De dagen vliegen voorbij...

De afgelopen dagen is er al weer zoveel gebeurd. Vorige week heeft Peter wat internationale verhuizers benaderd voor een offerte. De eerste twee bedrijven zijn al langs geweest. Dat was nodig om in te schatten hoeveel kubieke meters wij nodig zullen hebben. Heel onwezenlijk om te vertellen wat je wel en wat je niet mee gaat nemen. Ineens slaat bij mij een beetje de schrik toe. Vergeten we niet iets, wat als we toch nog iets mee willen nemen? Als we met vakantie gaan valt het ook altijd tegen wat er nog meemoet. Uiteindelijk lukt het vaak wel alles in de auto te krijgen. Dus... nu zal het ook zo'n vaart niet lopen.

Van een eerste prijsindicatie zijn we erg geschrokken. Daarnaast heeft er ook iemand via e-mail een offerte uitgebracht waarbij wij erge twijfels hebben over ervaring met dit soort transporten. Er werd in geen velden of wegen gesproken over zekeren van de lading, het zeewaardig verpakken. Oké, het is in vergelijk met de andere een koopje. Maar ja, als we alles met waterschade krijgen aangeleverd, of de helft is ineens verdwenen, dan is het toch ook weer erg prijzig. Langzamerhand beginnen we te denken over een andere mogelijkheid. We beginnen aan het idee te wennen dat we mogelijk onze huisraad in Curacao gaan aanschaffen. Alleen zaken die voor ons echte betekenis hebben of voor ons van belang zijn meenemen. Dan ben je met een paar honderd euro waarschijnlijk klaar. Van de 2 tot 3 duizend euro (vermenigvuldig dit met twee, want normaliter moet de inboedel ook nog weer een keer terug) die we overhouden kunnen we vast wel een inventaris kopen. Eerst maar eens informeren of er op het eiland mogelijkheden zijn om tweedehands spullen aan te schaffen. Een likje verf en nieuwe stoffering kunnen wonderen doen. Verder leef je daar veel buiten. Dus wat heb je echt nodig. Bedden en kasten. Een eettafel. Een lounge-achtig zitje onder de "Porch". Of zeg je in de Porch??? Geen idee. En natuurlijk ... een hangmat. Die mag zeker niet ontbreken.

Nu alles dichterbij komt lijkt het ineens ook heel onwezenlijk af en toe. Ik dacht dat ik dit gevoel alleen had, maar toen ik dit met Peter deelde bleek hij hetzelfde te hebben. Het zal wel een heel gewone reactie zijn op ons aanstaande vertrek.

Peter en ik volgen de afgelopen maanden een training van de organisatie "Geboren om vrij te zijn". Afgelopen vrijdagavond en zaterdag mochten wij bij het bidden voor vrijmaking voor een broeder aanwezig zijn. Dat was heel, heel indrukwekkend. We voelden het als heel bijzonder daarbij te mogen zijn. Wat hebben wij een machtige Koning...

Zondag was een heel gezegende dag. 's Morgens sprak broeder Van Barneveld, van Operatie Mobilisatie, over de liefde van de Here Jezus. Wie veel vergeven is heeft veel liefde. Wie weinig vergeven is, heeft dus weinig liefde. Hierbij is het van belang te weten dat niet de Here Jezus bepaald in hoeverre je vergeving ontvangt. Jij bepaalt dat. Als je denkt dat jou maar weinig vergeven hoeft te worden zul je dus ook weinig vergeving ontvangen. Maar als je weet hebt van hoe groot het offer van de Here Jezus was en wat het Hem gekost heeft, dan zul je net zoveel liefde betonen als Maria, die door de Heer van 7 boze geesten was bevrijd. Peter en ik zijn persoonlijk erg bemoedigd door deze preek. Deze man beschreef precies wat wij hebben meegemaakt. We hadden deze bemoedigen ook echt nodig. De liefde voor de Heer maakt het ons mogelijk te gaan waar Hij ons zendt. Dichtbij of verweg.

's Middags vertrokken we al vroeg naar Doetinchem. Rommy en Cees van Harten vertrekken deze week weer naar Curacao. Deze middag zouden zij opnieuw gezegend worden door de oudsten uit hun gemeente en worden uitgezonden. Wij vonden het een voorrecht daarbij te zijn en hun de zegen van de Heer mee te mogen geven. We ontmoeten ook nog wat bekenden. Sommige mensen kenden wij van de conferenties die wij de afgelopen twee jaar hebben bezocht. Altijd weer fijn om elkaar te zien. Ook werden er die middag 3 baby's opgedragen. De gemeente is nog een jonge gemeente. Ze hebben zich gericht op de mensen die veelal een beetje aan de rand van de maatschappij leven. Eigenlijk net zo als Jezus deed. Niet de nette burger die vindt dat hij/zij het wel erg getroffen heeft met zichzelf, maar de crimineel, verslaafde, prostituee. Na afloop was er een heerlijke broodmaaltijd.

Op Curacao is het klimaat momenteel wel wat onrustig. En dan bedoel ik niet het weer. Nee, er zijn wat onrustige momenten geweest. Een paar weken terug is een Nederlandse horeca-ondernemer voor de ogen van zijn vrouw doodgeschoten. Peter had het ergens op internet gelezen. We weten niet wat precies de aanleiding is geweest.

Vandaag kwam Peter terug met een meer verontrustend bericht. Een politieke betoging was uit de hand gelopen en er waren gewonden gevallen onder blanke Nederlanders. Wil je meer weten klik dan op deze link Anti-Nederlands geweld op Curacao

Je schrikt wel even. Marjolein gaat mee en wat als... Nee, zo willen we niet denken. Je kunt je kind hier niet tegen beschermen. Niet op Curacao en niet in Nederland. Wat we wel kunnen doen is haar leven en dat van ons elke dag opnieuw in de hand van God te leggen. Hij is onze Beschermer.

We willen jullie gebed vragen voor de vrijwilligers die nu in Curacao hun werk doen. Dat ze zich niet angstig laten maken door de gebeurtenissen. We willen ook vragen of jullie willen bidden voor de Antilianen die bij deze actie betrokken waren. Dat zij mogen inzien, door de liefde van de Here Jezus, dat geweld geen antwoord is. Wat is er in hun levens gebeurd waardoor er zoveel haat in hun harten is? Wat je zaait zul je oogsten hoorde ik zondag in de preek in Doetinchem. Wat hebben wij in de harten van deze mensen gezaaid toen onze voorouders dachten het recht te hebben ze uit hun vertrouwde omgeving (Afrika) te halen en als slaven te verhandelen. Mensen die gewend waren om zich vrij te bewegen. Die zelfstandig konden denken en handelen. Veroordeeld tot een leven van hard werken. Mensonterend werd er met hun omgesprongen. Hun trots werd hun afgenomen. Gezinnen en families uit elkaar gehaald...