Vorige week vrijdag was de informatieavond voor de nieuwe stellen die de Marriage Course willen gaan volgen. Zo'n laatste dag van de week en dan ook nog 's avonds ben ik, als een echt ochtendmens, niet altijd even "scherp".
Op een gegeven moment ging de deur open en een stel kwam binnengewandeld. Zij deed mij erg aan een nichtje van mij denken. Maar die woont in een plaats een eindje verder op. Groot was dan ook de verrassing toen bleek dat zij het toch werkelijk was. Zo leuk.
Nu moet je weten dat ik een echt familiemens ben. De bloedband in de familie van mijn moeders kant is heel sterk. In totaal heb ik zo'n 25 neefjes en nichtjes van die kant. Als één van de oudste (de derde) heb ik aan de meeste wel herinneringen.
Door die sterke familieband kan het maar zo zijn dat ik iemand jaren niet zie, maar als we elkaar ontmoeten dan is het meteen vertrouwd. Er volgde dan ook een uitbundige ontmoeting. Alsof er helemaal geen jaren tussen hebben gezeten. Heel kort hebben Peter en ik verteld wat wij zo geweldig vonden aan de opzet van cursus. Hoe heerlijk het is dat je niets hoeft te delen in de groep maar alles met elkaar kunt bespreken. Waarbij je altijd terug kunt vallen op de stellen die de avonden verzorgen.
Opgelucht haalde mijn nicht adem toen ze hoorde dat er dus geen groepsessies waren. Dat is denk ik ook de kracht van de hele Marriage Course.
Daarnaast was er natuurlijk nog genoeg bij te kletsen en herinneringen op te halen. We namen afscheid van elkaar met de woorden elkaar snel eens te bellen. De ervaring leert dat het daar vaak niet van komt. Maar deze laatste avond was voor mij wel extra bijzonder.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten