Wonderlijk toch hoe God je leven leidt en je in contact brengt met mensen. Sinds een week of twee heb ik contact gekregen met een hele lieve vrouw, Jeanne. We zijn allebei wel eens op hetzelfde prikbord op Internet te vinden.
Een week of twee geleden werd het Jeanne even allemaal te veel en heeft ze dat gedeeld op het prikbord. Ik heb gereageerd en ben met haar blijven mailen. Een heel leuk contact. Al snel kwamen we er achter dat we allebei kinderen van de Heer zijn. En dat geeft meteen zoveel meer diepgang.
We mailen elkaar bijna dagelijks. Jeanne heeft door veelvuldig medicijngebruik een medicijnvergiftiging opgelopen en moet nu afbouwen. Dat is geen pretje en valt ook niet altijd mee. Ik wil jullie dan ook vragen om voor haar te bidden. Dat het lichamelijk afkicken voorspoedig mag verlopen, maar ook dat de nachtmerries weg mogen blijven.
Het blijkt dat de lijntjes tussen ons op dit moment erg met elkaar verweven zijn.
Op datzelfde prikbord deed Sonnja een oproep. Sonnja maakt al een poos stoffenbeertjes om weg te geven aan kinderen die in armoede leven. Een beetje zon in hun leven. Nu blijkt dat bijna geen enkele grote organisatie geinteresseerd is, ondanks het feit dat zij zelf ook voor de verzendkosten zorgt. In haar oproep vroeg ze ons om organisaties door te geven die mogelijk wel geinteresseerd zouden zijn. Jeanne en ik hebben allebei Sonnja geholpen haar beertjes bij een goede organisatie te krijgen. Via Jeanne gaan er 500 beertjes naar India. Ik heb mogen bemiddelen zodat er via Pan de Vida 100 beertjes naar Peru gaan. En Sonnja... die is er helemaal blij mee.
Ik heb geprobeert beertjes naar Curacao te krijgen maar via het door mij gebruikte kontakt is dat niet gelukt. Nu kijken of het op een andere manier kan. Als iemand dit leest en mogelijkheden ziet dan hoor ik het graag...
De beertjes die naar India gaan is ook al weer zo wonderlijk. Want... TRIN (Touch, Reach and Impact the Nations) is daar om heel krachtig het evangelie te vertellen, mensen komen er massaal tot geloof en zieken genezen. Wat dacht je van een evangelisatiebijeenkomst met 40.000 man. Nee, ik heb geen nulletje teveel gebruikt. Vandaar de punt zodat je zeker weet dat het klopt. VEERTIGDUIZEND man. Hoe ik dat allemaal weet. Ja... via Jeanne dus. Zij ontvangt elke dag een mail met het dagverslag van Willem Ouweneel. Hij is mee met de organisatie. Ook wel weer bijzonder want Willem kennen wij van de opleiding van onze jongste dochter en via de conferenties die wij bezoeken. Zonder Jeanne zou ik niets horen over deze zendingsreis in India. Wil je ook meer te weten komen over wat daar gebeurt kijk dan even hier. Je moet helemaal naar beneden scrollen om naar andere verslagen van dezelfde reis te kunnen.
En weet je wat ik nu zo bijzonder vind in de ontmoeting met Jeanne? Nog geen jaar geleden hebben we schuin tegenover elkaar gezeten op een ontmoetingsdag van datzelfde prikbord. Niet wetende wat we nu weten. Wonderlijk toch...
zondag 22 februari 2009
maandag 16 februari 2009
Het gaat goed met ons...
Het gaat goed met ons. Boven verwachting eigenlijk. Vanaf onze thuiskomst op oudejaarsdag waren we ook echt thuis. Genieten van de luxe die we hier hebben. Wat is Nederland toch een geweldig land. Goed onderwijs, goede infrastructuur, goede voorzieningen.
Op dit moment zijn we allebei nog thuis. De dagen vliegen voorbij, never a dull moment. Tijd te kort eigenlijk. We genieten. Van de ontmoetingen met mensen. Van elkaar. Van dingen waar we mee bezig zijn.
We zien een duidelijke verandering met voor ons vertrek. We genieten van de vele sociale contacten. Soms gepland, vaak ook onverwachts. Verbazingwekkend hoeveel mensen er op je pad komen. En... wij hebben de tijd. Dat is een schaars iets geworden in onze maatschappij. Mensen rennen aan elkaar voorbij. Iedereen werkt en heeft een overvolle agenda. De technische vooruitgang heeft veel zaken makkelijker gemaakt maar het leven ook een stuk jachtiger.
Voor wat de toekomst betreft. We krijgen veel vragen over wat we nu in Nederland gaan doen. Mensen verwachten dat we hier ook kinderwerk gaan doen.
We hebben zelf nog geen idee hoe God onze wegen verder zal leiden. We staan open voor alles. Wel hebben we de afgelopen weken met elkaar gedeeld wat onze verlangens zijn. Hoe we zelf de toekomst zien. Niet alles is realiseerbaar op dit moment. We hebben deze verlangens uitgesproken naar God en het daar maar gelaten. We hebben allebei het idee dat we hier in Nederland niet iets met kinderen moeten gaan doen. Het gezinsvervangend huis was echt verbonden met het kinderhuis Hebron op Curacao.
Toch leek het er even op dat we tijdelijk een kindje in huis zouden krijgen. De broer van Willeke kwam met de vraag of we tijdelijk voor ons neefje wilden zorgen. Nou, daar hoefden we geen van beiden lang over na te denken. Natuurlijk wilden we dat doen. Op dit moment is het niet meer aan de orde.
