skip to main |
skip to sidebar
Wat een domper... Het is niet wat we er met ons allen van verwacht hadden. De grond in de wijk schijnt te verzakken waardoor het huis ook is verzakt. We wisten dat de fundering slecht was maar het is dus echt erg. De enige oplossing is het hele gebouw slopen en opnieuw bouwen. En eigenlijk is dat geen optie. We hebben nu woonruimte nodig...
De tijd begint te dringen. Zo langzamerhand kan alleen een wonder uitkomst bieden. Peter en ik hebben de hele gemeente gevraagd om met ons mee te bidden voor een goede en betaalbare woonruimte. We merken hierin dat we de gemeente echt ook nodig hebben. Maandagavond in Doetinchem werd de nadruk nog eens gelegd op het lichaam van Christus. Hoe we elkaar nodig hebben.
Het bemoedigt ook te weten dat er mensen voor ons bidden. Dat wij er niet alleen voor staan. We ervaren dit ook op dit moment heel sterk.
Het e-mailverkeer met Curacao is vanavond erg intensief. De makelaar had een woning in zijn portefeuille waarvan hij dacht dat het wel bij ons zou passen. Wat denk je... het is eigenlijk mijn droomhuis.
Ik had het al één of twee weken terug gezien. Alleen... de prijs. Slik, dat kunnen we vast niet betalen. Peter toen de link toegestuurd. Meer zo van, mochten we toch definitief blijven en besluiten ons huis hier te verkopen dan zou ik wel in zo'n soort huis willen wonen...
En nu bengeld het huis dus heel verleidelijk voor onze neus... Eerst maar een gesprek met de bank. Kijken wat mogelijk is.
Kieken wat ut wut, oftewel, kijken wat het wordt. Vanmorgen een mailtje gelezen van Cees en Rommy dat ze vandaag om 10.00 uur gaan kijken naar het huis. Dat wil zeggen 16.00 uur Nederlandse tijd. Erg benieuwd wat ze er van vinden. Cees heeft beloofd foto's te maken.
Geduld is niet echt ons ding. We zijn allebei zo benieuwd. Zou het wat zijn? Vallen de verbouwingskosten mee? Peter neemt deze week contact op met de bank om te informeren wat de mogelijkheden zijn.
Op internet heb ik een site ontdekt met allemaal meubels om zelf te bouwen. Erg handig om al een mapje met links te hebben als we besluiten om niets mee te nemen. Zelf maken lijkt ons altijd goedkoper dan kopen. Dan is het handig om het zoekwerk al grotendeels gehad te hebben. Het internet op Curacao is niet zo snel.
De afgelopen twee dagen hebben we voor ons doen heel wat kilometers afgelegd. Eerst naar Doetinchem waar we veel hebben gehoord over een Thuis Front Commissie. Hier zal ik nog wel eens wat meer over vertellen. Het was in ieder geval een hele geslaagde avond. Marjolein is ook gezellig mee geweest.
Gisteravond zijn wij naar Dordrecht geweest. Daar werden we gastvrij ontvangen door een gezin dat net twee weken terug was van Bonaire. Ze zijn daar acht jaar geweest en konden ons dus veel vertellen over de cultuur. Ik heb het misschien al eens eerder gezegd. Curacao heeft een relatiecultuur, wij een regelcultuur. Deze beide culturen zijn zo verschillend.
Het is zo belangrijk hoe je iemand vanaf het begin benadert. Als je daar bent is het erg gewenst om iedereen te groeten en te vragen hoe het met die persoon gaat. Dat doe je bij de kassa, dat doe je ook bij wildvreemden die je bijvoorbeeld de weg even moet vragen. Jij wordt dus ook door wildvreemden gevraagd hoe het met jou gaat. Het gewenste antwoord is "bon" (goed). Sla je dit aspect over, en wij Hollanders zijn nogal vaak to-the-point, dan heb je al snel een probleem. Een Antilliaan ervaart het als het ontbreken van respect. En als jij hem niet respecteert, waarom zou hij jou dan de weg wijzen? Heel logisch, als je weet hoe het werkt.
De pastor, dominee, voorganger, is daar een heel belangrijk man. Voor veel zaken wordt zijn raad gevraagd. Deze man spreek je altijd met u aan en je betoont hem veel respect. Het doet mij denken aan de manier waarop in Nederland zo'n zestig jaar geleden met de notabelen werd omgegaan. Vaak werd toen de dominee, onderwijzer of notaris om advies gevraagd. Er werd hoog tegen hen opgekeken.
Veel gehoord dus gisteren. Nu nog zorgen dat het ook in je systeem komt. De komende twee maanden toch maar gebruiken om de meest gangbare zinnen in het Papiaments er in te stampen.
Samen uit, samen thuis dacht ik, maar onderweg kon ik de ogen toch niet meer open houden. We waren net voor twaalven terug.
Zodra we wat meer weten over het huis dan laten we het jullie weten.
Vorige week lag ons internet er anderhalve dag uit. Op zich helemaal geen probleem zou je zo denken. Een dagje even geen mailtjes checken, weblogs lezen, surfen op het world-wide-web. Ja, dat dacht ik ook. Totdat ik zaterdagochtend mijn mailaccount opende...
Wat een binnengekomen berichtjes. Een stuk of zeven van Cees en Rommy uit Curacao. En dan wordt ik erg nieuwsgierig. Er moet vast iets bijzonders zijn. Dat weet ik dus nu. Cees en Rommy hadden ons vorige week dinsdag informatie over een koophuis toegestuurd. Veel achterstallig onderhoud maar zij zagen er toch nog wat in. Dat krijg je als je een aanbeveling over jezelf schrijft en opgeeft over je man die zo handig is en dat je zelf ook niet bepaald twee linker handen hebt. Boontje komt om z'n loontje zullen we maar zeggen.
Eerst de foto's maar eens bekeken. Tja, wat vonden wij ervan. Niet echt een plaatje om te zien maar wel veel mogelijkheden. Een huis wat misschien zelfs tot iets moois kan worden getransformeerd. We waren dus voorzichtig positief zal ik maar zeggen. Wat vragen gesteld over het object en voor het overige dus geen contact meer gehad over dit huis tot zaterdagmorgen.
In het eerste mailtje van donderdag dat ik open vertelt Cees dat het een erg rustige wijk is en daar houden wij wel van. Het huis ligt goed op de wind en dat is op Curacao geen overbodige luxe. Cees heeft een afspraak met de makelaar voor deze week gemaakt om het huis te bezichtigen. De huurprijzen schijnen omhoog te schieten en die waren al aan de hoge kant. Het zal erg lastig worden om een geschikt huurhuis te vinden die ook nog enigszins betaalbaar is. Dat maakt dit object des te interessanter.
Uit de volgende mailtjes blijkt dat anderhalve dag zonder internet toch wel lastig is. Cees heeft al een aannemer gevonden die mee wil gaan kijken. Hij vraagt wat wij willen. Het lijkt mij erg lastig als er vervolgens geen reactie komt uit Nederland. En dan blijkt het ware talent van deze mensen. Cees heeft contact opgenomen met de makelaar en aanvullende informatie ontvangen. Cees heeft gebruik gemaakt van zijn netwerk en een zekere pastor Kenneth bereidt gevonden om ter plekke polshoogte te nemen. Pastor Kenneth blijkt een zeer wijs man te zijn. Volgens hem moeten zendelingen goedkoop wonen. Hoewel deze uitspraak op meerdere manieren te interpreteren valt en ik mezelf niet als zendeling zie ben ik het met hem eens.
We worden geinformeerd over de gebreken die nu al bekend zijn over dit huis. Graag had ik jullie wat meer verteld maar dat is niet erg handig op dit moment.
