Terug in Nederland...

We zijn al weer twee weken terug in Nederland. Curacao lijkt iets uit een ver verleden. Maar... wij weten wel beter. Hoewel we terug zijn hadden we deze periode in ons leven niet willen missen. Het was een hele bijzondere ervaring waarin we veel hebben geleerd over ons zelf. Leuke dingen en soms lastige dingen.

Onze relatie onderling is er door verdiept en daarnaast natuurlijk onze relatie met onze Hemelse Vader. In alle onzekerheid die we daar hadden was Hij de enige zekerheid. Wij hebben daar de nooit aflatende trouw van God ervaren. In de contacten die we hebben opgedaan. In bijzondere gebeurtenissen. In zoveel dingen.

Neem bijvoorbeeld de modem die terug moest. Drie weken hebben we hem bijna gebruikt. We hadden een contract voor ongeveer drie maanden afgesloten. Ondanks dat draadloos internet op Curacao duur is hebben we al het geld terug gekregen. Als je wonderen wilt zien zijn ze er nog steeds. Wij vinden dit echt een wonder. We hadden gehoopt een gedeelte van ons abonnementsgeld terug te krijgen. Maar we kregen zoveel meer.

De dag van vertrek kregen we nog onverwacht bezoek van Annemarie, een zendelinge die jongerenwerk doet op het eiland. Het was een fijn samenzijn. We hebben afgesproken contact te blijven houden. We hebben van haar nog een boek gekregen "Durf te dromen".

Het vertrek zelf ging voorspoedig. Ruim op tijd waren we op het vliegveld. Peter was iets eerder op de fiets al vertrokken. Bij aankomst op Hato.. geen Peter te bekennen. Toch ben ik maar alvast de koffers gaan inchecken. Geen probleem. We hadden amper overgewicht. Met z'n twee nog geen twee kilo. En dat zonder weegschaal. De handbagage, het was maar goed dat die niet werd gewogen. Daar zaten al onze boeken in. Na verloop van tijd kwam Peter ook in zicht. Het verpakken van de fiets vroeg heel wat tijd. Eerst zou hij niet meekunnen want er was geen doos volgens de dame van de KLM. Maar... we hebben zelf gezien dat deze doos via internet was gereserveerd. Bij doorvragen bleek het toch mogelijk. Daarvoor moest de doos van een andere kant van het vliegveld worden opgehaald. En dat mocht Peter dus zelf doen, samen met Marjolein. Willeke en Cees en Rommy hebben de tijd doorgebracht op een terrasje. Toen alles was geregeld was het ook al tijd om in de rij te gaan staan en afscheid te nemen. Dat was even lastig.

Het vliegtuig liep op Hato wat vertraging op doordat het ook wat later uit Nederland was aangekomen. In de hal boven was het erg druk maar we hadden gelukkig een zitplaats gevonden. Even een broodje en koffie gehaald. Doordat de vlucht vertraging op liep zou het eten ook later komen. En we hadden best trek gekregen. Het was al zeven uur geweest en we hadden eigenlijk al in de lucht moeten zitten. De vlucht zelf verliep prima. We hadden waarschijnlijk wind mee want op de afgesproken tijd landden we op Schiphol.

Op Schiphol was het even wachten op de doos met de fiets van Peter. Dat had wel wat voeten in aarde. Als laatste verlieten we de bagagehal. Daarna zoeken naar Annemarie. Ondertussen kennis gemaakt met Iris. Een vrouw zonder vaste verblijfplaats die graag een broodje wilde eten. Die zijn we samen gaan halen en voor de rest van de dag hoefde ze zich ook geen zorgen meer te halen. Mochten jullie Iris ooit tegen komen op Schiphol doe haar dan de hartelijke groeten van ons.

Het weerzien met Annemarie. Heerlijk. Zo fijn om een vertrouwd gezicht te zien. Elkaar eerst alleen maar vasthouden.

Daarna op zoek naar de trein. Dat is allemaal zo makkelijk. Wij willen voortaan altijd met de trein naar en van Schiphol. Prima geregeld. We konden bijna direct opstappen in de rechtstreekse lijn naar Deventer. De bagage in het halletje en wij heerlijk met z'n drien bij elkaar. Je kunt je voorstellen dat er heel wat te vertellen was.

Onderweg hebben wij genoten van het winterse landschap. Koud, maar ook met z'n eigen charme. Toch niet zo gek hoor, vier seizoenen.

In Deventer werden we opgewacht door familie. Allemaal naar ons huis om even wat te drinken en van elkaar te genieten. Daarna ging iedereen weer terug en bleven wij met ons tweetjes achter.

Tegen vijfen vertrokken we naar Peter zijn ouders. Zijn vader is oudejaarsdag jarig en we wilden daar toch wel heel graag bij zijn. Ook daar was het fijn al de familie te zien.

Tegen elf uur 's avonds waren we weer terug op ons honk. Nog even een mailtje sturen naar Marjolein, ander mail beantwoorden. Voor we het wisten was het 12 uur. Voor ons een heel bijzonder nieuw jaar. Zo anders dan we gedacht hadden. In alle rust hebben we samen het nieuwe jaar opgedragen aan God. Hem gevraagd ons ook voor dit jaar de weg te wijzen bij wat we ook gaan doen.

Daarna heerlijk in ons eigen bed gedoken. En... wat hebben we geslapen. Een gat in de dag zeggen ze hier. Er gaat niets boven je eigen mandje.

Het is te veel om te beschrijven wat er per dag is gebeurd. De eerste twee dagen waren we vooral vol van wat er allemaal gebeurd is. De derde dag leek Curacao wel iets uit een ver verleden of iets uit een droom. Je gaat weer zo snel over tot de orde van de dag. Er moest nog zo veel geregeld worden. Eigenlijk zijn we daar nog steeds mee bezig.

We zijn ondertussen weer in het bezit van een auto. Daar moesten we nog wel wat kunst en vliegwerk voor uitvoeren. Het overschrijven op naam wilde maar niet lukken. Bij de RDW bleek onze gegevens nog niet binnen te zijn. Het inschrijven moet normaal binnen 3 tot 4 dagen verwerkt zijn vanuit Den Haag, maar dat wordt in Nederland dus ook niet altijd even snel gedaan. Soms kan het weken duren hoorden we van een dame bij het Postkantoor. Het vreemde is dat de auto wel op naam kan worden geschreven als je een uittreksel uit de bevolkingsregister koopt en deze opstuurd. Ook hier draait het dus allemaal om geld. En dan zeggen ze dat Curacao traag en corrupt is ;).

De tweede week was vooral een week waarin vermoeidheid de boventoon voerde. Hier hebben we ons tempo wat op aangepast. Deze week willen we vooral vooruit kijken. Wat vinden we leuk om te doen. Waar worden we enthousiast van. Hoe gaan we in ons levensonderhoud voorzien. Interessant om hier met elkaar over te praten en je dromen en verlangens naar elkaar uit te spreken.

We zijn erg benieuwd wat het nieuwe jaar brengt. We wensen iedereen een heel gezond en gezegend 2009 toe.