De laatste nieuwtjes...

De nieuwsbrief is weer verschenen met het laatste nieuws over de kinderen en het kinderhuis. Wij vinden het altijd weer leuk om te lezen wat er allemaal gebeurt bij en met de kinderen en het kinderhuis. Dit keer moest ik erg lachen om het verhaal van Daniel. Tja, als iets je niet lukt kun je natuurlijk altijd vragen of een beetje minder ook mag. Nieuwsgierig geworden? Kijk dan gauw
http://www.hebron.an/index/index/item_id/15238/pagina_id/10947/“Is+die+gulden+voor+mij,+tio?”.htm

Voor de algemene pagina met het laatste nieuws moet je hier zijn http://www.hebron.an/.

Het laatste nieuws over onze zoektocht naar een huis is dat Peter een bod heeft uitgebracht op het grote huis met de vele mogelijkheden. We wachten nu geduldig af. Geen stress, geen slapeloze nacht. We zijn er uitzonderlijk rustig onder. Wie ons een beetje kent weet dat dit zo tegen onze eigen natuur in gaat om ongezien een huis te kopen. We ervaren die rust en vrede als een zegen en zijn daar erg dankbaar voor.

Wat een dag...

Er is zoveel te vertellen. Er gebeurt zoveel in korte tijd. Het huurhuis daar gaan we toch niet mee verder. We merken dat het best lastig is om onder tijdsdruk een geschikt huis te vinden. Het huurhuis biedt een tijdelijk oplossing maar we moeten voor 31 december wel weer ander onderdak hebben. Verder is het erg moeilijk om dan nog een hypotheek rond te krijgen. We denken dat we onszelf die druk niet moeten opleggen door nu voor een snelle tijdelijke oplossing te kiezen. We zullen de eerste maanden genoeg moeten wennen aan onze nieuwe woonomgeving en de cultuur. We willen de beginperiode zeker niet onderschatten.

Het koophuis waarvan we nog geen foto's hadden daar hebben we eigenlijk al afstand van genomen. Het lukt ons niet om contact te leggen met de verkoper.

De afgelopen dagen hebben we van Cees en Rommy nog foto's gekregen van een ander huis bij hun in de wijk. Het huis was erg praktisch en mooi voor zover we konden beoordelen. Een grote overdekte veranda (porch) van de woonkamer naar het kantoor. De veranda, dat is toch je leefruimte. De keuken zag er prima uit. Een mooie ruime voortuin. Drie slaapkamers. Een prima woonkamer. We waren eigenlijk best enthousiast. We kunnen er alleen nog niet meteen in. Het zal ergens volgend jaar zijn dat we erin kunnen. Voor dit moment valt dat huis dus ook af.

Het laatste nieuwe op huizen gebied. Peter heeft een bod uitstaan bij een makelaar op het grote huis met veel ruimte en mogelijkheden. Het is bijna onwerkelijk hoe rustig we eronder zijn. Waarschijnlijk heeft het alles te maken met de dag zelf.

De titel "Wat een dag..." slaat op wat we gisteren allemaal hebben meegemaakt.

Het begon allemaal met een heel bijzondere dienst. Bart, één van de jongeren van onze gemeente, wilde graag wat vertellen. En wat hij vertelde was zo'n krachtig getuigenis van Gods grootheid en liefde. Als ik dit schrijf schiet ik weer vol. Het was gewoon zichtbaar dat hij God persoonlijk had ontmoet. Hij stond daar vol zelfvertrouwen. Ik zag een jongen die het in zich heeft een man van betekenis te worden. Niets geen briefjes om voor te lezen of haperingen in zijn verhaal. Het was één groot eerbetoon aan God. Daar wordt je toch stil van? Zo'n jonge jongen die met passie vertelt hoe hij voor het eerst Jezus heeft ervaren in zijn leven en hoe hij heeft ontdekt wat het betekent om dagelijks omgang met Jezus te hebben en hoe God in deze omgang Zijn macht heeft laten zien. Dat God niet alleen bij machte is de wind stil te leggen maar ook rust brengt in zijn gedachten.

Na dit indrukwekkende getuigenis werden we onthaald op een overdenking van T. de Bruijn naar aanleiding van Jona 1. Hij gaf ons ook drie punten mee om te overdenken:
1. Onze eigen keuze tegenover de wil van God
2.
3.

