Alweer voor het laatst...

Morgen gaan we alweer voor de laatste keer naar de Marriage Course. Zo begin je ergens aan en zo is de laatste avond al weer in zicht. In de tussentijd hebben we heel veel aangereikt gekregen. Zo veel... dat we voorlopig nog heel wat weken samen aan de slag kunnen.

We proberen elke week één avond apart te zetten om samen met de verschillende onderdelen aan de slag te gaan. Daarnaast hebben wij nog steeds minimaal één keer in de week onze huwelijkstijd. Tijd waarin we echt tijd en aandacht voor elkaar hebben. Soms trekken wij er op uit. Soms blijven we gewoon thuis.

Voordat je aan een cursus begint heb je altijd verwachtingen. Maar ik had nooit kunnen bedenken wat de uitwerking van deze cursus zou kunnen zijn. Een echte verrijking en verdieping van ons huwelijk.

Het belangrijkste aandachtspunt zal blijven samen tijd vrij te maken. Maak van je huwelijkstijd een prioriteit. Na onze relatie met God is onze huwelijksrelatie heel belangrijk voor ons.

Mocht je meer willen weten over een Marriage Course bij jou in de omgeving? Kijk dan even hier.

Veel mensen denken dat ze eerst problemen moeten hebben om naar een dergelijke cursus te gaan. Uit ervaring kan ik je zeggen dat het bijna verfrissend is om eens met elkaar over zaken te spreken waar het normaal eigenlijk niet van komt. Wij zijn ook wel tegen moeilijke zaken aangelopen. Maar wij hebben ervaren dat het samen daar aan werken en dingen naar elkaar uit te spreken zo helend maar ook verdiepend werkt.

Op zoek naar informatie kwam ik ook nog een huwelijkstest tegen.

Maar misschien heb je huwelijksplannen of wil je gaan samen wonen. Al eens nagedacht om samen een Pre-Marriage course te gaan volgen? Meer hierover kun je hier vinden.

De wereld is weer groen...

Sinds een paar dagen is de wereld ongekend groen. Na bijna vier weken met een witte deken over ons landje doet het bijna vreemd aan. Zoals beloofd nog een foto van Hendrik. Van deze stoere, vrolijke vent is nog slechts een klein bergje sneeuw over.

Dit jaar hoefde niemand op wintersportvakantie om van de sneeuw te kunnen genieten. We zijn een paar keer heerlijk wezen wandelen op de Holterberg. Echt genieten. Behalve als je op de weg moest zijn of afhankelijk was van het openbaar vervoer. Op mijn andere weblog staat daar een leuk berichtje over. Klik even hier om het te lezen.

Vorige week heb ik twee ochtenden alleen op de groep gestaan. Deze week alleen op mijn vaste dinsdag. Vandaag begonnen met mail en het lezen van wat weblogjes. Daar gaat altijd weer meer tijd in zitten dan gedacht. Straks snel mijn huishoudelijke taken afronden en vanmiddag ga ik eerst een heerlijke cake bakken. Daarna heerlijk met een handwerkje op de bank of aan tafel. Ik kijk nog wel.

Peter en ik eten waarschijnlijk met z'n tweetjes, dus ik mag nog gaan verzinnen wat dat gaat worden.

Bij het openen van mijn weblog, en bij het zien van de foto van "onze" boot, moest ik weer denken aan de woorden van Wouter van der Toorn, hij sprak afgelopen zondag in onze gemeente. Het thema was (als ik het goed heb onthouden) Noach, Gods reddingsplan. Op zijn heel eigen wijze bepaalde hij onze aandacht bij zaken waar je al heel snel overheen zou kunnen lezen.

Mocht je zijn overdenking willen beluisteren kijk dan even hier en klik vervolgens op de dienst van 17 januari jl. Misschien wordt je net als ik verrast door het ontdekken van heel nieuwe dimensies aan het zo oude verhaal. Of mag je, misschien voor het eerst, iets gaan ontdekken van Gods liefde voor jou!

Maar de reden dat ik bij het zien van "onze" boot aan Noach moest denken en aan de preek heeft te maken met keuzes die ik weer mag gaan maken in mijn leven. Als God aan het roer van je levenschip staat is het altijd verrassend waar je naar toe wordt gebracht of wat je allemaal tegen komt onderweg.

Een gezegend nieuwjaar...

Iedereen een gezegend nieuwjaar toegewenst. Ik ben erg benieuwd wat dit nieuwe jaar allemaal gaat brengen.

De start was geweldig. Het begon al de dinsdag voor kerstavond. Peter kwam thuis met het geweldige bericht dat zijn contract toch weer voor minimaal twee maanden is verlengd. Dit kan zelfs uitlopen tot een half jaar.

Ook een hoogtepunt was afgelopen zaterdagavond. Er lag al vroeg in de avond een heel pak sneeuw. Niet gehinderd door enige schaamte zijn we als gezin heerlijk buiten een sneeuwpop wezen maken. Na bijna een uur van de sneeuw genoten te hebben was het tijd voor een heerlijke gluhwein in de buitenlucht. Moe maar voldaan lagen we daarna met z'n allen op de bank te hangen. De meiden allebei voorzien van een heerlijk warme kruik.

Ik heb even geen foto van Hendrik bij de hand, zo hebben we hem genoemd, maar die houden jullie te goed. Zondag was Hendrik een echte publiekstrekker. Mensen wilden graag met Hendrik op de foto. Zo leuk om te zien. Helaas moet Hendrik het sinds gisteravond zonder neus en met nog één oor doen. Tja... niet iedereen geniet op dezelfde manier van Hendrik.