Laatste bericht vanuit Curacao...

Ons laatste bericht vanuit Curacao. Vandaag brengen we de modem van onze internetprovider terug. Dus... we zijn even niet meer on-line.

Het begint langzaam tot ons door te dringen dat we echt terug gaan. Gisteren hebben we officieel afscheid genomen. Vrijdagavond op de maandviering ook al.

Vandaag zullen we vooral druk zijn met het regelen van de laatste dingen. Was en huis op orde brengen. Alles klaar leggen voor de koffers. Marjolein helpen met haar verhuizing. Ze blijft voorlopig nog even op Veeris bij de andere vrijwilligers.

De auto brengen we morgen terug. Morgen wordt ook de sleutel van het huis opgehaald. Tegen half vier, uiterlijk kwart voor vier willen we naar het vliegveld. We moeten ruim van te voren aanwezig zijn. Ze verwachten grote drukte.

Vanuit Nederland zullen we jullie verder op de hoogte houden van ons wel en wee.

Kerst in de zon...

Kerst vieren in de zon is een hele ervaring. Omdat je in Nederland gewent bent aan kou met kerst klopt het voor je gevoel niet. We hebben kerstavond dan ook echt moeite moeten doen om te beseffen dat we echt het feest vieren van de geboorte van Jezus.

Omdat we niet naar een dienst zijn geweest hebben we de kerst-CD van opwekking beluisterd. Daarna heeft Peter het kerstverhaal voorgelezen uit Lucas. En... toch was het vreemd. Geen warme chocolademelk. Wel hadden we kerstkransjes in huis, maar die waren we vergeten te eten. Ach... daar gaat het met kerst ook niet om.

In de wijk was het verrassend rustig. Normaal is het hier elke avond erg levendig. Vergelijkbaar met een warme zomeravond in Nederland.

1e Kerstdag vonden we best wel spannend. Raylison en Joey zouden komen. Hoe zou het gaan? 's Nachts had het weer behoorlijk gewaaid en geregend. Na een ontbijtje zonder kerstbrood, want dat wilden we samen met de kinderen opeten, ging Peter de kinderen ophalen.

Tegen 10.15 uur kwamen ze gezellig binnenwaaien. Eerst nog wat onwennig. Logisch. Zo goed kennen ze ons niet en dan ook nog een vreemd huis. Om het ijs wat te breken zijn we eerst met z'n allen wat wezen drinken, met kerstbrood.

Daarna is Willeke verder gegaan met de voorbereidingen van de kerstmaaltijd. Twee quiches, maar wat kun je daar druk mee zijn. Wel erg leuk om te doen. De oven van Thirza is geweldig. Raylison zou eigenlijk helpen maar een spelletje Monopoly is ook erg leuk om te doen. Niets zeggen en gewoon verder gaan.

De kinderen vermaakten zich prima. Wij ook. Het was erg gezellig.

Het eten zelf was ook erg grappig. Wat gaat die tante ons allemaal voor de neus zetten. Het zag er voor Raylison en Joey onbekend uit. En wat de boer niet kent... Nee, dat viel reuze mee. Ze wilden allebei wel een hap proeven. Je had die gezichten moeten zien toen ze als eerste de kip-kerrie-ananas quiche probeerden. Met een vies gezicht en een heel voorzichtig hapje. Maar toen een brede lach en hmmm dushi (lekker).

Daarna de bacon-ui quiche. Deze is wat hartiger en daar houden ze toch niet zo van. Antillianen zijn erg van het zoete. Raylison ontfermde zich dan ook over het laatste stukje van de kip-kerrie-ananas quiche. We hadden ook nog pannenkoeken van de vorige dag en daar hebben ze ook nog heerlijk van gesmuld.

Een toetje hoefden de jongens niet. Maar... het was gezellig.

's Middags was er een filmpje op de laptop te bekijken. De drie mannen gezellig op de bank. Marjolein moest bijslapen. Dat heb je hier af en toe nodig. Willeke was met een quiltwerkje op de porch te vinden. Ondertussen werden de mannen voorzien van een drankje en wat chips. Ook dat is iets internationaals zullen we maar zeggen.

's Avonds met zijn allen brood gegeten. Na afloop hebben we erg om Joey en Raylison moeten lachen. We konden niet alles volgen want ze spraken met elkaar Papiaments. Dat ging gepaard met veel gebaren en gelach. Joey kan schateren en dat werkt erg aanstekelijk. Ook van Raylison hebben we genoten. Hij vond het geweldig om met Marjolein op te trekken.

Veel te vroeg was het tijd om naar Hebron te vertrekken. Maar in de auto was Joey opvallend stil. Bij thuiskomst gaf hij aan meteen naar bed te willen. Rommy en Cees waren present om de kinderen op te vangen.

Toen we vertrokken kwam Eline er net aan. De vrijwilligers hebben ook een geslaagde dag gehad. Eerst een heerlijke brunch met z'n allen. Daarna naar Jan Thiel voor een dagje strand. Dat is de manier om hier op het eiland kerst te vieren. 's Avonds nog even een hapje eten ergens. Dat was wat lastiger want veel tentjes waren dicht of vol. Eline mocht gelukkig wat later komen voor haar dienst zodat ze er toch gezellig bij kon zijn. Leuk om te zien hoe iedereen een geslaagde dag heeft gehad. Het waren allemaal vrolijke gezichten op Hebron.

Nu is het hier nacht. Op dit moment, 04.30 uur antilliaanse tijd, begint er ergens iemand of meerderen te trommelen. Heel gewoon hoor dat er ergens opeens, midden in de nacht iemand muziek maakt of aanzet. En omdat iedereen het doet klaagt niemand. Heel logisch. En het moet gezegd. Het went wel.

Er zijn wel foto's gemaakt maar die hoop ik later bij dit bericht te plaatsen.

We hebben de tickets...

Vanmorgen zijn we als eerste naar de Promenade geweest. Hier zitten de loketten van KLM en Martinair. Maar voor die tijd proberen het resterende bedrag te pinnen. Het koste wat creatief denkwerk maar het is gelukt. Daarna naar Martinair. Slik, de tickets zijn duurder doordat de goedkopere al weer weg waren. Dan toch maar ook bij KLM informeren. Daar was alles gelukkig bij het oude.


De tickets zijn nu geregeld. We vliegen de 30 ste van deze maand. Dan komen we oudejaarsdag aan. Misschien kunnen we dan zelfs nog naar een verjaardagsfeest want Peter zijn vader wordt dan 72 jaar.

Het is erg onwerkelijk straks weer in ons koude kikkerlandje te zitten. Hier ben je haast elke dag buiten. De laatste twee weken zijn erg mooi. Soms is er wel een buitje maar het is overwegend zonnig en warm. Afgelopen nacht was er wat storm. Het waaide behoorlijk en ook de regen liet zich niet onbetuigd. Maar 's ochtends is het weer één en al zonneschijn.

We moeten nu nog even kijken of we iets van een afscheidsfeestje kunnen houden. Daar zijn we nog niet helemaal uit hoe we dit gaan doen.

Nu de tickets op zak zijn begint voor ons weer het afscheid nemen. Nu van het eiland Curacao en van de mensen die we hier hebben ontmoet.

Verrassend nieuws...

Er is verrassend nieuws. Wij gaan terug naar Nederland. Insiders wisten dit al wat langer en nu jullie dus ook. Het is te veel om hier allemaal op het weblog te schrijven. Wel hebben we zelf rust bij deze beslissingen. Er zijn de nodige gesprekken en veel gebed aan vooraf gegaan. We weten zelf ook niet waarom het zo gaat maar het zal op Gods tijd wel duidelijk worden. We hebben heel veel geleerd hier op Curacao. Lessen die we in Nederland niet hadden kunnen leren.

De laatste dagen zijn we bezig geweest met het regelen van ons vertrek. Informatie over tickets inwinnen. De periode van vertrek is wat lastig. Het is hier volop vakantieseizoen en de carnaval staat voor de deur. De tickets zijn erg duur en de vluchten zitten vol.

Straks gaan wij weer naar KLM, Martinair en Arke Fly om alles te regelen. Ook het betalen is een heel geregel. We kunnen hier niet onbeperkt pinnen en hebben dus gisteravond al wat gepind en hopelijk kunnen we vandaag het restantbedrag pinnen. Omdat het gisteravond al laat was met pinnen is de kans redelijk dat we voor vandaag geblokkeerd zijn. We hebben geen rekening gehouden met het tijdsverschil. Dus... het wordt nog even spannend zo meteen.

Het kan maar zo zijn dat we al rond de jaarwisseling naar Nederland vliegen. Dan zijn de tickets nog redelijk betaalbaar en is er volop plek. Anders wordt het ergens na 17 januari.

Deze dagen proberen we ook vooral te genieten van het eiland. We zijn een paar keer naar het strand geweest. Dat was heerlijk.


We hebben opgepast bij vrienden. Ook heel bijzonder. Wisten jullie dat Peter zo veehouder kan worden in Nederland? Op beperkte schaal dan wel. De stier, de koe en het kalf waren wat te ver van huis afgedwaald. (Het lijkt wel het verhaal van de goede herder). Een buurman kwam vertellen dat de beesten al bijna bij de grote weg stonden. En wat doe je dan als rasechte stedeling. Je trekt erop uit en drijft de beesten terug. Dat ging hem niet eens zo slecht af. Jammer genoeg hebben wij er geen foto van want Willeke moest natuurlijk op de kinderen passen. Wel een foto van de boosdoeners.


Marjolein heeft haar duikbrevet gehaald. Daar is ze helemaal blij mee. Hier zien jullie haar op de eerste dag.


Gisteren zijn we met Sarah en Deltje naar Daaibooibaai geweest. Het was heel gezellig en heel intensief. Tegen drieen gingen we huiswaarts. Het was wel even spannend want tio Peter liet lang op zich wachten. Tante Willeke, Deltje en Sarah zaten al lang klaar in de auto. Toen tante Willeke voorstelde om dan maar zonder tio te vertrekken vonden de kinderen dat wel een spannende gedachte. De gezichtjes begonnen te glunderen en ze hielden angstvallig het pad in de gaten waarlangs tio Peter zou komen. De auto begon langzaam te rijden en we riepen alledrie "Ayo tio Peter". Zou tio Peter het halen en op tijd terug zijn. Ja hoor... daar kwam hij. En tio Peter had een heel verhaal. De man van de strandtent wist al van ons vertrek en had in de tussentijd een gesprek met oma Halters gehad. Wat blijkt... dit is de strandtent waar Jeffrey, de vriend van onze Annemarie, heeft gewerkt toen hij op Curacao woonde. Wat is de wereld klein. En ja... dan is het logisch dat je wat langer op tio Peter moet wachten, toch?


Onderstaand gedichtje kregen wij van een vriendin toegestuurd.

It only takes a spark …

So, light a thousand candles bright
around the earth today
that all the beams will shine across
the heaven’s grand display.

Yes, over land and sea tonight
the happy message brings
the birth of Him our Lord and Christ
our Savior and our King

It only takes a spark today
to let a fire go
that everyone around the world
can warm up in His glow.

Iedereen gezegende kerstdagen toegewenst.

De dagen gaan vlug...

De dagen gaan vlug. Er is nog zoveel te vertellen. Zondag heeft Willeke geholpen bij de kinderkerk. Er was iemand uitgevallen en vervanging zoeken op Curacao valt niet mee. Het was een hele belevenis en erg hectisch. Een uitgebreide siesta 's middags was dan ook het gevolg.

's Avonds weer het vertrouwde etentje op Veeris.


Ook afscheid nemen van Karin en Gerianne hoorde hierbij. Daarna met z'n allen naar Janine en Luuk voor de bijbelstudie. Dat was ook weer een goed samen zijn. We hebben met elkaar gesproken en nagedacht over de tijd dat Jezus terug zal komen naar deze aarde.

