Er is zoveel te vertellen. Er gebeurt zoveel in korte tijd. Het huurhuis daar gaan we toch niet mee verder. We merken dat het best lastig is om onder tijdsdruk een geschikt huis te vinden. Het huurhuis biedt een tijdelijk oplossing maar we moeten voor 31 december wel weer ander onderdak hebben. Verder is het erg moeilijk om dan nog een hypotheek rond te krijgen. We denken dat we onszelf die druk niet moeten opleggen door nu voor een snelle tijdelijke oplossing te kiezen. We zullen de eerste maanden genoeg moeten wennen aan onze nieuwe woonomgeving en de cultuur. We willen de beginperiode zeker niet onderschatten.
Het koophuis waarvan we nog geen foto's hadden daar hebben we eigenlijk al afstand van genomen. Het lukt ons niet om contact te leggen met de verkoper.
De afgelopen dagen hebben we van Cees en Rommy nog foto's gekregen van een ander huis bij hun in de wijk. Het huis was erg praktisch en mooi voor zover we konden beoordelen. Een grote overdekte veranda (porch) van de woonkamer naar het kantoor. De veranda, dat is toch je leefruimte. De keuken zag er prima uit. Een mooie ruime voortuin. Drie slaapkamers. Een prima woonkamer. We waren eigenlijk best enthousiast. We kunnen er alleen nog niet meteen in. Het zal ergens volgend jaar zijn dat we erin kunnen. Voor dit moment valt dat huis dus ook af.
Het laatste nieuwe op huizen gebied. Peter heeft een bod uitstaan bij een makelaar op het grote huis met veel ruimte en mogelijkheden. Het is bijna onwerkelijk hoe rustig we eronder zijn. Waarschijnlijk heeft het alles te maken met de dag zelf.
De titel "Wat een dag..." slaat op wat we gisteren allemaal hebben meegemaakt.
Het begon allemaal met een heel bijzondere dienst. Bart, één van de jongeren van onze gemeente, wilde graag wat vertellen. En wat hij vertelde was zo'n krachtig getuigenis van Gods grootheid en liefde. Als ik dit schrijf schiet ik weer vol. Het was gewoon zichtbaar dat hij God persoonlijk had ontmoet. Hij stond daar vol zelfvertrouwen. Ik zag een jongen die het in zich heeft een man van betekenis te worden. Niets geen briefjes om voor te lezen of haperingen in zijn verhaal. Het was één groot eerbetoon aan God. Daar wordt je toch stil van? Zo'n jonge jongen die met passie vertelt hoe hij voor het eerst Jezus heeft ervaren in zijn leven en hoe hij heeft ontdekt wat het betekent om dagelijks omgang met Jezus te hebben en hoe God in deze omgang Zijn macht heeft laten zien. Dat God niet alleen bij machte is de wind stil te leggen maar ook rust brengt in zijn gedachten.
Het koophuis waarvan we nog geen foto's hadden daar hebben we eigenlijk al afstand van genomen. Het lukt ons niet om contact te leggen met de verkoper.
De afgelopen dagen hebben we van Cees en Rommy nog foto's gekregen van een ander huis bij hun in de wijk. Het huis was erg praktisch en mooi voor zover we konden beoordelen. Een grote overdekte veranda (porch) van de woonkamer naar het kantoor. De veranda, dat is toch je leefruimte. De keuken zag er prima uit. Een mooie ruime voortuin. Drie slaapkamers. Een prima woonkamer. We waren eigenlijk best enthousiast. We kunnen er alleen nog niet meteen in. Het zal ergens volgend jaar zijn dat we erin kunnen. Voor dit moment valt dat huis dus ook af.
Het laatste nieuwe op huizen gebied. Peter heeft een bod uitstaan bij een makelaar op het grote huis met veel ruimte en mogelijkheden. Het is bijna onwerkelijk hoe rustig we eronder zijn. Waarschijnlijk heeft het alles te maken met de dag zelf.
De titel "Wat een dag..." slaat op wat we gisteren allemaal hebben meegemaakt.
Het begon allemaal met een heel bijzondere dienst. Bart, één van de jongeren van onze gemeente, wilde graag wat vertellen. En wat hij vertelde was zo'n krachtig getuigenis van Gods grootheid en liefde. Als ik dit schrijf schiet ik weer vol. Het was gewoon zichtbaar dat hij God persoonlijk had ontmoet. Hij stond daar vol zelfvertrouwen. Ik zag een jongen die het in zich heeft een man van betekenis te worden. Niets geen briefjes om voor te lezen of haperingen in zijn verhaal. Het was één groot eerbetoon aan God. Daar wordt je toch stil van? Zo'n jonge jongen die met passie vertelt hoe hij voor het eerst Jezus heeft ervaren in zijn leven en hoe hij heeft ontdekt wat het betekent om dagelijks omgang met Jezus te hebben en hoe God in deze omgang Zijn macht heeft laten zien. Dat God niet alleen bij machte is de wind stil te leggen maar ook rust brengt in zijn gedachten.
Na dit indrukwekkende getuigenis werden we onthaald op een overdenking van T. de Bruijn naar aanleiding van Jona 1. Hij gaf ons ook drie punten mee om te overdenken:
1. Onze eigen keuze tegenover de wil van God
2.
3.
Dit proces herkennen wij zo goed. Wij hebben het ook doorgemaakt. En nog steeds moeten wij bepaalde keuzes telkens opnieuw blijven maken.
Bij de koffie werden Peter en ik afzonderlijk erg bemoedigd door de gesprekken die we hadden met deze en gene.
Over één van deze gesprekken horen jullie later meer. Het heeft alles te maken met sponsorwerving, inzamelingsacties en tijdelijke woonruimte. We zijn in ieder geval diep geraakt hoe God door andere mensen heen voorziet en zorgt. En het heeft ons ook persoonlijk heel goed gedaan want wij zien daarin de liefde van onze Heer.
1. Onze eigen keuze tegenover de wil van God
2.
3.
Dit proces herkennen wij zo goed. Wij hebben het ook doorgemaakt. En nog steeds moeten wij bepaalde keuzes telkens opnieuw blijven maken.
Bij de koffie werden Peter en ik afzonderlijk erg bemoedigd door de gesprekken die we hadden met deze en gene.
Over één van deze gesprekken horen jullie later meer. Het heeft alles te maken met sponsorwerving, inzamelingsacties en tijdelijke woonruimte. We zijn in ieder geval diep geraakt hoe God door andere mensen heen voorziet en zorgt. En het heeft ons ook persoonlijk heel goed gedaan want wij zien daarin de liefde van onze Heer.
Op de fiets naar huis. Fietsen ervaren wij ineens als een luxe. Op Curacao is het verkeer zodanig dat het fietsen een onderneming op zich is.
Tegen drie uur togen we naar Doetinchem. Een bezoekje aan Ger en Jannie stond al lang op de agenda en nu was het dus zo ver. Ger zat ons al op te wachten en we hebben een poosje buiten gezeten en heerlijk genoten van de rust terwijl we spraken over van alles en nog wat. Na een half uurtje was Jannie ook wakker en zijn we binnen gaan zitten en werden we heerlijk onthaald op thee met lekkers. De dames wilden graag uit onze mond eens horen wat we nu allemaal precies gaan doen in Curacao en waarom wij daarheen gaan. Wat hebben wij genoten van dit gesprek maar vooral van de wijsheid van deze lieve zusters. We hebben afgesproken om voor ons vertrek nog een keer langs te komen. De tijd is omgevlogen.
Daarna door naar het BBQ-feest van Peter's broer en ons schoonzusje. Voor ons was het ook al een beetje afscheid nemen. Sommige mensen die we daar hebben ontmoet zullen we een poos niet zien. Erg raar om te ervaren en ook nog wat onwerkelijk.
Bij thuiskomst heeft Peter via e-mail het bewuste bod uitgebracht. Alsof het voor ons de gewoonste zaak van de wereld is om dit te doen. Ongezien een huis kopen. Wie ons beter kent weet dat dit eigenlijk niet bij ons past. Maar nu, niets geen slapeloze nacht en onrust. We zien wel. De ontmoetingen, de overdenking, het getuigenis van gisteren hebben zeker bijgedragen aan het vertrouwen dat we hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten