Even bijpraten...

Even bijpraten. Er is zoveel gebeurt de laatste weken. De weekenden zijn weer echt weekenden. Even geen conferenties of andere verplichtingen. We waren toe aan wat meer rust.

Een fulltimebaan en dan je vrije dagen als vrijwilliger ingedeeld. Dat is niet goed voor een mens. God heeft niet voor niets een rustdag in de scheppingsweek ingebouwd. Met pinksteren heeft Peter uiteindelijk maar twee van de drie dagen hoeven te assisteren bij de stand van Mission Centre op Opwekking. Hoewel hij het met veel plezier doet was het heerlijk dat er voor de maandag een vervanger was geregeld. Gewoon het genieten van een dag samen zijn.

Het is nog steeds wat wennen door de weeks alleen te zijn. Ik verveel me geen moment hoor. Laat God je agenda maar bepalen en er ontstaan verrassende momenten. Wat te denken van dat moment dat ik merk dat de komende week erg leeg was in mijn agenda. De week zelf werden de dagen uiteindelijk toch weer gevuld. Had ik het zelf volgepland dan was ik mooi in de problemen gekomen.

Wel ben ik nog steeds zoekende naar een goede invulling van mijn tijd. Waar mag ik instappen. Het is een zoeken en aftasten. Ik ben er nog niet helemaal uit.

De raad van mijn gemeente heeft ons toestemming gegeven om het team voor bevrijding en herstel in onze woonplaats te versterken. Hierin mogen we nog veel leren. Omdat de besluitvorming een lang traject heeft afgelegd en ik graag toegerust wilde worden zou ik in eerste instantie een confident als "leertraject" begeleiden. Mooi om net voordat dit van start ging alsnog groen licht te krijgen van mijn gemeente. Dat maakte de weg open voor het mij volledig inzetten voor deze bediening onder christenen in mijn stad. Een begeleidingstraject voor een tweede confident komt eraan. Peter zal ook zijn steentje bijdragen. Wij zijn straks waarschijnlijk het enige echtpaar in dit team. Een ander echtpaar gaat zoals het er uit ziet verhuizen en moet dit stukje werk dan loslaten. Het team ervaart het als een zegen dat God ook nu weer voorziet. Juist voor het begeleiden van echtparen is het zo goed als een ander echtpaar dit gaat doen.

Er valt voor ons nog veel te leren en te ontdekken. Ik zie er dan ook naar uit om verder toegerust te worden.

Er zit ook een keerzijde aan deze bediening. Vanaf het moment dat wij de raad hebben gevraagd om toestemming ervaren wij aanvallen op ons huwelijk. Soms zijn ze herkenbaar, soms duurt het wat langer om te zien waar iets vandaan komt.

Hoewel je weet waar de oorzaak ligt is het best lastig. Lastig omdat je de neiging hebt om in oude patronen terug te vallen. Lastig omdat het gepaard gaat met verdriet. Lastig omdat je geneigd bent oude verdedigingssystemen op te pakken.

Ik mag leren om dit allemaal los te laten. Om me niet te laten ontmoedigen. Om me niet te richten op de situatie, maar op Jezus. Als ik naar de situatie kijk voel ik me vleugellam. Ben je geneigd op te geven. Als ik naar Jezus kijk wordt ik sterk en krachtig.

We volgen de laatste tijd bijbelstudies bij de Vrije Baptistengemeente. Daar zijn we bezig geweest met het boek Efeze. Hier komt uitgebreid de huwelijksrelatie tussen man en vrouw naar voren.

Eén van de mooie dingen die daar beschreven wordt is dat de huwelijksrelatie van een man en een vrouw een weerspiegeling is van de relatie van Christus en de gemeente.

En... dan begrijp je ook waarom satan deze relatie wil verstoren. Wat is er mooier voor hem dan te voorkomen dat je in je huwelijk kunt laten zien hoe God het heeft bedoeld. Zeker als je straks misschien andere echtparen mag gaan helpen. Wat is er voor satan efficienter dan ons op dit gebied te ontmoedigen en nog sterker, uiteen te drijven en zo uit te schakelen.

Dit te weten maakt mij alleen maar strijdvaardiger. Dit te weten drijft mij alleen maar meer om aan de voeten van Jezus te zijn. Bidden voor bescherming van ons huwelijk. Bidden voor bescherming van ons gezin. Bidden voor bescherming van de ander. Om door ons huwelijk heen de naam van Jezus groot te maken...