Maandag was een nationale feestdag op Curacao. Hierdoor komt de auto ook een dag later. Omdat er wat relletjes konden komen zijn we er maar niet op uit getrokken. Peter is nog wel even op de fiets weg geweest.

's Avonds zijn we naar vrienden geweest. Het was er gezellig en goed. We hebben ook moeilijke dingen met elkaar besproken. Erg verbazingwekkend als je beseft dat je elkaar nog maar zo kort kent.

Dinsdag begon met allerlei noodzakelijke huishoudelijke klusjes. 's Middags kwamen Cefas en Davita bij ons. Dat brengt altijd leven in huis.

Peter ging tegen half vier met de bus de auto ophalen. Veel te vroeg kwam hij daar aan. Zul je altijd zien dat dan alles net mee zit. Maar... hij kon de auto gelukkig meekrijgen. 's Avonds hebben we dit gevierd met een bioscoop bezoek. Vreemd hoor dat je in dezelfde zaal zit waar we op zondagmorgen de dienst hebben.

Het was heerlijk om er even uit te zijn. Wel een hele belevenis een bioscoopbezoek hier. Wat een eten en drinken wordt er de zaal in gebracht. Dat zal de amerikaanse invloed wel zijn. Nog meer verbazingwekkend de grote ravage in de zaal als iedereen weg gaat. Arme schoonmakers.

Vannacht heeft het behoorlijk geregend. Het is vanochtend zelfs fris.


We gaan zo eens heerlijk boodschappen doen bij AH. Fijn om al die vertrouwde producten te zien. Wel goed uitkijken met wat je koopt. Hoe hebben de mensen dat vroeger gedaan als ze in een ander land kwamen. Dat moet heel heftig zijn geweest. Geen bekende producten. Geen telefoon, internet, e-mail.

We hopen dat het vanmiddag wat zonniger wordt zodat we naar het strand kunnen gaan. Ons laatste bezoek is al weer wat weken geleden.

Een hele ervaring...

Wij vonden het een hele ervaring, de opening van de trekker. Er was een podium en een tent opgezet. De tent was heerlijk om onder te zitten. De zon scheen volop en zo was er in ieder geval wat schaduw. De nodige mensen deden een woordje. Veelal in het papiaments. Hier verstaan we weinig tot niets van. Wel begrepen we dat de stichting erg blij is met de trekker en dat ze hopen het landgoed zijn oude luister terug te geven. Dat gaat al een aardig eindje de goede kant op. Er zijn veel beesten, er is een bananenplantage en nu dus ook een trekker.


Lambert geeft een korte demonstratie, waarna iedereen naar een omgeploegd stuk land loopt. Willeke had zich netjes gemaakt en schoenen met hakken aan. Niet echt handig om een landelijk weggetje af te lopen die ook nog eens erg stijl naar beneden loopt.



Daar mochten de kinderen zaad inzaaien waaruit een gewas voor veevoer groeit. Peter helpt ook een handje en een antilliaanse broeder maakt de foto's.


Daarna moeten we al weer weg. Onze chauffeur heeft andere verplichtingen. Toch leuk om het meegemaakt te hebben. Een hele belevenis. De televisie... die hebben we niet gezien. Wel een fotograaf. Ach dat soort verwarring heb je hier wel vaker. Een kwestie van goed doorvragen én de juiste vragen stellen.

Daarna een hele dag...

Ook gisteren stond weer in het teken van werken op Mount Pleasant. De voorbereidingen voor vandaag waren nog lang niet klaar. Maar in de warme zon gaat alles poko, poko. Oftewel langzaam, langzaam.


Als je goed kijkt kun je aan Peter zien dat het warm is. 's Middags zijn Corien en ik samen met de kinderen wezen wandelen. Zelfs daar was het toen eigenlijk te warm voor. Bewondering hoor, voor de harde werkers.

Mount Pleasant ligt midden in de natuur en het is er heerlijk stil. De omgeving is prachtig. We hebben geprobeerd het op foto vast te leggen maar dit is bijna niet te doen. De foto's die we hebben gemaakt zijn gemaakt vanaf de porch.




Dat zijn de mooie kanten van het eiland. De schitterende natuur. Vanaf maandag hebben we een auto als alles goed gaat. Dan hopen we nog veel meer foto's hier te kunnen plaatsen zodat je een goede indruk krijgt van het eiland.

Een middagje werken...

Gistermiddag was een middagje werken. Lambert en Corien hadden ons uitgenodigd. Gezellig. Lambert is erg druk met de voorbereidingen voor de "opening van de trekker". Zelfs de televisie komt langs. Omdat er nog zoveel moet gebeuren is Peter gaan helpen. De hele middag zijn ze druk geweest.




Het was erg leuk om ze zo bezig te zien. 's Avonds zijn we met z'n allen wezen eten. Ook erg gezellig. Zij hebben de gewoonte om na het eten met de kinderen wat liedjes te zingen. Daar hebben we erg van genoten. Leuk om zo van anderen nieuwe dingen te leren.

's Avonds werd het nog even spannend want de koe is ziek. Zij heeft een behoorlijke uierontsteking verwachten we. Vandaag komt de veearts. Benieuwd hoe het gaat.

Eventjes mobiel...

Van dinsdag op woensdagnacht heeft Willeke slecht geslapen door de jeuk. Om 4 uur was ze er al uit. Wel handig internet. Heerlijk even alles bijlezen en noodzakelijke mailtjes verzorgen. Als de vermoeidheid toeslaat wil ze nog even een half uurtje naar bed. Het worden er uiteindelijk 3. Met elkaar toch een redelijke nachtrust.

Vervolgens is het tijd voor een ontbijt en daarna de was. Na afloop een douche want van al dat harde werken ga je zelf niet echt fris ruiken.

