Volop zomer...

Het is volop zomer. Na een lange periode van droogte was het heerlijk dat de eerste regenbuien kwamen. De tuin knapte er aanzienlijk van op. Het groen werd weer heelijk fris. Planten kwamen in een groeiversnelling.

Vandaag is een heerlijke dag. Het begon vanmorgen met een aangenaam temperatuurtje. Heerlijk even buiten gezeten en genoten van de rust, de buitenlucht. Nu probeert de zon het telkens van de wolken te winnen. Eigenlijk zou ik vanmiddag het liefst alleen maar buiten zitten. Maar dat zal niet veel gebeuren. De huishoudelijke plichten roepen. En... ik heb die roep al veel te lang genegeerd. Dus nee, niet naar buiten maar binnen de armen flink uit de mouwen steken.

In ons gezin merk ik dat het echt vakantietijd is. Beide meiden zijn thuis. Heerlijk. Alhoewel... de oudste vertrekt morgen voor een reisje naar het buitenland. De jongste hebben we vorige week van Schiphol opgehaald. Ze was drie weken op Dushi Korsou geweest, Curacao.

Zelf hebben we geen plannen. Peter zijn baan is van tijdelijke aard en zal half oktober stoppen. De kans op verlenging is aanwezig. Tegen die tijd kijken we wel wat we gaan doen en of we er nog even tussenuit gaan.

De afgelopen twee zondagen hebben we Giethoorn onveilig gemaakt. 's Middag met een echte picknickmand die kant opgereden. Heerlijk bootjes wezen kijken. Genieten van de drukte op het water. Het geklots van de golven tegen de kade. En natuurlijk... mensen kijken.


Zo zittend aan de waterkant kwam het gesprek als vanzelf op ons eigen schip, Schouwspel. Als een volleerd dekzwabbertje ben ik voor op het schip in de weer en Annemarie doet achter op het schip haar ding. Hier liggen we in de sluis van Blokzijl. Hoe vaak we daar niet door heen zijn gevaren. Op zich niet zo'n indrukwekkende gebeurtenis, ware het niet dat er aan de kanten bosjes mensen staan toe te kijken. In de stille hoop dat er natuurlijk iets behoorlijk fout gaat en zij beloond worden voor het lange wachten. En tja, een flater wil je dan natuurlijk echt niet slaan.

Als ik nog denk aan de eerste keer dat we door de sluis voeren. Ons eerste bootje was veel kleiner. Maar oh... wat had ik een knikkende knietjes. Eerst zijn we een paar uur wezen kijken bij de sluis hoe anderen dat nu deden.

Het is al weer een paar jaartjes geleden dat ons schip is verkocht. Bij Peter begint er toch weer wat te kriebelen..