Als ik deze mailtjes lees is Peter nog heerlijk ontwetend. Het is nog erg vroeg en hij ligt lekker te slapen. De verleiding om hem wakker te maken is erg groot. Toch maar niet gedaan. Ondertussen draaien mijn hersenen overuren. Op het ene moment ben ik het huis al aan het verbouwen, op het andere moment druk aan het inrichten, ik bedenk me dat het handig is om bij de Praxis en Gamma instructiefolders mee te nemen waarin verschillende verbouwingsklussen begrijpbaar worden uitgelegd. Moeten we het wel doen, niet doen. Wat zijn de risico's. Zouden de kinderen in zo'n omgeving opgevangen kunnen worden? Al met al vind ik het erg overweldigend.
Zodra Peter dan ook zijn ogen open heeft moet hij natuurlijk ook de mailtjes lezen. We komen tot de conclusie dat we eerst de bezichtiging en de bevindingen van Cees en Rommy en de aannemer afwachten.
De komende twee weken moeten we ook een besluit nemen over wat we gaan doen met onze spullen. Hier achterlaten of toch meenemen naar Curacao.
Wat is wijsheid...
Gisteren hadden we een bijzondere ontmoeting. Na de dienst maakten we kennis met Ingeborg. Ze had na de dienst in Woord & Werk, het maandblad van onze gemeente, ons stuk over Curacao gelezen. Dit intrigeerde haar erg. Ze heeft in Curacao heel wat vakanties doorgebracht en als ik het goed begrepen heb vroeger daar ook gewoond. In ieder geval haar ouders. Ingeborg vertelde met veel liefde over de mensen van het eiland. We genoten erg van haar verhalen en goede adviezen. Het was of we elkaar al heel lang kenden... Voor Peter en mij echt bemoedigend.
Ook heel bijzonder hoe Ingeborg bij ons in de dienst kwam. Ze is in Deventer op vakantiebezoek bij familie. Zondagochtend stapte ze op de fiets om ergens een bakje koffie te gaan drinken. Eigenlijk was ze onze gemeente al voorbij gefietst, toen ze om moest kijken en ons gebouw nog eens goed zag. Ze besloot het plan te veranderen en bij ons naar binnen te gaan.
Ingeborg verlangt erg terug naar het eiland en zou daar ook graag willen wonen. We hebben afgesproken om contact te houden. E-mailadressen zijn dan ook uitgewisseld. Wie weet, misschien ontmoeten we elkaar nog weer op Curacao. Wonderlijk hoe dingen soms lopen.
Peter en ik waren rest van de dag erg onder de indruk van deze ontmoeting...
Het afgelopen weekend was heel gezellig. Onze beide dochters om ons heen. Super. Het was ouderwets gezellig. Af en toe een beetje melig en ontzettend veel gelachen met elkaar. Vooral dat laatste...
Vandaag weer proberen actief te worden. Ik ben druk bezig met allerlei schilderklussen in huis. De eettafel en -stoelen staan nu twee keer in de grondverf. De vensterbank in de keuken is geschilderd. Deze week de knoop doorhakken en de juiste kleur wit kiezen om af te lakken. Jullie wisten misschien niet dat er zoveel verschillende kleuren wit zijn. En ik zoek een hele speciale kleur. Een paar jaar terug zijn de kasten daarmee geschilderd. Natuurlijk geen kleurnummer genoteerd. Tja zeggen ze dan in de winkel, dan wordt het wel heel lastig mevrouw...
Verder wil ik nog nieuwe hoezen maken voor de banken en de stoel. Maar ook hier moet ik eerst tegen het juiste stofje in de juiste kleur en tegen de juiste prijs aanlopen. Ook komen er nog vouwgordijnen voor de ramen. Dat lijkt ons wel handig. Deze maand moet het allemaal min of meer af zijn.