Dit proces herkennen wij zo goed. Wij hebben het ook doorgemaakt. En nog steeds moeten wij bepaalde keuzes telkens opnieuw blijven maken.

Bij de koffie werden Peter en ik afzonderlijk erg bemoedigd door de gesprekken die we hadden met deze en gene.

Over één van deze gesprekken horen jullie later meer. Het heeft alles te maken met sponsorwerving, inzamelingsacties en tijdelijke woonruimte. We zijn in ieder geval diep geraakt hoe God door andere mensen heen voorziet en zorgt. En het heeft ons ook persoonlijk heel goed gedaan want wij zien daarin de liefde van onze Heer.

Op de fiets naar huis. Fietsen ervaren wij ineens als een luxe. Op Curacao is het verkeer zodanig dat het fietsen een onderneming op zich is.

Tegen drie uur togen we naar Doetinchem. Een bezoekje aan Ger en Jannie stond al lang op de agenda en nu was het dus zo ver. Ger zat ons al op te wachten en we hebben een poosje buiten gezeten en heerlijk genoten van de rust terwijl we spraken over van alles en nog wat. Na een half uurtje was Jannie ook wakker en zijn we binnen gaan zitten en werden we heerlijk onthaald op thee met lekkers. De dames wilden graag uit onze mond eens horen wat we nu allemaal precies gaan doen in Curacao en waarom wij daarheen gaan. Wat hebben wij genoten van dit gesprek maar vooral van de wijsheid van deze lieve zusters. We hebben afgesproken om voor ons vertrek nog een keer langs te komen. De tijd is omgevlogen.

Daarna door naar het BBQ-feest van Peter's broer en ons schoonzusje. Voor ons was het ook al een beetje afscheid nemen. Sommige mensen die we daar hebben ontmoet zullen we een poos niet zien. Erg raar om te ervaren en ook nog wat onwerkelijk.

Bij thuiskomst heeft Peter via e-mail het bewuste bod uitgebracht. Alsof het voor ons de gewoonste zaak van de wereld is om dit te doen. Ongezien een huis kopen. Wie ons beter kent weet dat dit eigenlijk niet bij ons past. Maar nu, niets geen slapeloze nacht en onrust. We zien wel. De ontmoetingen, de overdenking, het getuigenis van gisteren hebben zeker bijgedragen aan het vertrouwen dat we hebben.

Oefening in geduld...

Het is hier stil geweest. Het laatste bericht is al weer bijna een week geleden. Dat wil niet zeggen dat we het zelf rustig hebben gehad. Er zijn vele uren doorgebracht achter de computer. Was het niet om de mail te checken dan wel om te kijken wat er zich allemaal op het gebied van huizen voordoet.

Eén huis is afgevallen. Het tweede huis... tja... wat zal ik zeggen. We wachten nu ongeveer een week op foto's. De eigenaar is erg druk en heeft momenteel geen tijd. Voor ons een hele goede oefening in geduld. Iets waar we ons niet genoeg in kunnen voorbereiden. We zullen deze training waarschijnlijk hard nodig hebben voor daar. Ook is er via de email geen contact meer geweest.

Gelukkig heeft Cees de eigenaar nog wel gesproken.

We kunnen eventueel een huis huren voor de duur van drie maanden. Maar... we hebben tot uiterlijk vrijdag de tijd om te reageren. Afgelopen zaterdagochtend hebben we de eigenaren van de huurwoning ontmoet, niet ver van onze woonplaats. Hele aardige gastvrije mensen. Leuk detail, hij kent de vader van Peter.

Met het verstrijken van de dagen neemt de spanning wat toe. Ook nu moeten we leren alles los te laten en te vertrouwen dat God weet wat het beste voor ons is. Wij hebben de neiging om ons door de tijdsdruk te laten opjagen. En dan is het heerlijk dat er iemand zegt: "Doe het rustig aan, Hij is Heer, ook in deze".

Je doel goed voor ogen houden...

Bij het schrijven van mijn blog heb ik vanmorgen heerlijk geluisterd naar het lied "Mein Ziel" gezongen door Florence Joy en begeleidt door Andi Weiss.

De tekst is als volgt

Kann es noch kaum greifen,
noch ist nicht alles klar.
Ich bin auf einer Reise
und bin noch nicht ganz da,
ich bin noch nicht ich werde,
noch ist hier nichts perfekt.
Ich bin auf der Suche
und Du hast mich entdeckt
und ich lauf so weit ich kann
seh soweit ich will,
denn der Himmel steht mir offen,
weil ich Himmel in mir fühl.

Du bist mein Ziel,
meine Leidenschaft,
Du bist mein Weg
Du bist meine Kraft
und ich suche Dich,
lauf auf Dich zu,
lass alles hinter mir.
Du bist hier,
du bist mein Ziel..

Ich verstehe deine Wege
mit mir nur im Blick zurück,
aber leben muss man vorwärts gehen,
Du gehst leise mit.
Und ich steck mir neue Ziele,
oh voller Leidenschaft,
was gestern war das stört nicht mehr,
Gott gib mir deine Kraft!
Und ich lauf so weit ich kann,
seh soweit ich will,
denn der Himmel steht mir offen,
weil ich Himmel in mir fühl.

Refrain

Het lukt mij nog niet om een film van you tube te downloaden dus als je wilt luisteren...
http://www.youtube.com/watch?v=fnsIg4jm5u8&feature=related

De struisvogel...

De afgelopen dagen even geen weblog bijgehouden. Op dinsdag hebben Cees en Rommy weer een huis voor ons bezichtigd. Peter en ik vinden het geweldig dat zij hun tijd en energie investeren om onze komst naar Curacao mogelijk te maken. Zonder hen zou het voor ons bijna onmogelijk zijn om op huizenjacht te gaan.

Het huis wat ze hebben bekeken ligt bij hen in de wijk en heeft als grootste pluspunt een erg mooie tuin die helemaal af is. Daar leef je heel veel buiten dus een tuin wordt dan erg belangrijk. Het huis is niet echt ruim maar we zouden ons er prima kunnen redden.

We wachten nog op foto's. Tot nu toe hebben we alleen de voorkant gezien en dan wordt het erg lastig je een beeld te vormen.

De twee huizen waar we nu mee bezig zijn zijn zo verschillend van elkaar en ook lastig om met elkaar te vergelijken. De één is groot, nog geen tuin. De ander klein, maar met een tuin die helemaal af is. Verstand en gevoel zijn hierbij ook met elkaar in conflict. Maar gelukkig weten we dat het belangrijk is te onderzoeken welk het beste past bij onze doelstelling daar. Niet onze eigen comfort maar het dienen van de kinderen van Curacao.

Mag je dan niet mooi en fijn wonen. Ik denk van wel. Ik denk dat God ook zeker wil dat wij genieten. Maar dat is niet het hoofddoel, maar een prettige bijkomstigheid.

Heerlijk zo'n weblog. Het helpt mij enorm om alles te relativeren en in het juiste perspektief te zien.

Toen dinsdagavond laat het bezichtigingsverslag van het tweede huis binnen kwam wilde ik eerst helemaal niet kijken. Noem het gerust struisvogelpolitiek. Zolang je niets weet hoef je ook geen keuzes te maken. Peter had wel even gekeken en de berichtjes gelezen.

Na een goede nachtrust op woensdagochtend me nog een poos als struisvogel gedragen. Maar ja, wie hou je nu voor de gek. Dus... op naar zolder, PC aan en mijn mailaccount geopend.

De mailtjes gelezen en ... ja hoor... er volgt een korte hevige regenbui. Waar komen die tranen nu vandaan? Geen idee, maar het lucht wel op.

Daarna nog eens alles gelezen en dan komt er ook inzicht. Hoewel het allemaal kort dag wordt nemen we rustig de tijd om het een weloverwogen besluit te laten zijn. Als het goed is krijgen we vandaag of morgen wat meer foto's. Dat maakt het allemaal ook wat makkelijker.

Een update...

Het wordt weer tijd voor een update. De afgelopen dagen stonden erg in het teken van huizen en was. Hoe dat zo komt?

Zaterdag hebben Cees en Rommy een huis voor ons bezichtigd in Sun Valley. We hadden nog geen foto's gezien. Bij de eerste foto's, die we van de eigenaresse kregen, waren we niet laaiend enthousiast. Ook de foto's die we later van Cees en Rommy kregen veranderde daar niets aan. Het is op zich een prima huis maar voor minder geld kunnen we daar meer huis krijgen.

Zaterdag was voor ons een drukke dag. 's Morgens zijn we wezen fietsen. Eerst naar de kringloopwinkel van de Leprastichting in de stad. Vervolgens de markt even over gelopen. Daarna zijn we naar de kringloopwinkel in Twello gefietst. Niet echt wat gezien. Maar ondertussen wel heerlijk genoten van het Hollandse landschap en klimaat. Met het naderen van het vertrek genieten we intens van wat zo echt bij hier hoort.

's Middags zijn we naar Zaandijk gereden. Ons schoonzusje werd 40 en dat mochten we natuurlijk niet ongemerkt voorbij laten gaan. Het was een gezellige middag en avond. Het was fijn om elkaar te ontmoeten. Ze had heerlijk gekookt en we lieten ons dan ook niet onbetuigd. Voldaan gingen we terug naar huis.

's Avonds nog even weer de e-mail gecheckt om de bevindingen over het huis in Sun Valley te lezen waar ik dit blog mee ben gestart.

Zaterdag was ook een echte wasdag. Onze wasmachine had het de week ervoor begeven. Hij deed al een paar dagen vreemd. De stop sloeg er telkens uit. Na de knop in de meterkast om te hebben gezet deed de machine het weer even. Maar vrijdag was het dus echt over. Eerst wilden we hem nog laten maken. Maar het is al een oudje en we hebben al een keer eerder een reparateur laten komen. Halverwege de week toch maar besloten een nieuwe te kopen. Via internet. Dat scheelde aanzienlijk. Vrijdagmiddag werd de machine gebracht. Ik heb respect voor de bezorgers. Wat moeten die mannen sjouwen zeg. Je voelt je bijna bezwaard. Onze machine staat namelijk op zolder. Dat betekent dus twee trappen op. Ze hadden veel haast. Door de stortbui eerder op de dag hadden ze behoorlijk wat vertraging opgelopen bij het bezorgen. Tja, en op vrijdagmiddag wil je natuurlijk graag op tijd naar huis. Maar wat drinken ging er nog wel in. Omdat het zo warm was ook nog maar wat meegegeven voor onderweg.

Daarna hebben we de machine dus volop getest. Wat wil je ook met een was van een hele week. Daarbij komt dat Annemarie en Jeffrey er vanaf donderdag ook waren en ook de nodige was bij zich hadden.

Zo zag het het vroeger uit. Gelukkig hebben we nu ook een droger.

Maandag in plaats van wasdag dus een strijk- en opvouwdag. Het was een ochtendje buffelen maar toen was alles ook weggewerkt.

Gisteren zijn Cees en Rommy twee huizen wezen bezichtingen. Peter en ik verwachten dat één van deze huizen het wel eens kon gaan worden. Met één woning zijn we al wat langer bezig. Een andere woning is vrij recent op ons pad gekomen. Op papier ziet het er veelbelovend uit.

Van de laatste woning hebben we nog geen bezichtigingsverslag gelezen of foto's gezien. Vandaag maar proberen te achterhalen of de bezichting is doorgegaan. Over het eerste huis zijn Cees en Rommy erg positief. Veel ruimte in en om het huis. Veel wind. De wijk lijkt rustig. Het terrein is met een hek afgezet.

Peter heeft maar alvast een afspraak met de bank gepland voor komend weekend. Mochten we meer weten dan kunnen we meteen knopen doorhakken. Zou het er dan toch van gaan komen?

We hebben heel veel mensen gevraagd om ons met gebed te steunen bij de zoektocht naar een huis. De afgelopen week hebben we gemerkt dat er veel mensen voor ons hebben gebeden. Er was rust en vertrouwen en God voorzag. Geweldig! Bidders, bedankt!
Willen jullie ook mee blijven bidden voor duidelijkheid in welk huis het beste past bij Gods plan voor ons?

Ter afsluiting een paar mooie plaatjes van het eiland. Twee cultuur en één natuur.

Even uitproberen...

Vandaag wil ik iets nieuws uitproberen. Het is meer een aardigheidje wat je kan gebruiken bij een weblog. We zijn ook erg nieuwsgierig of er iemand reageert. Als het goed is staat er rechts bovein een blok met een vraag over het Papiaments. Deze enquete sluit op vrijdag 15 augustus om 12 uur 's middags. We zullen dan de uitslag hier bekend maken. Wie wordt een bolleboos in het Papiaments.

Het werkt...

Het werkt. Mijn computerprobleem is spontaan verholpen. Gelukkig maar. Had ook geen idee wat ik zelf moest doen.

We hebben gisteravond erg gelachen om de film. Er waren verdacht veel vrouwen aanwezig. Oké, als je met een serieuze bril op kijkt kan ik me voorstellen dat er wel wat te zeggen valt over de inhoud. Maar, wij hebben vooral een humoristische bril opgezet en het geschater was dan ook niet van de lucht. Wil je een leuke avond hebben dan kan ik de film van harte aanbevelen.

Vandaag valt er niet zoveel te melden. Er is nog steeds e-mail verkeer met Curacao over onze huizenjacht. Zodra er echt wat te melden is zal ik het hier meteen vertellen.

Computerprobleempje...

Computerprobleempje. Ik snap er niets van. Op allebei mijn blogs staat het programma in het engels terwijl ik duidelijk heb aangeklikt dat de taal Nederlands is. Gecheckt en nog eens en nog eens. Het staat er toch echt. Waarom zie ik dan op alle tabjes engels???

Het is spontaan gekomen, misschien gaat het ook wel spontaan weg. Volgens mij noemen ze dat ook wel wishfull thinking...

Er is leuk nieuws te melden. Esther heeft mogelijk een huurhuis gevonden tot 1 januari 2009. Super. We hebben via e-mail contact met de eigenaresse. Ze blijkt in Wilp te wonen. Nou ja, even op de koffie om nader kennis te maken moet geen probleem zijn.

Voorlopig richten we ons nog wel op het koophuis. Ook de andere woningen van Peter nog goed bekijken.

Vandaag ook een reactie gekregen van een makelaar die zich bezighoudt met nieuwbouwprojecten. Ziet er op papier erg mooi uit. We zijn erg benieuwd wat we straks maandelijks extra moeten betalen om van al die extra's zoals beveiliging, zwembad, parkonderhoud etc. te mogen genieten.

Vanavond ga ik gezellig met Marjolein ergens een hapje eten en daarna naar de film Mama Mia. Het wordt dus een heuse moeder-dochter avond. We hebben er allebei erg veel zin in. Marjolein heeft de film het afgelopen weekend al gezien met een vriendin in Rotterdam. Maar ze wil zo graag nog een keer. Mam, echt een film voor jou! Verder wist ze te vertellen dat er een duidelijk verhaal in zit én wat ik volgens haar vooral moest weten, geen sex. Maar er wordt wel gezoend hoor, dus je bent gewaarschuwd. Nou, ik ben benieuwd.


Peter en ik moeten sinds het weekend regelmatig de oude bekende Abba-liedjes aanhoren. Ik luister vooral goed naar de teksten. Hmmm, sommige teksten geven toch wel te denken. Give me a man after midnight... Gek, toen ik zelf tiener was luisterde ik heel anders naar muziek. Tja, het zal wel te maken hebben met de leeftijd en het zoveel wijzer worden met het komen van de grijze haren. Daar heb ik ook last van. Van die grijze haren bedoel ik. Af en toe doe ik maar weer een poging om ze te verdoezelen.

Na regen komt zonneschijn...

Na regen komt zonneschijn. Letterlijk. Vanmorgen was ik al vroeg wakker. Het was zes uur en de zon scheen heerlijk. Dat is altijd echt zo even mijn moment. Snel de gordijnen open. Als het kan ook de tuindeur. En dan genieten van een heerlijk bakje koffie en de rust.

Vanmorgen ben ik heerlijk wezen borduren. De rust in mijn denken is terug gekeerd. Vannacht heerlijk geslapen. Geen gepieker meer. Mijn kompas is weer geijkt.

Terwijl mijn handen bezig zijn komen er vaak allerlei lofprijsliederen in mijn hoofd. In gedachten zing ik heel wat af. Wil je weten waar ik mee bezig ben, kijk dan even hier http://anneleindesign.blogspot.com/

Om zeven uur komt Peter beneden. Hij moet zo meteen naar zijn werk. Peter praat mij even bij. Hij is gisteravond op internet nog weer wezen zoeken naar mogelijke woonhuizen. Hij is geen verrassende dingen tegen gekomen. Hij zal mij vanmiddag de printjes laten zien.

Eind vorige week zijn we de mogelijkheden nagegaan van een oud nonnenhuis. Deze ligt behoorlijk richting de westpunt van het eiland. Voor menigeen te rustig maar wij houden wel van rust. Dat is dus geen probleem. Het huis biedt best wel mogelijkheden. De slaapkamers waren erg klein maar daar was misschien nog een oplossing voor te vinden. De gangen waren voorzien van hele mooie tegeltjes. Ook op de binnenplaats zag ik mooie tegels liggen. Stille tijd houden hoeft bij dit huis ook geen probleem te zijn. Het heeft zowaar een eigen kleine kapel.