Peter is zich aan het orienteren op de arbeidsmarkt. Op werk.nl moet je allerlei gegevens invullen om bij het CWI ingeschreven te zijn. Op zich een mooi systeem, ware het niet dat het niet werkte. Hoe hij zijn geboortedatum ook invulde, hij kwam niet verder. De meest vreemde combinaties werden door ons bedacht, maar helaas pindakaas. Jammer dat hij geen ervaring heeft op IT-gebied. Vraag en aanbod hè... waren we allemaal geholpen.
Nee, het lag ook niet aan hem. Er heeft zowaar een bolleboos naar moeten kijken want bij het callcentre kwamen ze er ook niet uit. Ja, een hele vooruitgang alles on-line, maar dan moet het wel werken. Dit speelde een paar weken terug.
Vandaag heeft hij on-line wat vragenlijsten doorgewerkt. Bij het CWI kun je een competentietest ondergaan. Dat leek hem erg interessant om te doen. We zijn benieuwd hoe zijn zoektocht verder gaat.
We merken wel dat het werk niet voor het oprapen ligt. We zien wel wat het gaat worden. Zijn CV ligt bij wat uitzendbureaus die gespecialiseerd zijn in de grafische sector. Verder is er een farmaceutisch bedrijf wat binnenkort personeel nodig heeft. Kijken of hij daar voorlopig aan de slag kan.
Vanmiddag zijn we gebeld door de UWV. Peter heeft daar een aanvraag voor een WW-uitkering lopen. Ik dacht dat Peter naar het CWI was om daar verder te praten over zijn competenties. Heb dat ook meegedeeld aan de bewuste persoon van het UWV. Foutje, hij was gewoon wat dingen aan het regelen. En ik maar denken dat hij een serieuze afspraak had. Dat moet hij morgen maar even rechtzetten.
Op dit moment zijn we allebei nog thuis. De dagen vliegen voorbij, never a dull moment. Tijd te kort eigenlijk. We genieten. Van de ontmoetingen met mensen. Van elkaar. Van dingen waar we mee bezig zijn.
We zien een duidelijke verandering met voor ons vertrek. We genieten van de vele sociale contacten. Soms gepland, vaak ook onverwachts. Verbazingwekkend hoeveel mensen er op je pad komen. En... wij hebben de tijd. Dat is een schaars iets geworden in onze maatschappij. Mensen rennen aan elkaar voorbij. Iedereen werkt en heeft een overvolle agenda. De technische vooruitgang heeft veel zaken makkelijker gemaakt maar het leven ook een stuk jachtiger.
Voor wat de toekomst betreft. We krijgen veel vragen over wat we nu in Nederland gaan doen. Mensen verwachten dat we hier ook kinderwerk gaan doen.
We hebben zelf nog geen idee hoe God onze wegen verder zal leiden. We staan open voor alles. Wel hebben we de afgelopen weken met elkaar gedeeld wat onze verlangens zijn. Hoe we zelf de toekomst zien. Niet alles is realiseerbaar op dit moment. We hebben deze verlangens uitgesproken naar God en het daar maar gelaten. We hebben allebei het idee dat we hier in Nederland niet iets met kinderen moeten gaan doen. Het gezinsvervangend huis was echt verbonden met het kinderhuis Hebron op Curacao.
Toch leek het er even op dat we tijdelijk een kindje in huis zouden krijgen. De broer van Willeke kwam met de vraag of we tijdelijk voor ons neefje wilden zorgen. Nou, daar hoefden we geen van beiden lang over na te denken. Natuurlijk wilden we dat doen. Op dit moment is het niet meer aan de orde.
Peter is zich aan het orienteren op de arbeidsmarkt. Op werk.nl moet je allerlei gegevens invullen om bij het CWI ingeschreven te zijn. Op zich een mooi systeem, ware het niet dat het niet werkte. Hoe hij zijn geboortedatum ook invulde, hij kwam niet verder. De meest vreemde combinaties werden door ons bedacht, maar helaas pindakaas. Jammer dat hij geen ervaring heeft op IT-gebied. Vraag en aanbod hè... waren we allemaal geholpen.
Nee, het lag ook niet aan hem. Er heeft zowaar een bolleboos naar moeten kijken want bij het callcentre kwamen ze er ook niet uit. Ja, een hele vooruitgang alles on-line, maar dan moet het wel werken. Dit speelde een paar weken terug.
Vandaag heeft hij on-line wat vragenlijsten doorgewerkt. Bij het CWI kun je een competentietest ondergaan. Dat leek hem erg interessant om te doen. We zijn benieuwd hoe zijn zoektocht verder gaat.
We merken wel dat het werk niet voor het oprapen ligt. We zien wel wat het gaat worden. Zijn CV ligt bij wat uitzendbureaus die gespecialiseerd zijn in de grafische sector. Verder is er een farmaceutisch bedrijf wat binnenkort personeel nodig heeft. Kijken of hij daar voorlopig aan de slag kan.
Vanmiddag zijn we gebeld door de UWV. Peter heeft daar een aanvraag voor een WW-uitkering lopen. Ik dacht dat Peter naar het CWI was om daar verder te praten over zijn competenties. Heb dat ook meegedeeld aan de bewuste persoon van het UWV. Foutje, hij was gewoon wat dingen aan het regelen. En ik maar denken dat hij een serieuze afspraak had. Dat moet hij morgen maar even rechtzetten.
Abonneren op:
Reacties (Atom)