Vandaag is Peter al vroeg vertrokken voor een weekje Duitsland. Om half acht had hij afgesproken in de buurt van de snelweg. Ik heb hem even weggebracht. Maar goed ook. Het werd uiteindelijk toch iets later voordat de eerste auto arriveerde. Konden we nog even van elkaars gezelschap genieten. Wij zijn nog nooit, in ons huwelijk, zo lang van elkaar geweest. We zijn allebei erg benieuwd hoe ons dit af gaat. Het leukste is natuurlijk als we elkaar straks weer zien.

Gaat Peter op vakantie? Ik hoor het je denken. Nee hoor. Alhoewel, het is maar hoe je het bekijkt. Peter is sinds een paar weken werkzaam als vrijwilliger voor Mission Centre. Dezelfde organisatie waar wij twee jaar geleden een gesprek hebben gehad, wat als resultaat had ons vertrek naar Curacao. Begin dit jaar had Peter een afspraak met Bronno, directeur van Mission Centre. In het gesprek kwam ook de vacature bij hun eigen team aan de orde. Peter was eigenlijk meteen enthousiast. Hij heeft er even wat tijd over heen laten gaan. Maar is nu, met een proeftijd van twee maanden, al weer een week of drie, vier aan de slag.

Ik heb erg genoten van een ontmoetingsavond in Nijkerk waar veel vrijwilligers van Mission Centre aanwezig waren. Dit doen ze ongeveer één keer in het jaar. Wij vielen dus meteen met onze neus in de boter. In Nijkerk zit NEM (Near-East Ministries) en zij hebben daar een prachtig gebouw waar je als groep ook prima terecht kunt. Een plaatselijke chinees had voor een heerlijk en goed verzorgd buffet gezorgd. Er was volop tijd voor ontmoeting. Veel vrijwilligers zijn "oud-zendelingen". Door het kontakt met hun merken we hoe twee maanden Curacao ons hebben beinvloed en veranderd. Soms lijken wij namelijk wel een andere taal te spreken. Nu was er een stuk herkenning. De gesprekken liepen anders. Aan een half woord heb je genoeg. Meer in het verlengde van de kontakten die wij op Curacao hebben gehad. Ook daarin zien en voelen wij de liefdevolle hand van onze God. Geweldig hoe Hij voor ons zorgt. Door deze avond werden wij ons eigenlijk pas bewust dat wij behoefte hadden aan de ontmoetingen die plaatsvonden. Super hoe onze Hemelse Vader, nog voor wij het beseffen, weet heeft van onze noden en voorziet. Dit soort momenten maken mij stil.

Deze ontmoetingsavond vond een paar dagen na de Unie Zendingsdag plaats. Op zich niets bijzonders maar beide activiteiten hadden een gemeenschappelijke factor. Op de Unie Zendingsdag had Peter deelgenomen aan de workshop over evangelisatie. Heel bijzonder hoe de gemeente in Utrecht hier inhoud aan heeft gegeven. Een jong gezin is gewoon in een "probleemwijk" gaan wonen. Ze anticiperen in de wijk. Het is een project van lange adem. Maar het werpt zijn vruchten af. Geweldig dat mensen dit doen. Geweldig dat God zegent. Wij mogen planten en begieten, maar God geeft de wasdom.

Op de ontmoetingsavond kwam ik in gesprek met iemand uit Den Haag. Hij heeft zelf jaren in de zending gewerkt. In Den Haag zijn ze met een zestal mensen rond de tafel gaan zitten. Ze hadden het op hun hart om in de Schilderswijk een gemeente te starten. Daarvoor werd in eerste instantie een stichting opgericht. Ik dacht dat ook hier minimaal één gezin in die wijk is gaan wonen. Om kontakten te leggen en mensen uit te nodigen. De pioniers hadden de onderlinge afspraak, en dit ook vast laten leggen, dat er binnen drie jaar een gemeente moest zijn ontstaan, anders zouden zij zichzelf opheffen. Nu is er een bloeiende gemeente. Geweldig hè. Als wij gehoorzaam zijn en doen wat God van ons vraagt dan zal Hij zijn zegen geven. God geeft ons de opdracht al de volken tot Zijn discipelen te maken. Om discipelen te kunnen maken moet je eerst zelf een discipel zijn geworden. Daarover vind je meer in een vorig bericht met als titel van knop tot bloem. Maar hier kon ik konkreet horen wat het resultaat is van een stukje gehoorzaamheid aan God. Wat zal de wereld er anders uitzien als Koning Jezus straks Zijn Koninkrijk zal vestigen op deze aarde en gaat regeren. Als de wetten van God zullen worden doorgevoerd en er een theocratie is. Soms kun je daar zo naar verlangen...