Toch waren we niet echt enthousiast over dit huis. Uiteindelijk hebben we zondag besloten in ieder geval voorlopig niet verder te gaan met dit object. Een juiste keuze blijkt. Vanuit Curacao kregen we bericht van Cees. De aannemer was wezen kijken. Er moest echt veel aan gebeuren. Het zou een hele klus worden. Daarnaast lag er naast het huis een soort van sloop werkplaats. Daar zitten we niet echt op te wachten.

Peter heeft gisteren ook telefonisch contact gehad met de bank. We kunnen de hypotheek op ons huis verhogen.

Van de makelaar van ons droomhuis vanmorgen een offerte gekregen van zaken die gedaan moeten worden om het huis helemaal af te krijgen.

De ruimte die het huis biedt is ideaal voor de opvang van kinderen. Er is een grote tuin bij zodat er genoeg ruimte is om buiten te leven.

Zelf ben ik van een site links naar allerlei gratis bouwtekening van meubels, hekwerk, patio's en wat al niet meer aan het verzamelen. Omdat internet op Curacao zo traag is lijkt het mij verstandig dat hier op ons supersnelle netwerk te doen. Bij mijn zoektocht naar een bearchair kwam ik deze tegen. Voor wie niet weten hoe een bearchair eruit ziet...


Het lijkt mee heerlijk om een paar luie stoelen voor buiten te hebben. We vertrekken mogelijk zonder spullen richting Curacao en willen veel zelf gaan maken om zo kosten te besparen.

Wil je ook graag aan de slag dan hieronder wat linkjes. De eerste bouwtekening geeft waarschijnlijk het meeste zitcomfort.

www.popularmechanics.com/home_journal/workshop/2919751.html

http://www.popularmechanics.com/home_journal/woodworking/1273151.html

http://www.diynetwork.com/diy/shows_diw/episode/0,2046,DIY_14299_25734,00.html

http://www.hometime.com/Howto/projects/patiof/pfurn_1.htm

Rozengeur en maneschijn...

Het is niet alltijd rozengeur en maneschijn. Overdag is er niet veel aan de hand maar 's nachts. Ik lig maar te denken en te denken. Het begon vrijdagnacht. Ik weet niet meer of ik wakker werd of nog steeds wakker lag. Ineens overviel me een gevoel van paniek.

Nog maar twee maanden en hoe moet het allemaal? Nog geen huis, geen duidelijkheid over wel/niet spullen mee verhuizen. Verstandelijk weet ik het allemaal wel. God zorgt en zal voorzien. Daar hou ik me ook aan vast. Maar gevoelsmatig...

Door het wakker liggen heb ik natuurlijk wel veel tijd om met God te praten. Ik vertel Hem ook wat me bezig houdt en waar ik me zorgen over maak. Dit negatieve wil ik niet.

Maar ik heb ook veel tijd om te piekeren. We denken wel dat dit onze roeping is maar wat als het niet zo is...

De volgende ochtend mijn gedachten met Peter gedeeld. Peter deelt mijn zorgen niet. Hij is wat dat betreft veel makkelijker. We hebben samen gebeden voor rust en vertrouwen.

Van zaterdag op zondag weer onrust en de afgelopen nacht ook weer. Doodmoe wordt ik ervan. Ik wil dit niet. Ik weet waar deze strijd in mijn denken vandaan komt. Satan heeft al zo vaak geprobeert ons van onze missie af te houden. Eigenlijk te gek voor woorden dat ik er opnieuw intrap. Hij weet feilloos mijn zwakke plek te vinden.

Gebed is telkens het enige wat rust brengt. De komende dagen maar extra vaak schuilen bij de Heer.

Afgelopen vrijdag zijn we naar Blokzijl geweest. In dit stadje hebben we heel wat jaren onze weekenden doorgebracht. We zijn enige jaren de gelukkige eigenaren geweest van een boot. Eerst een klein kruisertje en daarna een prachtige Westerdijkschouw.

Toch even ook bij onze oude ligplaats kijken en kijk nou eens, zien we dat goed. Ons naambordje hangt er nog. We kunnen zo weer aanleggen...