Verrassend nieuws...

Er is verrassend nieuws. Wij gaan terug naar Nederland. Insiders wisten dit al wat langer en nu jullie dus ook. Het is te veel om hier allemaal op het weblog te schrijven. Wel hebben we zelf rust bij deze beslissingen. Er zijn de nodige gesprekken en veel gebed aan vooraf gegaan. We weten zelf ook niet waarom het zo gaat maar het zal op Gods tijd wel duidelijk worden. We hebben heel veel geleerd hier op Curacao. Lessen die we in Nederland niet hadden kunnen leren.

De laatste dagen zijn we bezig geweest met het regelen van ons vertrek. Informatie over tickets inwinnen. De periode van vertrek is wat lastig. Het is hier volop vakantieseizoen en de carnaval staat voor de deur. De tickets zijn erg duur en de vluchten zitten vol.

Straks gaan wij weer naar KLM, Martinair en Arke Fly om alles te regelen. Ook het betalen is een heel geregel. We kunnen hier niet onbeperkt pinnen en hebben dus gisteravond al wat gepind en hopelijk kunnen we vandaag het restantbedrag pinnen. Omdat het gisteravond al laat was met pinnen is de kans redelijk dat we voor vandaag geblokkeerd zijn. We hebben geen rekening gehouden met het tijdsverschil. Dus... het wordt nog even spannend zo meteen.

Het kan maar zo zijn dat we al rond de jaarwisseling naar Nederland vliegen. Dan zijn de tickets nog redelijk betaalbaar en is er volop plek. Anders wordt het ergens na 17 januari.

Deze dagen proberen we ook vooral te genieten van het eiland. We zijn een paar keer naar het strand geweest. Dat was heerlijk.


We hebben opgepast bij vrienden. Ook heel bijzonder. Wisten jullie dat Peter zo veehouder kan worden in Nederland? Op beperkte schaal dan wel. De stier, de koe en het kalf waren wat te ver van huis afgedwaald. (Het lijkt wel het verhaal van de goede herder). Een buurman kwam vertellen dat de beesten al bijna bij de grote weg stonden. En wat doe je dan als rasechte stedeling. Je trekt erop uit en drijft de beesten terug. Dat ging hem niet eens zo slecht af. Jammer genoeg hebben wij er geen foto van want Willeke moest natuurlijk op de kinderen passen. Wel een foto van de boosdoeners.


Marjolein heeft haar duikbrevet gehaald. Daar is ze helemaal blij mee. Hier zien jullie haar op de eerste dag.


Gisteren zijn we met Sarah en Deltje naar Daaibooibaai geweest. Het was heel gezellig en heel intensief. Tegen drieen gingen we huiswaarts. Het was wel even spannend want tio Peter liet lang op zich wachten. Tante Willeke, Deltje en Sarah zaten al lang klaar in de auto. Toen tante Willeke voorstelde om dan maar zonder tio te vertrekken vonden de kinderen dat wel een spannende gedachte. De gezichtjes begonnen te glunderen en ze hielden angstvallig het pad in de gaten waarlangs tio Peter zou komen. De auto begon langzaam te rijden en we riepen alledrie "Ayo tio Peter". Zou tio Peter het halen en op tijd terug zijn. Ja hoor... daar kwam hij. En tio Peter had een heel verhaal. De man van de strandtent wist al van ons vertrek en had in de tussentijd een gesprek met oma Halters gehad. Wat blijkt... dit is de strandtent waar Jeffrey, de vriend van onze Annemarie, heeft gewerkt toen hij op Curacao woonde. Wat is de wereld klein. En ja... dan is het logisch dat je wat langer op tio Peter moet wachten, toch?


Onderstaand gedichtje kregen wij van een vriendin toegestuurd.

It only takes a spark …

So, light a thousand candles bright
around the earth today
that all the beams will shine across
the heaven’s grand display.

Yes, over land and sea tonight
the happy message brings
the birth of Him our Lord and Christ
our Savior and our King

It only takes a spark today
to let a fire go
that everyone around the world
can warm up in His glow.

Iedereen gezegende kerstdagen toegewenst.