Tegen de middag komt Gerianne langs. De meiden kwekken heel wat af. Leuk om op een afstand van mee te genieten. Omdat ze nog wel even bezig zijn met van alles en nog wat mogen wij de auto even gebruiken. Dus... boodschappen doen. Zelfs daar kun je hier van genieten. Even wat anders dan in en rond het huis. We moeten veel te vroeg terug. Vanmiddag staat ook een bezoekje aan Hebron in de planning.

We eten met z'n allen een warme maaltijd die Peter heeft bereid. Al met al wordt het nog haasten om op tijd richting Hebron te vertrekken.

Maar er is een oplossing. Wij brengen de dames naar Mambo Beach en rijden zelf door naar Hebron.

Bij Hebron is het opnieuw rustig. Jason is alleen thuis. Tante Iris doet zijn haar. Hij wil het ontkruld hebben. Ja het is wat. Willeke doet soms moeite om krullen te krijgen en hij doet moeite om ze niet te hebben. Maar het resultaat is erg mooi. Jammer genoeg hebben we geen fototoestel bij ons. De rest van de dag zien we hem niet meer. Hij zal wel ergens met een brede grijns op zijn gezicht genieten van zijn nieuwe look.

Kort daarna komt Raylison thuis met Laura. Zij zijn goed geslaagd voor nieuwe kleren. Het ziet er allemaal mooi uit. Raylison heeft smaak en weet precies wat hij wil.

Na met zijn allen wat te hebben gedronken is er niet echt veel meer te doen. Peter heeft in de tussentijd wat kleine klusjes gedaan of proberen te doen.

Iets over vijfen gaan we weg. We willen nog even langs de Bruna, maar het is zo druk op de weg dat we maar besluiten door te rijden naar het strand. Kwart voor zes komen wij aan. De meiden zouden om zes uur worden opgehaald. We genieten van een begin van een zonsondergang. Als we buiten bij het hek het strand wat verkennen krijgt Willeke het zelfs koud. Hoe is het mogelijk.

Tegen zessen komen de dames aanwandelen. Zo te zien en te horen was het erg gezellig. We gaan richting Steenkoolweg om een boterham te eten. Gerianne knipt nog even de ponny van Marjolein. Erg leuk geworden.

Ze vertrekt tegen koffietijd en wij brengen de avond door met Yatzee.

Vannacht was het al weer vroeg dag. Weer gebruik gemaakt van internet. Vandaag zouden we eigenlijk een gesprek hebben met Cees en Rommy maar dat kan niet doorgaan. Het bestuur heeft het vergaderschema omgegooid. Jammer. Vanmiddag gaan we naar Corien en Lambert. Daar hebben we echt zin in. Even weg.

Vanochtend hebben wij ons verblijf hier en de toekomst eens goed met elkaar doorgesproken. Meer daarover horen jullie binnenkort.

De laatste week is het weer volop zon. De regenbuien zijn wat over lijkt het. Gelukkig maar want het kan hier aardig gieten en dan begin je bijna niets zonder auto. Peter heeft één keer geprobeert om de regen te trotseren. Dat was geen daverend sukses. Nog voor hij bij het einde van de weg was kwam hij al terug. Nat tot op de huid. Het kan echt met bakken tegelijk uit de lucht vallen.

Maar nu dus al weer wat dagen zon. Marjolein doet erg haar best om bruin te worden. Wat dat betreft lukt het al aardig. Peter wordt ook al wat bruin door het vele fietsen. Verder zijn we echt nog bleekscheten hoor. Als de zon schijnt is het vaak te warm om er in te gaan liggen.

Nog meer nieuws...

Sinds vandaag hebben we internet. Heerlijk. Het wordt hopelijk wat makkelijker om dit weblog regelmatig bij te houden. De lange lappen tekst zijn ook niet alles. Maar... omdat we jullie graag willen laten delen in wat wij zoal meemaken hier nog een heel verhaal...

Vrijdag, 5 december 2008
Vandaag is het sinterklaas. Wij vieren het niet echt. Wel hebben we een paar weken terug yathzee gekocht als een vervroegd sinterklaaskado. Daar hebben we al veel plezier aan beleefd. Voor Marjolein was er natuurlijk een echte chocoladeletter van Verkade.

’s Middags gaan wij weer naar Hebron. Geertje had niet goed in de agenda gekeken en de meeste kinderen naar Veeris gebracht. Toen wij dan ook aankwamen leek het huis wel uitgestorven. Na even zoeken vonden we Ruchama met Daniel en Sara in de kamer van de kleintjes. Het is nog een beetje elkaar aftasten. Willeke heeft samen met Sara wat puzzles gemaakt. Dat kan Sara al heel goed. Peter had Raylison gematst. Raylison moest voor straf de vaat doen. Peter, onwetend van die straf, ziet Raylison bezig en biedt aan om te helpen. Even later komt Ruchama en ziet wat er is gebeurt. Raylison heeft een brede grijns op zijn gezicht als ze er een gevatte opmerking over maakt.

Kort daarna komt Geertje terug en gaan we naar Veeris. Eva en Jeanet worden naar Hato gebracht. Het is een gezellige drukte op Veeris. Veeris is echt een plek voor kinderen. Grote tuinen, ruimte, niet direkt een weg voor de deur. De trampoline die daar staat is voor de kinderen. Op Hebron was er geen veilige plek. De trampoline heeft enorm veel aantrekkingskracht en het is leuk om te zien hoe de kinderen er van genieten.

Met wat passen en meten gaat iedereen even later in de auto’s richting Hato. Nooit geweten dat er zoveel mensen in een auto passen. Het is een uitgelaten stoet die met Eva en Jeanet naar de incheckbalie van Martinair lopen. Iedereen helpt dragen. Er is geen wachtrij maar toch duurt het allemaal erg lang. De computers lopen een paar keer vast en Eva heeft te veel bagage. Dat is snel opgelost. Jeanet kan met veel creativiteit ruimte maken bij haar handbagage.

Na afloop gaan we met z’n allen een heerlijk ijsje eten. Nou ijsje, Peter en ik doen er samen mee. Het is een ongedwongen samen zijn. Raylison probeert van Eva haar nieuwe trui te krijgen. Maar dat gaat echt niet lukken. Die heeft ze speciaal gekocht om op Schiphol een beetje warmte te hebben tegen de kou. Ook heeft hij heel sneakie haar laptop op zijn rug gedaan. Misschien vergeet ze het wel. Maar ook dat gaat niet lukken. Pech Raylison.

Peter is Deltje nog even aan het plagen. Hij gaat bij Eva en Jeanet in de rij staan. Nee tio, roept Deltje. Ik ga ook mee, zegt Peter. Nee tio, roept Deltje en hij begint aan Peter zijn arm te trekken. Deltje krijgt door dat hij zelf niet sterk genoeg is. Dus roept hij de hulp in van tante Minja. Hij is helemaal blij als Peter uit de rij stapt.

Veel namen van kinderen die jullie hier lezen zeggen jullie misschien nog niet zo veel. Wil je meer weten kijk dan ook eens op http://www.hebron.an/. Daar worden de kinderen allemaal voorgesteld. Ook kun je dan op een foto zien wie wie is.

Na afloop worden we thuis afgezet. We zijn dan ook best moe. Maar het was uiteindelijk een geslaagde middag.

Bij thuiskomst wacht ons een verrassing. Thirza en Peter hebben een zelf gebakken gevulde speculaas koek gebracht. Een hij smaakt heerlijk. Knap hoor. De speculaaskruiden zijn door Thirza zelf samengesteld. Het lukt niet om ze te pakken te krijgen om te bedanken. Logisch want ze vieren het feest bij Lambert en Corien.

’s Avonds proberen we het gezellig te maken maar dat lukt niet helemaal. Alles wat we hier meemaken vraagt zijn tol. Ook dat hoort erbij. Vandaar dat we dat hier ook willen melden. Het is soms moeilijk om hier te zijn. Een ander land, cultuur. Een andere manier van leven.

Zaterdag, 6 december 2008
Vandaag is onze trouwdag. We willen het een feestelijke dag maken. ’s Morgens halen we herinneringen op aan deze voor ons zo bijzondere dag. De stemming slaat echter al snel om. Er is irritatie over en weer. Heel vervelend allemaal. De sfeer van gisteravond is weer aanwezig. We merken heel sterk geestelijke strijd. Het is soms moeilijk, ook om je dan vast te houden aan roeping. We spreken maar weer uit dat wij ons leven in Gods hand hebben gelegd. Als Hij wil dat wij hier zijn zal Hij ook voorzien. Allereerst in een huis.

Marjolein snapt niet goed wat er aan de hand is. We praten er met haar over. Dat de strategie van satan is om de huwelijken stuk te maken zodat de echtparen niet Gods wil kunnen doen. Daar waar strijd is is geen eenheid. En waar geen eenheid is kunnen we Gods liefde niet laten zien. Het is lastig te ervaren hoe reëel dit is. In Nederland werden we hier in de voorbereiding ook al mee geconfronteerd, maar hier gaat het weer op een andere manier.

Hierna wordt het toch nog gezellig. ’s Avonds gaat Peter naar de Pizzahut om twee heerlijke pizza’s te halen. De film Anna and the king hebben we bij ons en kunnen we op de laptop bekijken. Het wordt dus drie-dubbel genieten. Van een mooie film, lekker eten en het samen zijn.

Zondag, 7 december 2008
Willeke heeft vannacht slecht geslapen. ’s Morgens regent het pijpenstelen. Marjolein en Peter gaan met de bus naar de kerk. Bij terugkomst heeft Peter goed nieuws. Martijn Koole heeft een leuke woning voor ons gezien en er is een afspraak gemaakt voor een bezichtiging vanmiddag.

Om half drie worden we opgehaald door een gemeentelid die de overbuurman is van de woning. Het huis is van binnen klein maar erg gezellig. De badkamers zien er goed uit. De keuken is functioneel. Voordat we het weten hebben we een huurcontract van een half jaar. Bij het huis hoort een appartement maar dat is verhuurd. Wel jammer. Daar zouden we prima gasten kunnen onderbrengen. We hebben even kennis gemaakt met de spaans sprekende buurvrouw. Zij lijkt heel aardig. Nu kunnen we eindelijk internet regelen omdat we daar ook bereik hebben. Dus… binnenkort zullen we nog veel meer online zijn. Hoeven we niet meer van zulke lange lappen tekst in één keer te plaatsen.

We willen het nieuws delen met Cees en Rommy en Martijn, maar ze zijn geen van allen bereikbaar.

Zo meteen gaan we weer naar Veeris voor de wekelijkse maaltijd en bijbelstudie. Op Veeris genieten we van een heerlijke maaltijd. Dan komen de anderen al weer binnen voor de bijbelstudie. Eerst nog lekker ongedwongen kletsen met elkaar. Dan moeten we er toch echt aan geloven. Het onderwerp is hoe ga je met boosheid om. Interessant om te horen hier iedereen op zijn/haar manier mee omgaat.

Maandag, 8 december 2008
Vandaag wordt een drukke dag. Peter is erg veel op pad om alles te regelen voor een internet aansluiting. Voordat het zover is willen we eerst wel de verschillende mogelijkheden weten en de daarbij behorende kosten. Omdat we geen auto hebben dus veel op de fiets. Wat goed dat hij die heeft meegenomen.

's Middags komt Davita gezellig. Tegen het avondeten wordt ze weer opgehaald. Na de maaltijd zijn we allemaal erg moe. Alleen Marjolein heeft energie om nog naar de bijbelstudie te gaan. We besluiten af te bellen. Peter heeft nog niet gebeld of de zware vermoeidheid is weg. Erg vreemd om mee te maken en we beluiten om dus wel te gaan. Het wordt een fijne leerzame avond waarin Cees verder gaat met de verschillende onderdelen van gebed. Vanavond dus aanbidding.