In de maand augustus wil ik het hele huis nog eens doorlopen en kijken of er ook zaken zijn die eigenlijk wel weg kunnen. September is dan echt de maand die we vrij willen houden om afscheid te nemen van familie en vrienden. In deze maand zijn ook onze beide dochters jarig en de nodige familieleden. Voordat we het weten is het dan al oktober. We gaan er echt vanuit tegen 1 oktober in het vliegtuig te zitten richting Curacao.
Peter houdt gelukkig de administratie goed in de gaten en allerlei andere zaken die geregeld moeten worden. Vrijdag is hij vrij en dan willen we naar de gemeente daar eea regelen. Volgens hem zijn er niet meer veel zaken die moeten gebeuren.
Het zoeken naar een huis is best wel lastig. Van Cees en Rommy krijgen we gelukkig ook goede adviezen. Mochten jullie tijdens het surfen op het world wide web nog wat tegen komen dan horen we het graag...
Vanavond worden we in Doetinchem verwacht voor een gesprek met de zoon en schoondochter van Cees en Rommy over bediening. Hier zullen naar wij begrijpen ook andere aspirant-vrijwilligers bij aanwezig zijn. We hebben erg veel zin in dit bezoek.
Het bericht van maandag 7 juli heb ik vandaag gepubliceerd. Was er wel al op maandag mee begonnen. Geen idee hoe ik de datum achteraf kan aanpassen. Als iemand het weet hoor ik het graag. Fijn weekend iedereen...
Tja, het voornemen om woensdag gezond te eten is niet helemaal gelukt. Het werd een snack bij een benzinestation. Marjolein besloot om met nog wat studenten in Amersfoort te eten. Een echt studentenetentje bij de ... Mc. Marjolein merkt ook wat het betekent om voor langere tijd het land uit te gaan. Maar... ze doet het goed. Geniet van dit moment.
De afgelopen dagen is er geen sprake meer van rondhangen. Er is van alles en nog wat te doen. Zaterdag en zondag wel rustig aan gedaan.
Zondagmorgen hadden we een spreker. Zijn preek was een echte eye-opener. De basis was de gelijkenis van de bloedvloeiende vrouw. De leerlingen van Jezus probeerden de menigte bij Jezus weg te houden. Omdat het zo druk was stonden zij als bodyguards om Jezus heen. De spreker stelde ons de vraag wat wij doen. Zijn wij net als de leerlingen en houden wij de mensen weg van Jezus of brengen we ze naar Jezus toe? Best confronterend te moeten vaststellen dat ik ze wel eens weghoud van Jezus.
Hij gaf een voorbeeld uit een boek van Watchman Nee over hoe je mensen naar Jezus kunt brengen. Het kan zijn dat het in het boek iets anders staat maar tja... mijn geheugen is ook niet meer wat het geweest is ;).
Watchman Nee was in gesprek met een jonge student en had hem over Jezus verteld. Deze jongen kwam tot de conclusie dat hij toch liever eerst zijn leven zonder Jezus wilde leven. Hij kon dan doen en laten wat hij wilde. Heerlijk ongecompliceerd leven. Later (tegen een jaar of 60) zou hij zich dan wel bekeren. Watchman Nee vroeg hem of hij dit ook zo tegen Jezus wilde zeggen. Maar dat wilde de student niet. Stel je voor dit allemaal tegen Jezus zelf te zeggen. Sorry Jezus, ik leef nu eerst nog even zonder U, maar later kom ik bij U terug. Wathman Nee wist hem te overtuigen dat je bij Jezus mag komen zoals je bent. Je hoeft niet eerst bekeerd te zijn als je bij Hem komt. Heel veel mensen denken dat ze zich eerst moeten bekeren en volgens allerlei regeltjes moeten leven en dat ze dan pas bij de Here Jezus mogen komen. Alsof wij zelf iets kunnen doen om de liefde van de Here Jezus te verdienen. Het tegenovergestelde is juist waar. Je mag Hem eerlijk vertellen wat je gevoelens en gedachtes zijn. Hij kent je door en door en weet wat er in je omgaat. Hij heeft je al heel lang lief en wacht totdat jij bij Hem komt om je leven met Hem te delen. Hoe je leven er ook uit ziet. Misschien denk je, ja, maar als je wist wat er in mijn leven is gebeurd. Of, als je wist wat ik heb gedaan. Weet je, Jezus schrikt nergens van. Hij weet wat er in je leven is gebeurd en wat je hebt gedaan. En toch houdt Hij van jou en wil Hij graag Zijn liefde aan jou geven. Daarom is Hij gestorven. Hij stierf omdat wij eigenlijk de doodstraf verdient hadden. Ik ook. Juist ook voor die dingen die verkeerd gegaan zijn in jou en mijn leven.
