Belangrijke lessen...

In mijn vorige bericht schreef ik: "Als God aan het roer van je levenschip staat is het altijd verrassend waar je naar toe wordt gebracht of wat je allemaal tegen komt onderweg."

Als ik terug kijk op de laatste twee maanden zijn er weer wonderlijke dingen gebeurt. Pas sinds een week zie ik zelf het verband en dus... tijd voor een nieuw bericht. Vooral om te getuigen van Gods liefde, wijsheid en zorg.

Ik had al verteld dat Peter net voor de kerst te horen had gekregen dat zijn contract weer met minimaal twee maanden was verlengd.

Wat ik nog niet hier heb verteld, waren de lessen die ik weer heb mogen leren.

Begin december kwam Peter met het bericht thuis dat dit echt de laatste maand was als uitzendkracht op zijn huidige werkplek. Was ik hier in september nog heel rustig onder, dat kun je hier lezen, nu kwam er een soort onrust in mij. Misschien was het wijs als ik ook op zoek ging naar een betaalde baan. En wat dan? En voor hoeveel uur? In plaats dat dit mij rust bracht werd ik alleen maar onrustiger. Totdat God liet zien dat ik Zijn plaats aan het innemen was aan het roer van mijn levenschip. Ik was bezig mijn eigen koers te bepalen in plaats van Hem de koers te laten bepalen. Mijn eigen "schijn" zekerheden aan het zoeken in plaats van te vertrouwen dat God weet wat het beste is.

Nu is er niets mis met het zoeken naar een betaalde baan, maar in mijn geval lag het anders. Ik vertrouwde daar meer op dan op God en Zijn plan met mijn leven. En dat terwijl ik God had gezegd dat Hij voortaan mocht bepalen wat ik zou doen en waar. Toen ik dit ontdekte heb ik God om vergeving gevraagd en mij hiervan afgekeerd. Ik kreeg weer rust en een paar dagen daarna kwam Peter thuis met het bericht dat hij dus weer mocht blijven.

Peter zijn huidige baan is voor ons een groot wonder. Al met al is Peter straks een jaar aan het werk geweest. Maar in plaats dat God meteen voor een jaarcontract zorgt mochten wij het afgelopen jaar leren wat het betekent op Hem te vertrouwen. We ervaren allebei dat Peter deze baan uit Zijn handen heeft ontvangen. En telkens werd er van ons gevraagd te vertrouwen en te wachten. Na zijn sollicitatie heeft Peter weken moeten wachten totdat hij te horen kreeg dat hij kon beginnen. Ik weet nog dat wij bijna begonnen te twijfelen of wij Gods stem wel goed hadden verstaan. En juist op dat moment kwam het bericht dat hij mocht beginnen. De verlengingen van het contract zijn telkens pas op het laatste moment gekomen. Wij hebben nu geleerd dat als God deuren opent, wij ze niet moeten sluiten. Voor ons een belangrijke les. Als God deze deur sluit zal Hij ook een andere openen. Welke dat zal zijn? Wij hebben geen idee, maar Hij weet het wel!

Maar er is nog een les die ik heb geleerd. Ik hoefde dus niet op zoek naar een betaalde baan, maar wat dan wel. De bijbelstudies van het team voor bevrijding en herstel waren al weer even afgelopen en de gesprekken met de confidenten (mensen die een hulpvraag hebben) waren nog niet gestart. Ik had dus tijd over en wat moest ik daarmee? Als ik dan niet naar betaald werk hoefde om te kijken wat dan wel? Ik heb God mijn verlangen om meer dienstbaar te zijn voorgelegd. Ik heb Hem gevraagd om mijn dagen dan ook nuttig te laten gebruiken.

Begin januari kwam ik iemand tegen die vroeg of zij mij mocht bellen. Nu is geduld niet echt mijn sterkste kant. Toch heeft het bijna twee weken geduurd voordat we een afspraak hadden gemaakt. Gods timing was weer eens perfect. Zij kwam langs op een moment dat ik echt een bemoediging nodig had. Zo liefdevol is God. Het was goed om samen te zijn. Meer dan 20 jaar geleden waren zij en haar man lid van onze gemeente en toen zijn onze wegen uit elkaar gegaan. Er was dus genoeg bij te praten. Daarnaast had zij een heel duidelijke vraag.

Samen met haar man geven zij leiding aan een jongerencentrum bij ons in de stad. Het pand ligt prachtig in het centrum. Samen met anderen hebben zij visie om dit pand te gaan gebruiken voor verschillende activiteiten. Eén van die activiteiten is om dit jaar te starten met een ontmoetingscentrum. En zij dacht dat God haar had gezegd mij te vragen om haar te gaan helpen.

Ik raakte erg ontroerd door deze vraag. Voor onze plannen om naar Curacao te gaan hebben wij plannen gehad om zoiets in een wijk in onze woonplaats op te zetten. Het is toen niet doorgegaan en Curacao kwam in beeld.

Na onze terugkomst heb ik heel sterk het verlangen gekregen om "ergens" een plek te hebben waar mensen naar toe kunnen die behoefte hebben aan een luisterend oor. En nu... zat deze lieve zus daar en vroeg mij iets te doen wat ik heel graag wou.

Voor haar een bevestiging dat het werk door kon gaan. Voor mij een bevestiging dat het nu de tijd is om hier mee aan de slag te gaan. De les voor mij was Gods timing is de beste.

In maart gaan wij van start. De eerste tijd zal vooral een try-out zijn. Er zal nog veel te leren en te ontdekken zijn. Wel staan we er allebei op dezelfde manier in. Wij zijn beschikbaar maar God zal het werk moeten doen. Als ik kijk naar wat er allemaal moet gebeuren en hoe dan heb ik de neiging om te denken... Heer ik kan het niet... Maar als ik kijk naar God dan zegt Hij tegen mij... Jij hoeft het ook niet te doen. Ik zal het doen...

En wat is nu het verband tussen deze twee dingen? Stel dat ik in december wel op zoek was gegaan naar werk. Dan had ik nu geen tijd gehad om in het ontmoetingscentrum actief te zijn.

Ondertussen zijn ook de gesprekken met de confidenten gestart. Mijn agenda is dus weer goed gevuld.

En de les... Ga vooral niet zelf aan het roer staan. Dat voorkomt teleurstelling bij jezelf en bij anderen.