Cees heeft nog goed nieuws. Er is toestemming binnengekomen om op Veeris te starten met gezinsvervangende huizen. De planning is nu dat hiermee ergens in augustus volgend jaar wordt gestart. Een antilliaanse architekt zal de huizen gaan ontwerpen. Er wordt multifunctioneel gebouwd zodat er ook kan worden overgestapt naar wonen in groepen. De bouwtekeningen die al klaar waren zijn blijkbaar niet geschikt. Erg benieuwd hoe dit verder gaat uitpakken.

Op dit moment is het voltallige bestuur van De Hoop op Curacao. Er zullen deze week veel gesprekken plaats vinden. Het liefst zouden wij hier bij willen zijn, maar dat gaat niet. We zijn erg benieuwd welke kant het opgaat met Hebron.

Bij thuiskomst vraagt Rommy of tijdens de kerstvakantie af en toe een kind een dag in huis willen nemen om zo het team wat te ontlasten. Erg benieuwd hoe dit gaat uitpakken en hoe praktisch dit is tijdens de verhuizing. We hopen binnenkort ook meer informatie te ontvangen over de verschillende kinderen en hun specifieke zorg.

Dindag, 9 december 2008
Vandaag zijn we al vroeg op pad. Marjolein wil zich hier graag in laten schrijven. De eerste stap in de procedure valt mee. We moeten een inschrijfformulier ophalen. Het is eerst even schrikken. Er staan zelfs mensen buiten te wachten. Toch zijn we vrij snel aan de beurt. Samen vullen we buiten het formulier in. Omdat er nog wat informatie ontbreekt besluiten we deze een andere keer in te leveren.

Een meisje komt huilend naar buiten. Geen idee wat er is gebeurd maar het zal wel tegen zitten. Haar vriend is gelukkig bij haar.

Peter heeft in de tussentijd bij Scarlett een internetaansluiting geregeld. Na nog even gewinkeld te hebben gaan we naar huis. De rest van de dag zitten we om de beurt achter internet om achterstallig werk in te halen.

Vanaf vandaag dus hopelijk vaker een berichtje...

Alweer veel om te vertellen...

Vrijdag, 28 november 2008
Vrijdagmiddag zijn we naar Peter en Thirza geweest. Aansluitend naar Veeris voor onze eerste maandviering. We waren erg benieuwd hoe dit zou gaan. Toen we aankwamen was het al een gezellige drukte. Veeris is echt een locatie om met veel mensen te zijn. Het eten rook al heerlijk. Twee mannen zaten al te smullen van de kip. Alles moest vlug, vlug want ze moesten naar Hato om het vliegtuig te halen. Zij hebben gezorgd dat de trekker voor het project van Lambert en Corien het doet. Lambert heeft een bananenplantage opgezet. Corien en Lambert krijgen steeds meer agrarische voorzieningen op Mount Pleasant. Er staat bij hen een echte stier, een koe en een kalf in de wei. Wij hebben er ook al plezier aan beleefd. Onze eerste echte melk op Curaçao en dat vers van de koe. Heerlijke pannenkoeken van gebakken.

Maar nu weer terug naar de maandviering. Cees moest het dit keer zonder Rommy stellen. Zij heeft een ernstig griepvirus te pakken. Alle kinderen van Hebron zijn hier al zowat door geveld. Het leek erop dat de vrijwilligers de dans ontsprongen, maar nu hebben wij dus ook onze eerste zieke. Cees deed het prima. De nieuwen, waaronder wij, werden voorgesteld. Marjolein, als zusje Marjolein. Dat schijnt toch aantrekkingskracht op de kinderen te hebben. De eersten hebben al aangegeven naar ons te willen voor een weekendje als zij aan de beurt zijn in het beloningssysteem van Hebron.

Fijn dat Cees bij alle nieuwkomers een zegen uitsprak. Jezus Christus is toch de bron waar wij uit moeten putten. Daarna heerlijk genieten van een dans die werd gedaan door wat vrijwilligers en de oudere jongens. Tante Iris, een wastante, droeg twee geweldige gedichten voor. Daarna heerlijk gesmuld van een Surinaamse maaltijd. Echt lekker, en natuurlijk veel te veel. Wij kregen ook nog mee naar huis voor de volgende dag.

Zaterdag, 29 november 2008
Zaterdag is een mooie dag. ’s Middags zijn we de stad in geweest. Erg warm. Aansluitend genoten van een heerlijke fruitsorbet. Gemaakt van echt vers fruit.

Zondag, 30 november 2008
Peter en Marjolein zijn ‘s middags op ontdekkingstocht geweest met de huurauto. Tegen zessen gingen we richting Veeris om met elkaar te eten. Dat wordt zo’n beetje traditie. Aansluitend zijn we met een heel stel naar Gerianne gereden. Daar zou de bijbelstudie geweest. Ze woont in een erg leuk appartementje achter het huis van Cees en Rommy. Als een echte gastvrouw voorzag ze ons van drinken. De bijbelstudie zelf was erg confronterend. In hoeverre vertrouw je echt op God. Gerianne had het heel goed uitgewerkt en kwam met pakkende voorbeelden. Vaak zeggen we op God te vertrouwen maar hebben we vaak een plan B en soms zelfs een plan C achter de hand. De avond was weer veel te snel afgelopen.

Maandag, 1 december 2008
Vandaag is onze oudste neef jarig. Frank, gefeliciteerd. En toen was het al weer maandag en moest de auto terug. Snik. Een andere huurauto laat iets langer op zich wachten. We dachten eerst dat we er een vanaf dinsdag konden krijgen maar nu is het de 15e geworden. Maandag was weer een echte regendag. De dag begon met zon. Dus snel de was gedaan. Maar… toen weer regen, regen, regen. Marjolein is ’s middags met een vrijwilligster de stad in gegaan. Alleen met de bus. En daar afgesproken. Best wel wat eng, vonden wij en zij zelf ook. Het is allemaal goed gegaan. Ze belde om te vertellen dat ze op Veeris bleef eten. Wij werden later door Karin opgehaald. Elke maandag is er om en om een bijbelstudie of een bidstond. Deze avond was er een bidstond.