De student vertelt uiteindelijk aan Jezus waarom hij voorlopig nog zonder Hem wilde leven. Gewoon in zijn eigen woorden. En dan gebeurt er iets bijzonders. Door dit te vertellen aan de Here Jezus leert Hij de liefde van de Heer kennen en .... je raadt het al. Hij kan niet meer wachten tot zijn zestigste. Een ontmoeting met Jezus verandert mensen. Als je Zijn liefde en "amazing grace" hebt geproefd, dan zul je merken dat er iets met je gebeurt.
Wat was die Watchman Nee wijs. Ik zou tegen die student gezegd hebben: "Joh, dat kan niet. Je kunt er niet eerst maar bewust op los leven en dan, op het laatste moment, je leven aan de Here Jezus toewijden...". Ik heb nog heel veel wijsheid nodig. Het draait allemaal om de verbazingwekkende genade van de Here Jezus die Hij heeft voor ons. Wij mogen die genade en liefde ontvangen, beantwoorden en doorgeven...
Op zoek naar een woning is de kop boven dit blog. Sinds zondag zijn we weer begonnen met onze zoektocht. Er wordt druk met Cees en Rommy in Curacao gemaild. Zij hebben ook wat huizen en opties die mogelijk interessant zijn. Graag vragen wij jullie voorbede voor wijsheid hierin. Peter en ik vinden het erg belangrijk dat het een geschikt huis is. Een huis waar wij met de kinderen veilig kunnen wonen. Het hoeft dus geen mooi huis te zijn, hoewel dat natuurlijk wel een leuke bonus zou zijn. Het is mogelijk om op Curacao redelijk betaalbaar een huis in te richten. Hierbij moet je wel wat flexibel zijn in je woonwensen. Alles hoeft ook niet in eens op orde te zijn. Het wordt dan weer een beetje als toen we net getrouwd waren. Allemaal gekregen en opgeknapte spulletjes. En wat waren we blij! Thuis is wat je er zelf van maakt.
Vanmorgen nog weer een verhuizer over de vloer gehad. Een laatste poging om te zien of we toch onze eigen spulletjes mee kunnen nemen. We verwachten er niet te veel van. Door de telefoon klonk het interessanter dan tijdens het gesprek vanmorgen. Maar... wie weet.
Dit weekend zijn we als gezin lekker onder elkaar. Annemarie komt alleen naar huis. Waarschijnlijk één van de laatste keren dat dit zo is. Ik probeer er maar zoveel mogelijk van te genieten.
Peter is druk met het aftoppen van de conniferen. Dat is nog een heel karwei want de stammetjes zijn zo dik dat de electrische heggeschaar het niet trekt. Dus alles met de hand afzagen. Wat een rommel komt er van die heg. De container, en die van de buren, zit zo vol. Hopelijk is de klus volgende week geklaard. Regeren is vooruitzien zeggen ze wel eens. Nou, regeren hoeven wij niet zo nodig maar vooruitzien wel. De heg zal tijdens onze afwezigheid ook wel eens gesnoeid moeten worden en dan is het erg prettig als hij niet al te hoog is.