Maar weer even terug naar Mission Centre. Meer over hen kun je hier vinden. De afgelopen twee weken stonden volop in het teken van de voorbereidingen voor de conferentie in Duitsland. Georganiseerd door Mission Net. Meer dan 2600 vooral jonge mensen hebben zich aangemeld. Peter is de laatste dagen erg druk geweest en het weekend was het behoorlijk aanpoten.

Vandaag wordt de stand van Mission Centre opgebouwd. Vorige week is er een proefopstelling gemaakt in de grote hal van de Betteld in Zelhem. Daar kwamen nog wat kleine oneffenheden naar boven, maar die zijn in de loop van deze week zo goed als verholpen. Wat gaat Mission Centre daar nu precies doen? Alles weet ik ook niet, maar wel dat zij deelnemen aan de zendingsmarkt die aan deze conferentie is verbonden. Zij hebben op verzoek van de organisatie gezorgd voor meer dan 30 adviseurs. Deze adviseurs komen uit allerlei delen van Europa. De gesprekken zullen vooral gaan over de zendingsopdracht en de roeping die God op iemands leven kan leggen. Er zijn heel veel zendingsorganisaties aanwezig. Jongeren die naar deze conferentie komen zijn ook veelal geinteresseerd in zending. De organisatie vindt het moeilijk om in te schatten hoeveel jongeren een gesprek willen. De ervaring van nu maakt het meewerken aan een volgende keer alleen maar makkelijker.

Vandaag krijgen de adviseurs een korte training. Het materiaal wordt uitgedeeld en toegelicht.

Morgen begint de conferentie en duurt tot 13 april en wordt gehouden in Oldenburg Duitsland. Het zullen intensieve dagen worden. Verschillende lezingen. De Zendingsmarkt zelf. Doodmoe mag je dan aan het eind van de dag gaan slapen in grote slaaphallen op je eigen luchtbedje met een slaapzak. Daar moet dan vooral het vakantiegevoel van komen. Maar er zijn ook geweldige sprekers. Zo komt de ons welbekende Anne van de Bijl daar spreken op Goede Vrijdag.

Over Anne van de Bijl heb ik nog een bijzonder, waar gebeurt verhaal. Wie kent er het groene kevertje van Open Doors, vroeger Kruistochten? Begin dit jaar hoorde ik waarom dat groene kevertje jarenlang het boegbeeld was. Dat wil ik graag met jullie delen.

De opa van Martin Koornstra, Martin is de verteller van het verhaal, was in de beginjaren van Anne één van de mannen die hij wijs genoeg vond om advies aan te vragen. Zo ook op die voor Anne en opa Koornstra gedenkwaardige dag. Anne wist dat hij naar het Oostblok zoals het toen nog heette moest gaan om het evangelie te verkondigen. Maar, hoe moest dat toch? Hoe kwam hij daar?

Opa Koornstra, een wijs man, stelde voor om samen in gebed te gaan. Na het gebed stond opa Koornstra op, pakte de zijn autosleutels en gaf die aan Anne. Ja maar, zei Anne, dat was niet mijn bedoeling. Nee, zei opa Koornstra, ook niet de mijne.

Super verhaal hè. Het groene kevertje, jarenlang herkenbaar en verbonden met Open Doors/Kruistochten.

Voor wie nog niet goed weet hoe de dagen rond pasen door te brengen heb ik nog een goede tip. De conferentie "Het wonder van het kruis" is een echte aanrader. De conferentie begint donderdagavond en is zaterdagmiddag tegen 16.00 uur afgelopen. Wil je meer weten over het lijden, sterven en de opstanding van Jezus en de betekenis hiervan voor jou dan moet je zeker gaan. Hier vind je meer over het programma, aanmelden en wat al niet meer.

En als je dan beseft hoe geweldig groot, breed, hoog en diep de liefde van de Heer is dan is er op maandag volop gelegenheid om de Heer te danken in aanbidding. Dan wordt namelijk voor de derde keer de Dag van Aanbidding gehouden. Vorig jaar een 24-uurs gebeuren. Dit jaar van 10.00 tot 18.00 uur op de Betteld in Zelhem. Meer informatie vind je hier.