Dinsdag, 2 december 2008
Weer een stralende dag. Gelukkig, want Marjolein zou ’s middags met Gerianne en een broer van haar met een vriend wat sightseeing doen. Dat was erg geslaagd. Moe en rood als een kreeft kwam ze terug. Ze waren met z’n allen van een 15 meter hoge rots in zee gesprongen. Verder waren ze heerlijk wezen banjeren door een natuurgebied. Wij hebben ons ook vermaakt. Willeke met een handwerkje. Wil je meer hierover weten kijk dan een op http://anneleindesign.com. Peter heeft een nieuwe hobby gevonden. Het spotten van grote passsagierschepen ;).

Woensdag, 3 december 2008
Vandaag begon een beetje rustig. Hoe ziet de dagindeling er een beetje uit. Peter doet als gewoonlijk zoveel mogelijk boodschappen op de fiets. Het huishouden is zo klaar. Daarna met elkaar koffie drinken. Voor je het weet is het al weer etenstijd. Daarna, voor zover mogelijk of behoefte, een siësta. Deze middag zouden we naar Hebron. We gingen iets later weg omdat Willeke erg moe was. Iets voor tweeën stonden we bij de bushalte. Na enige tijd kwam er een busje langs. We konden mee naar het centrum. De chauffeur is koud op weg of draait het terrein op van KFC (Kentucky Fried Chicken). Oké, we verbazen ons hier niet zo snel ergens over. Misschien een plaspauze? Maar nee hoor, na een poosje komt ze terug met een maaltijd. Tijdens het rijden zit ze heerlijk te genieten van haar kippetje. Wat ze niet op kan eten wordt hups, uit het autoraampje gegooid. Daar zullen de zwerfhonden dan wel weer plezier aan beleven. In de binnenstad is het even zoeken naar een bushalte die ons verder brengt. Na even zoeken hebben we het gevonden. We mogen meerijden met een bus. Jammer genoeg brengt deze chauffeur de mensen niet tot de deur. Tot overmaat van ramp worden we ook een straat te ver afgezet. Nou ja, ramp, we moeten alleen wat verder lopen. Gelukkig hadden we de plattegrond meegenomen. Na bijna anderhalf uur zijn we op de plek van bestemming.

De kleine kinderen rijden dan net weg met de vrijwilligers. Wel is tante Iris, de wastante, er en een Antilliaanse begeleidster voor de oudere jongens. Omdat tante Iris met de was bezig is gaat Willeke haar maar helpen. Peter is wat met de jongens aan het praten. Erg leuk om te zien dat het inderdaad waar is. Een tio, is toch wel heel bijzonder op Hebron.

Tante Iris is een gezellige praatster. Maar het moet gezegd, onze handen blijven wel in beweging. Willeke krijgt zowaar een complimentje over het keurige opvouwen.

Tegen 17.15 uur gaan we weer weg. We kunnen dan een lift van Arjan krijgen. We worden afgezet bij Peter en Thirza. Marjolein past daar op de kinderen. We eten met z’n allen een avondboterham. Het was een vermoeiende, maar geslaagde dag.

Donderdag, 4 december 2008
Weer een stralende dag. De gebruikelijke bezigheden. Tegen de avond gaan we pannenkoeken bakken. Eva, een vrijwilligster, neemt vanavond afscheid. Het wordt een amerikaanse fuif. Iedereen neemt wat te eten mee. Wij dus pannenkoeken, met stroop en poedersuiker. Erg benieuwd hoe het wordt ontvangen. De eerste vrijwilliger die wij zien vertrekken.

Vandaag zijn we hier nu precies een maand. Het lijkt al veel langer.

Het is ’s avonds een gezellige bedoening.

Er is weer veel te vertellen...

Zondag, 23 november 2008
Het eten op Veeris, afgelopen zondag, was gezellig. Karin had weer voor een heerlijke maaltijd gezorgd. Een soort chinese rijsttafel. Vooral het “pindaprutje”, zoals zij het noemde, werd door iedereen eer aan gedaan. Er was nog even lichte consternatie toen een servet vlam vatte. We weten nu allemaal dat je dan vooral niet moet gaan blazen.

’s Avonds werd de groep groter. Minja had de centrale bijbelstudie voorbereid. Op een heel persoonlijke wijze vertelde zij over het gebed en hoe dit in haar persoonlijk leven een rol speelt. Daarna mochten we het meteen in praktijk brengen en gingen we in kleine groepjes uiteen om met en voor elkaar te bidden. De avond was veel te snel voorbij.

Maandag, 24 november 2008
Jippie, we hebben een huurauto. Onverantwoord duur maar zo nodig. Een weekje, langer is niet te betalen. Heerlijk, wat een luxe. Boodschappen doen. ’s Middags met Marjolein naar Daaibooibaai. Het water was heerlijk. Peter en Marjolein kregen niet genoeg van het onder water kijken naar vissen. Dat het af en toe wat sputterde mocht de pret niet drukken. Moe maar voldaan togen we huiswaarts.

Dinsdag, 25 november 2008
Ja, de auto staat er nog steeds. Wel zo handig, want Marjolein was nog niet in Punda, de binnenstad van Willemstad, geweest. Onderweg begon het al wat te regenen en tegen de tijd dat we een parkeerplek hadden gevonden goot het echt. Wat te doen. We zouden ook op verjaardagsvisite bij Cees en Rommy. Dat dan maar eerst doen. Het was even zoeken. Ze hebben een leuk en gezellig huis. Echt een thuis. We werden gastvrij onthaald met koffie en koek. Dit laatste was tevens lunch. Jongens wat een grote koffiekoeken. Peter heeft een handje (lees mondje) moeten helpen. Het was echt te veel. We waren nog niet de wijk bij hen uit of… de motor vond het welletjes. Het verhuurbedrijf gebeld en na even wachten stond de monteur met een andere wagen voor onze neus. Oké het kost wel wat maar… dan heb je ook wat. ’s Middags zou Corinne met de kinderen nog langs komen. Maar dat is verschoven naar donderdagmiddag.