We hebben een boek te leen gekregen van de ouders van een studiegenootje van Marjolein. Het was een boek uit de zeventiger jaren "Dubbelspel". Gisteren bij de kringloopwinkel heb ik hetzelfde boek ontdekt en gekocht natuurlijk. Blijkt het in 2006 een kado van de bibliotheken geweest te zijn. Het leest heel makkelijk en geeft je een indruk van de belevingswereld van een antilliaan. Omdat hij door een antilliaan geschreven is denk ik dat het een redelijk beeld schetst.
Een paar weken terug kregen we een boek van Fre Buitenkamp over de Antillen. Hier zijn wij heel blij mee. Heel interessant om te lezen wat de geschiedenis van met name Curacao is. Naast dat het veel over de geschiedenis vertelt is er ook veel te lezen over de bezienswaardigheden etc.
Fre, bedankt!!
Met het prachtige weer van gisteren en vandaag kunnen we alvast een beetje wennen aan de hitte. Tegen 12.00 uur mogen wij met de auto naar Amersfoort. Marjolein krijgt daar haar diploma en aansluitend is er een dankdienst. We hebben nog een oud beestje. De enige airco die erin zit zijn de raampjes die open kunnen. Ach, flink wat water mee en dan moet het te doen zijn. De auto is niet moeders mooiste maar met, als ik het goed heb, zijn 15 jaar doet-ie het nog prima.
Peter geniet van dit weer. Heerlijk vindt hij de warme zonnestralen. Het kost hem geen enkele moeite om er uren in te liggen of te zitten. Vanmorgen moet hij, helaas voor hem, nog een paar uurtjes op kantoor doorbrengen. Door de vertegenwoordigers van die verhuisbedrijven was hij vorige week een paar keer even thuisgekomen en die uren krijgt hij natuurlijk niet kado. Ik hou wat meer van een graadje minder. Af en toe een frisse bries. En anders een parasolletje boven mijn hoofd. Vrijdagavond reden wij na een cursusavond weer terug naar huis. Het begon te regenen. Heerlijk die geur van vochtige aarde die je dan ruikt. Ik genoot er nog maar eens extra van.
Vanmorgen begon de dag al goed. Om kwart voor acht stond ik al buiten de buxus te snoeien. Echt zo'n karweitje wat steeds bleef liggen. De perkjes lagen nog heerlijk in de schaduw dus dat kon best. Daarna de was opgehangen. Hopelijk is dat nog droog voor 12.00 uur. Nu zit ik op zolder achter de computer. Wat administratie afgehandeld en nu nog een nieuw bericht voor ons weblog schrijven. Daarna de strijk wegwerken. Vanmiddag zoals gezegd naar Amersfoort. Vanavond hebben we de afsluiting van de cursus die wij volgen bij Geboren om vrij te zijn. Tussendoor nog iets gezonds zien te eten.
Op zich wel goed dat de dag zo vol zit. De afgelopen twee dagen had ik van alles willen doen, maar er kwam niets uit mijn vingers. Gisteravond ontdekte ik dat dat eigenlijk een rode draad is door de afgelopen weken heen. Steeds als ik iets wilde ondernemen liet ik mij afleiden. Gisteren heb ik tegen mezelf gezegd dat ik dat niet meer wil en dat ik me niet langer laat afleiden. Erg benieuwd hoe dit de komende dagen uitpakt.
Vanmorgen ook nog een bericht gehad van Cees en Rommy om wat gesprekken te hebben met diverse mensen ter voorbereiding op ons vertrek. Die gesprekken zullen deze maand plaats vinden. Het eerste gesprek vindt plaats met de zoon en schoondochter van Cees en Rommy en zal gaan over de bediening. Het tweede geprek hebben we met mensen die zelf op Bonaire zijn geweest en gaat over de cultuur. Bij deze gesprekken zullen ook andere "aspirant-vrijwilligers" aanwezig zijn. Ik kijk hier nu al erg naar uit.
