komt mijn hulp vandaan?

Ik hef mijn ogen
op naar U Heer,
die mij bij zal staan!

Mijn hulp is van U Heer,
die alles heeft gemaakt.

U zult voorkomen dat ik wankel of val
U bent mijn beschermer die over mij waakt.
Die niet sluimeren of slapen zal.

Wat kan mij gebeuren,
door zon of door maan?
U bent mijn schaduw,
U bent er altijd.

Bewaart heel mijn leven,
mijn komen en gaan.
U beschermt mij tot in eeuwigheid!

Mijn hulp is van U Heer.

Hier een link om te luisteren http://media.putfile.com/Ik-hef-mijn-ogen-opw640

Heerlijk toch. Jezus is er bij. Hij waakt over ons. Niet alleen nu maar tot in eeuwigheid. Dat is een zekerheid die geen overheid in de wereld mij kan garanderen. Een zekerheid die voor mij nooit verdwijnt.

En als ik soms wat heen en weer geschud word. Omvallen zal ik niet. Ik ben immers geworteld en gegrond in Jezus Christus, mijn Heer. Dat geeft moed om te vertrekken en verder te gaan met de stappen die we mogen nemen.

Wat ik nu niet zo goed van mijzelf snap is dat ik dat schudden, af en toe, wel nodig heb om te ontdekken dat ik goed verankerd zit aan Jezus. Ik mag dan altijd weer ontdekken dat het in eigen kracht niet gaat. Dat maakt het tegelijkertijd weer zo heerlijk relativerend. Ik kan het niet alleen, maar hoef het ook niet alleen. Wel in beweging komen maar ik mag de koers overlaten aan Jezus. Hij is erbij, altijd en overal!