Woensdag, 26 november 2008
De verjaardag van Willeke. Omdat we zaterdag iedereen hebben ontvangen wordt het een rustige dag. ’s Morgens om 9.00 uur werden we bij Hebron verwacht. Klokslag 9.00 uur stonden we voor de poort. We kregen een rondleiding en aansluitend hadden we een uitgebreid gesprek met elkaar. Er waren twee vrijwilligers in eigen tijd een kamer aan het verven. Ook was er nog iemand met de tl-lamp aan het prutsen. Hopelijk komt het af voor het vertrek van hem en zijn gezin aanstaande donderdag.

Tegen 12.00 uur gingen we weer verder. Even bij winkelcentrum Suikertuintje wezen kijken. Niet voor ons budget weggelegd, maar wel leuk om even rond te lopen. Er is daar bijvoorbeeld een Bruna. Zo heerlijk om een stukje Nederland mee te maken. Het is een totaal andere wereld. Echt de wereld van de mensen die goed verdienen op het eiland. Het geeft geen realistisch beeld van hoe het hier werkelijk is. Daarna na de AH. De Allerhande gaat standaard mee naar huis. Het is gewoon heerlijk om langs de schappen te lopen en al die vertrouwde spullen te zien liggen. Vooral kijken en weinig kopen. Duur, duur, duur. Om de verjaardag van Willeke te vieren hebben we een heerlijke fruitsap gekocht. Daarnaast nog wat noodzakelijke boodschappen. Geen taart, veel te prijzig. Marjolein vond dit niet kunnen en dacht een zelf te maken kwarktaart mee te nemen. Toen ze de prijzen van alle noodzakelijke ingredienten bij elkaar had opgeteld kwam zij toch ook tot de conclusie dat het te duur was. We hebben thuis nog heerlijke, door Thirza gemaakte, kaneelamandelkoekjes en de chocolaatjes die we gekregen hebben voor onze verjaardag. Die bewaren we voor speciale gelegenheden. Vandaag is dus zo’n dag. Dus ‘smiddags hebben wij genoten van een high tea met kaneelamandelkoekjes en chocola. Dat een mens hier zo blij van kan worden.

’s Middags zijn Peter en Marjolein naar het strand gegaan. Willeke bleef thuis. Zij had de afgelopen nacht erg weinig geslapen en wilde graag siesta houden. ’s Avonds hebben we met z’n allen een spel gedaan. Erg gezellig en leuk. Er waren nog wat telefoontjes uit Nederland. Heerlijk om die lieve stemmen te horen. En bij het ontbijt was er zelfs nog een kaart. Dank je wel zus.

Bij het controleren van de brievenbus bleek dat wij hier onze eerste blauwe envelop hebben ontvangen. Hij ging over de motorrijtuigenbelasting. Omdat wij de auto hebben verkocht en wel een factuur moesten betalen hebben we nu bericht dat het bedrag minus 1 euro wordt terug gestort. Heerlijk dat de belastingsdienst zo nauwkeurig is.

Donderdag, 27 november 2008
Vanmorgen waren we redelijk laat. Het was iets voor achten. Vlug de was in de emmers gezet en water gekookt. We wassen hier op de hand. De wasmachine heeft wat kuren en is erg duur in gebruik. Het is een amerikaanse bovenlader. Eerst gaat er heel veel water in, dan draait hij ongeveer 10 keer. Vervolgens wordt al het water, we schatten en litertje of 50, afgevoerd. Er gaat weer 50 liter in. Er wordt gespoeld en binnen een kwartier is de hele was klaar. Dan moet je vooral niet verwachten dat de was helderwit is. Het water dat in de wasmachine komt geeft namelijk bruine vlekken in de kleding. Niet erg fraai om mee rond te lopen. Voorlopig dus op de hand. Meteen een goede conditietraining. Waarom naar een sportschool als het zo ook kan?

Peter is vanmorgen naar een autoverhuurbedrijf geweest. Als het goed is hebben we vanaf dinsdag een huurauto, voorlopig voor een maand. Even wat prijsjes. De huidige huurauto kost 66 naf per dag. Voor een week is dit…462 naf. De auto die we volgende week krijgen kost 650 naf per maand. Dat scheelt toch. Het is de auto van Gerianne. We hebben er dus al in gereden. Oké als je de brug op moet bij Willemstad loopt de snelheid wel steeds verder terug, maar… hij rijdt en dat vinden wij het belangrijkste. Het is nog even spannend of 1 december echt gaat lukken. Volgens ons gaat Gerianne namelijk later weg. In ieder geval weten we dat we een goedkopere auto in het verschiet hebben.

De was die er nog lag is gestreken. Het was wel even schrikken toen Willeke de strijkkamer binnenkwam. Er was een hele plafond plaat neergestort. Het huisje lijkt zo lek als een zeef. Overal zijn lekkages. Bij ons in de slaapkamer, maar dat gaat redelijk goed. In de douche. Onder de porch, daar zijn gisteren twee plafondplaten neer gekomen. Misschien moeten we van die bouwhelmen aanschaffen. Hmm… maar eens over na denken.

We hopen vandaag de mensen die het huis beheren te bereiken. Ze waren een weekje met vakantie naar Columbia.

Peter heeft tussen de middag een heerlijke nasi met ei gekookt. Nu is het siesta tijd. Iedereen doet wat voor zichzelf.

Met een uurtje verwachten we Corien met de kinderen. Binnenkort horen jullie meer.

Wel kunnen we alvast vertellen dat de huurauto later komt. Gerianne heeft hem tot 15 december gehuurd. Was de eigenaar blijkbaar vergeten...