Eerste TFC avond...

Maandag was onze eerste TFC-avond. TFC staat voor thuisfrontcommissie. Dit is tegenwoordig een bekende kreet. Niet alleen zendelingen hebben een TFC maar ook de militairen die worden uitgezonden worden vaak gesteund vanuit een TFC. Even wat googelen en de informatie vliegt je om de oren.

We zijn erg blij dat God hierin heeft voorzien. Tijdens de toerustingsavonden van Stichting De Hoop is het belang van het hebben van een TFC goed duidelijk gemaakt. Het komt er eigenlijk op neer dat we zonder hen het werk daar niet kunnen gaan doen.

Datzelfde geldt ook voor de sponsoren. Ook die zullen we nodig hebben voor ondersteuning van ons werk.

Als eerste hebben we een voorstellingsrondje gedaan omdat niet iedereen elkaar even goed kent. Daarna wat dia's laten zien van de kinderen en over het werk daar verteld. Het kinderdorp wordt eigenlijk weer helemaal opnieuw opgebouwd. Hierbij wordt duidelijk niet meer gekozen voor het hebben van een instelling maar voor kleinschalige opvang in gezinshuizen.

Verder hebben we het voorbereidingstraject doorgesproken en veel informatie op papier meegegeven.

We hebben wat afspraken gemaakt over de te nemen stappen op korte termijn. Ook kwamen we tot de conclusie nog niet volledig te zijn. Binnenkort hopen we weer bij elkaar te komen.

De TFC is ook al heel praktisch bezig geweest. Peter heeft hun de opties getoond die we op dit moment hebben wat woonruimte betreft. Daarna zijn met name de mannen de voor- en nadelen gaan uitdiepen. Na een poosje kwamen ze tot een unaniem advies en wij hebben hun advies ter harte genomen.

Na hun vertrek zijn we zelf nog weer eerst in gebed gegaan om ook heel duidelijk naar God uit te spreken dat we zijn plan hierin zoeken. Wat ons het meeste opviel was de innerlijke rust die we terug hadden gekregen. Peter en ik waren de hele dag al onrustig en we stonden onder innerlijke spanning omdat de deadline steeds dichterbij kwam en we het echt niet wisten. Al een paar nachten hadden we onrustig geslapen.

Nu dus de gevraagde duidelijkheid. Eerst de verkoper van het huis gemaild waar we niet mee verder zouden gaan. Niet makkelijk maar wel nodig. Daarna de makelaar van het andere huis gemaild.

Ondertussen liep het al tegen enen en zijn we snel ons bed ingedoken. En... geslapen dat we hebben.


Nu wachten we op het antwoord in het besef dat hoe het ook zal gaan, het goed is.